Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

donderdag 31 januari 2019

Eindstand kerstactie

De 50 % actie met Kerst was wederom een gigantisch succes! Zoveel mensen hebben kleine en grote donaties gedaan en de totale stand kwam uiteindelijk op iets meer dan 6000 euro! Een enorm bedrag voor ons.
We willen toch kort uitleggen waar dit geld vooral naar toe gaat: verzekering van onze ambulance, huur opslag voor een half jaar, huur volkstuin, nutsvoorzieningen opvang, aankoop stofzuigerzakken, filters, slangen en benodigdheden, voor paar maanden kattenbakzakken, paar maanden dierenartskosten, kosten website, kosten nieuwsbrief printen en versturen, kerstpakketjes en aardigheidjes verjaardagen vrijwilligers, keurmerk, aankoop allerlei benodigdheden / onderhoud opvang (kennel kast, verf, bouwmaterialen, beplanting etc,), dieetvoeders, grit, accountants kosten, kantoorbenodigdheden en ga zo nog maar even door. Logische en misschien minder logische zaken. Iedereen snapt dat we voer en grit nodig hebben, maar weinig mensen denken aan stofzuigerzakken, een nieuwe computermonitor of het drukken van foto's voor de afstand adopties. En alles bij elkaar loopt dat aardig op!
We houden zeker niet voldoende over om onze droom te verwezenlijken: een goede waterleiding en afwatering van de vloer in het oude verblijf. Dachten we.... Tot we onlangs een gulle gift kregen die we speciaal hiervoor even hebben geparkeerd op onze spaarrekening! Alle vaste lasten zijn voorlopig weer betaald, de voorraden aangevuld en wie weet hebben we straks dus ook een werkbare vloer in het oude buitenverblijf en stromend water in ons meest nieuwe, 2de verblijf!

Alle donateurs ontzettend bedankt! We kunnen zonder jullie simpelweg niet bestaan. Niet zorgen voor die tientallen kansloze katten die onze hulp juist zo nodig hebben! Het is zo'n geruststelling dat we weer even voort kunnen. Dat we hebben bewezen dat we al bijna vijftien jaar een gezonde organisatie hebben, en onze toekomst steeds stabieler en daadkrachtiger wordt. Dat kunnen we slechts bereiken en bekrachtigen door zelf keihard te werken en vooral ook door de geweldige hulp van jullie. Bedankt!!!!

Het totale bedrag wat op onze rekening is gestort, inclusief de 50%, was iets meer dan 6000 euro! Op de foto is het al wat minder omdat we de rekening van Mau moesten voorschieten / betalen. Ook was er nog een andere grote gift binnengekomen, maar helaas te laat en die telt niet mee met de Kerstactie. Deze gulle gift hebben we op onze spaarrekening gezet om speciale projecten mee te kunnen bekostigen. Elly; onze dank daarvoor!!!!

Afscheid van Mau

Gister kregen we zoals beloofd de uitslag van Mau's bloedonderzoek. Die liet geen ruimte voor twijfels meer open: Mau heeft HCM. Simpel gezegd: vergrote hartspier. Een erfelijke aandoening die inderdaad klachten als vocht vasthouden en benauwdheid geeft. Een dodelijke aandoening ook, vandaar dat raskatten waarmee gefokt wordt, ook immer op HCM gecontroleerd moeten worden. In de ochtend zijn we nog op de praktijk geweest en rustte onze laatste hoop op een injectie vochtafdrijvers. Als die zou aanslaan, zou ze aanzienlijk meer lucht krijgen en maakte ze nog een kans. Welliswaar met levenslange medicatie, maar we hadden er alles voor gegeven om Mau weer met haar baasje te kunnen herenigen over een paar weekjes. Helaas was in de middag duidelijk dat de vochtafdrijvers te weinig resultaat gaven. Mau was nog steeds erg benauwd, wilde nog steeds niet eten en had het zwaar.
Ondertussen hadden we ruggespraak gehouden met haar even zieke eigenaar en besloten dat het niet eerlijk was om Mau dit langer te moeten laten doorstaan. In aanwezigheid van Freek, die de poes al jaren kent, is Mau rustig ingeslapen. En natuurlijk vloeien er tranen en staan we even te vloeken. Maar achteraf, bij de eigenaar op bezoek, komen er ook weer wat glimlachjes als we de verhalen horen over deze eigengereide poes. Maar ook volgde er inzicht bij de eigenaar, die nu ook begrijpt waarom Mau vaker slechte periodes had van niet willen eten, afvallen en zich weinig willen inspannen. Waarschijnlijk heeft Mau al langere tijd last van deze hartaandoening gehad, maar net iedere keer niet ernstig genoeg om doodziek te worden. Mogelijk heeft de stress dat ze haar baasje ineens moest missen, nu net wel voor meer klachten gezorgd. Wie zal het zeggen. Feit blijft dat HCM ongeneeslijk is en er geen adequate behandeling mogelijk.
Gelukkig zat ze nu bij ons, warm en veilig, en niet buiten op straat of in het koude lege huis zonder voldoende toezicht. Dan had de lijdensweg wel heel erg pijnlijk kunnen worden... We gaan Mau missen, niet alleen hier, maar ook als de buurtpoes in haar woonwijk!
Zowel de dierenartsen als de assistentes hebben er alles aan gedaan om Mau te redden en het haar zo comfortabel mogelijk te maken...

Mau woont in dezelfde straat als onze Freek en de twee kenden elkaar al jaren. Helaas kon Mau's baasje geen afscheid nemen maar was Freek er als vertrouwd gezicht wel bij...

woensdag 30 januari 2019

Update Koe

Zoals jullie hebben kunnen lezen was onze Koe vorige week ook bij de dierenarts. Daar is Spondylose geconstateerd: een verstijving aan de ruggengraat wat zeer pijnlijk is. Koetje sprong ook nergens meer op en zelfs het optillen om te knuffelen deed hem pijn.
Nu Koe pijnstillers krijgt zien we de oude blije Koetje weer te zien. We zien duidelijk een meer ontspannen koppie. Ondertussen weten we dat het gegrom aan het einde van de knuffelsessies niet te maken had met pijn, maar niet willen stoppen met knuffelen  Ook dit heeft Koe nu weer geaccepteerd en geniet volop van optillen, op schoot en knuffelen. We zien hem nog niet veel springen of klimmen, dus er worden nog lekkere warme bedjes voor hem op de grond gemaakt waar hij volop van geniet.

Optillen en knuffelen kan weer en daar geniet Koe volop van.

Koe heeft een lekker warm bedje op de grond.

Update Mau

Nadat we gister aanwezig waren op de waardige en mooie uitvaart van de moeder van één van onze vrijwilligers (in een klein team als het onze gaan de banden al gauw verder dan het zorgen voor de katten: we zorgen ook voor elkaar 😃) zijn we direct doorgereden naar de dierenarts met logee Mau. Na het vorige bezoek afgelopen zaterdag, ging het niet beter met de 14-jarige cyper. Ze kreeg het steeds benauwder, en omdat ze uit zichzelf niet at, moest ze dwangvoeding krijgen. Nu is dat nooit prettig om bij een kat te doen, maar in dit geval werd het een marteling. Zowel voor Mau als voor de verzorgers. Mau kreeg het tijdens het dwangvoeren nog benauwder en dan voel je je als verzorger machteloos. Je wilt helpen maar ziet een dier daardoor meer lijden. Dit kon niet langer zo. Maar omdat het niet onze kat is mogen wij, en de dierenarts, niet zomaar voor euthanasie kiezen. Daarvoor moet toestemming van de eigenaar zijn en die is lastig bereikbaar door zijn eigen ziekzijn. Dus halen we alles uit de kast om te achterhalen wat er loos is met Mau. En gaan we verder dan we met onze eigen katten zouden gaan. Eigenlijk tegen beter weten in, want dat dit niet alleen om Niesziekte gaat, is voor ons nu wel duidelijk.
Gister zijn er röntgenfoto's gemaakt en daarin zijn afwijkingen aan hart / longen te zien. Om uitzaaiing uit te sluiten is bloed afgenomen voor speciaal onderzoek. De uitslag volgt vanochtend, maar de prognose is sowieso slecht. Mau had het zo benauwd dat het noodzakelijk was om op de praktijk te overnachten in een zuurstoftent. En wat is het dubbel om haar daar alleen achter te laten! Je wilt haar koesteren en verzorgen maar weet dat je dat niet voldoende thuis kunt. Dat dit noodzakelijk is wil ze nog een kans maken. Maar het doet pijn haar achter te laten met het risico dat je haar niet levend terug ziet. Aan de andere kant is het ook wel even prettig om een nacht een beetje te kunnen ontspannen, misschien zelfs slapen (zou het?). Er niet om de haverklap uit te hoeven voor infusen, medicatie of voeding. Want na een kleine week breekt dat toch ook een beetje op. En het geeft ons nog even de tijd om te overleggen met de eigenaar, en ook deze voor te bereiden op alles wat morgen kan gebeuren.... Wordt vervolgd
Vrijwilliger Shelly had maandag nog een heerlijk knuffel momentje toen Mau uit zichzelf bij haar op schoot kroop.


zondag 27 januari 2019

Maumau

Je hoopt dat het je niet overkomt als opvang; een logee-poes die zeer ernstig ziek wordt en waarvan het afwachten is of ze het gaat overleven. Poes Mau is het maatje van een donateur / kennis van ons. Toen deze zelf ziek werd en tijdelijk naar een verpleeghuis moest, was het de bedoeling dat zijn Mau gewoon thuis zou blijven waar de buurvrouw een oogje in het zeil zou houden. Meestal een uitstekende oplossing, katten blijven het liefst in een vertrouwde omgeving, maar voor langere tijd minder geschikt. Mau mistte haar baasje vreselijk en liep alleen nog maar buiten te zoeken en te schreeuwen. Nachten lang... We besloten dat dit geen oplossing was, wie weet zou een buurtgenoot, die Mau niet kent, de kat die voor overlast zorgde, laten ophalen. Mau is niet gechipt, dus dan zou ze ineens verdwenen zijn. Ook andere situaties konden we ons indenken; in zes weken kan veel gebeuren. Ze kwam dus bij ons in de opvang. Ook hier mistte ze haar baas duidelijk maar kreeg ze in ieder geval genoeg aandacht en liefde en veroorzaakte ze geen overlast. Maar Mau is bijzonder stressgevoelig en heeft al een heel verleden waarin ze periodes slecht at. Ook nu heeft ze dagen geweigerd te eten. Wat waren we blij toen ze uiteindelijk toch haar knabbels op at! Helaas was de blijdschap van korte duur. Mau kreeg niesziekte en niet zo zuinig ook. Binnen no-time was er slechts een hoopje ellende over. De afgelopen dagen zijn we non-stop in de weer met infusen, antibiotica, dwangvoer en neusdruppels. Het resultaat gaat op en af. Het ene moment lijkt ze op te knappen, het andere moment waken we de hele nacht bij haar omdat het lijkt dat ze het niet gaat redden. Uiteraard zijn we langs de dierenarts geweest, die verder weinig afwijkende dingen kon ontdekken. Ondanks dat we bang zijn dat er toch meer loos is met Mau, kunnen we momenteel niet meer doen dan waar we mee bezig zijn en heel hard duimen dat ze het zelf niet opgeeft. De enige geruststelling die we hebben, is dat haar dit buiten ook had kunnen gebeuren, zeker met die kou, en dan was ze echt kansloos geweest. Toch voelen we ons dubbel verantwoordelijk want we willen haar uiteraard veilig en gezond naar huis brengen!!

De 14 jarige Mau zit in de geïmproviseerde ziekenboeg in het woonhuis. Ondanks dat we quarantaine mogelijkheden in de opvang hebben, houden we de meest zieke katten liever binnenshuis waar 24/7 toezicht en gezelschap is. En dat hebben onze patiëntjes nu het meest nodig...



Kleine up-date Missy

De warmte, infusen en medicatie doen Missy goed. In razend tempo is ze weer opgeknapt en eet ze ook weer uit zichzelf! We houden haar voor de zekerheid nog even binnen, in de ziekenboeg, maar binnenkort mag ze weer terug naar haar eigen, rustige Mansion!


vrijdag 25 januari 2019

Update Manon

We houden het herstel van onze Manon nauwlettend in de gaten en we proberen haar met deze katten-ballon en een kaartje met 'haar' Danosta erop een hart onder de riem te steken. Het zal immers nog wel een poos duren voor ze het ziekenhuis uit mag, dus zoals ze zelf zegt " Is ze blij dat ze toch nog een kat bij zich heeft zo". Blijkbaar waren we niet de enige die deze ballon voor Manon hebben uitgekozen.




Ziekenboeg

Wat een week: de spanning na Manons ongeluk, het verdriet om de plotse dood van Moor en een groot aantal zieke katten in de opvang. Iedere winter verliezen we wel een paar schatjes die al ouder of zwakker zijn. Vandaag is poes Kedi overleden. Acht jaar geleden kwam het cyperse poesje bij ons vanuit een asiel, samen met zus Krijtje. Beide poezen bleken onplaatsbaar maar pasten prima bij ons in de opvang. In het oude verblijf tussen de andere wildjes hadden ze het uitstekend naar hun zin. Helaas bleek Kedi een zorgenkindje en haar slechtere gezondheid speelde haar ook deze week weer parten. We hebben er voor gekozen om Kedi in haar veilige wereldje te laten met ondersteunende medicatie. Tussen haar vriendjes in heeft ze uiteindelijk heel vredig haar laatste adem uitgeblazen. We'll miss her!!!


Kedi op haar sterfbed, in haar eigen vertrouwde mandje...


Alle zieke katten worden besproken met, of gezien door het vaste team dierenartsen bij Anicura. Meestal weten we zelf in welke hoek we het moeten zoeken: veelvoorkomende kwalen als Niesziekte en lever of nierfalen zijn snel herkenbaar. Andere ziektes zijn wat lastiger omdat de symptomen lijken op die van zoveel andere aandoeningen. Zo past diarree in heel veel plaatjes maar kan de geur ervan de aanwijzing zijn dat het om Giardia gaat. Ervaring geeft daarbij de doorslag. Maar soms ook het 'onderbuikgevoel'. Diep in je hart weet je eigenlijk al dat het goed mis is, meestal bij dodelijke ziektes, maar toch gaan we naar de dierenarts in de hoop dat we het mis hebben. Helaas is dat maar zelden het geval....
Net voor Kerst hadden we zwerfkat Torrecelli kunnen vangen met de onbetaalbare hulp van de meldster. Direct bij de eerste aanblik begonnen de nek haartjes bij ons te kriebelen. De kater was ongecastreerd, zwierf al maanden buiten en had last van allerlei vage kwaaltjes: snotneus, dikke kaak, onverzorgde vacht. Al die zaken apart stellen weinig voor. Kan niesziekte zijn, een slecht gebit en ouderdom. Maar alle ingrediënten bij elkaar deden de alarmbellen rinkelen: dit was het recept voor Kattenaids. Wettelijk mogen we de eerste twee weken geen onnodige medische ingrepen doen en moeten we afwachten of een eigenaar zich meld. Wel hebben we hem op pijn medicatie gezet en alvast een plan gemaakt. Hij moest gecastreerd worden, gechipt en gevaccineerd. Zijn gebit was al deels weg en de rest moest opgeknapt worden. Torrecelli was wat angstig maar niet wild dus we hadden al zin om aan de slag te gaan met socialisatie. We zagen het al helemaal zitten. Deze kater maakte een goede kans om straks een echt baasje te krijgen. Zo ver zou het echter niet komen. Vorige week is hij eerst onder narcose getest op Aids. Na een paar eindeloze uren kwam het resultaat waar we al zo bang voor waren: positief. Een dikke streep op het test-apparaat zette letterlijk en figuurlijk een eind onder zijn toekomst. Soms doen we de test na een paar weken over maar in dit geval was er geen twijfel mogelijk. Verdriet omdat deze lieverd gewoon de kans niet krijgt. Boosheid ook, waarom heeft zijn vorige eigenaar nooit de moeite genomen om hem te castreren?? Dan was hij waarschijnlijk nooit weggelopen en was de kans op deze dodelijk ziekte aanzienlijk kleiner geweest. En natuurlijk vinden we troost in het feit dat hij niet op straat doodziek gaat worden, dat hij de laatste weken nog liefde, warmte en genoeg eten heeft gehad. Dat er in ieder geval iemand wel een handreiking naar hem heeft gedaan (dank Coby!), maar het blijft wrang en oneerlijk. Sorry Torri!!
Torri, let op de verdikking bij zijn kaak. Die is zo groot dat hij er op ligt...

Gelijk met Torri zijn ook onze bovenmaatse Koe en de scheve Mendoza naar de dierenarts praktijk gegaan. Mendoza was allang aan castratie toe maar vanwege zijn mysterieuze scheve-kopstand durfden we de narcose niet zo goed aan. Wat zou die kunnen triggeren? Hoe zou hij daar uit komen? Zolang Mendoza niet zou sproeien of te hanig zou worden, wilden wij het risico van de narcose niet nemen. Maar natuurlijk ging die vlieger niet op. Met de komst van de evenoude, ongecastreerde Boris, kreeg Mendoza er niet alleen een speelmaatje bij maar ook een waardige tegenstander. De stoeipartijtjes werden steeds ruiger en uiteindelijk liet Mendoza de arme Boris niet meer met rust. Die kampte op dat moment ook nog flink met niesziekte dus de non-stop aanvallen van Mendoza kon hij missen als kiespijn. Uiteindelijk hebben we ons zorgen gemaakt om niets; de castratie verliep voorspoedig en Mendoza liep drie uur later alweer te ravotten. Nog steeds met een scheve kop, maar in goede gezondheid! 

Mendoza was gelukkig snel opgeknapt na de castratie en snel weer de oude: spelen en knuffelen zoals alleen hij dat kan.


Met Koe is dat een ander verhaal. We wisten dat hij al wat last had van zijn onderrug, waarschijnlijk door een bijt-incident met een hond in zijn vroegere jaren. Af en toe speelde dit trauma op en kon Koe humeurig reageren. De laatste tijd werd zijn humeur er niet beter op en steeds vaker zonderde de 8 kilo zware kater zich af. Het werd tijd voor nader onderzoek dus zijn er röntgenfoto's gemaakt van zijn rug. Al snel vinden we daar de oorzaak van zijn misère. Koe heeft Spondylose. Even makkelijk gezegd: verstijving van zijn ruggegraat. Een zeer pijnlijke aandoening. Gelukkig gaat het bij Koe om een klein stukje in de wervels. Ooit hebben we poes Lolita in laten slapen nadat bleek dat het bij haar over de hele rug verstijft was. De dierenarts had het nog nooit zo erg gezien. De poes kon nauwelijks meer lopen en het was vreselijk om te zien hoeveel pijn ze had. We hopen het bij Koe onder controle te houden met een onderhoudsdosis pijnstilling. Vooralsnog slaat dat aan en is Koe een stuk vrolijker. Duimen dat dit zo blijft!



Koe krijgt wat extra aandacht en we proberen een manier te vinden dat hij makkelijk op en van schoot kan, zonder pijn. Dat betekent dat de vrijwilligers op de grond gaan zitten om Koe zo lekker te laten genieten.

Koe is wel wat mopperig als hij weer van schoot af moet, we waren bang dat we hem pijn deden. Tot ons opviel dat hij dat alleen heeft als hij weer op de grond wordt gezet, niet als we hem op schoot nemen. Dit zal dus mopperen zijn omdat hij wilt blijven liggen 



Missy is ziek

De kou slaat ook hier weer genadeloos toe, net als iedere winter hiervoor. Er sterven meer katjes, en er zijn veel zieken. Uiteraard vooral de Niesziekte steekt zijn lelijke snotkop weer op, maar ook nierproblemen, of zoals bij poes Missy, haar onder-controle zijnde alvleesklier-ontsteking blijkt ineens niet zo onder controle meer. We hebben haar daarom uit haar Mansion gehaald en tijdelijk in het woonhuis geplaatst. Voor 24uur TLC (tender, love andere care).


donderdag 24 januari 2019

Manon

Afgelopen dinsdagochtend om 7 uur, op weg naar haar werk in Utrecht, is de benjamin van ons vrijwilligers-team, de Velserbroekse Manon, betrokken geraakt bij een ernstig auto-ongeluk. Ze is zwaar gewond naar het ziekenhuis overgebracht waar ze direct is geopereerd. 
Vol spanning wachtten we de daarop volgende uren af tot we hoorden dat ze stabiel en weer enigszins bij kennis was.
Vanzelfsprekend wensen we haar allemaal een voorspoedig herstel en gaan we haar vrolijke aanwezigheid voorlopig enorm missen. Ook haar ouders Ton en (mede vrijwilliger) Irma, haar broer en partner wensen we veel sterkte de komende tijd. Hou je taai Manon!! We leven allemaal vreselijk met je mee en zijn in gedachten bij je....
Manon met Danosta en Bellamy

Het verschrikkelijke ongeluk 


zaterdag 19 januari 2019

Moortje

Als we een nieuwe kat binnen krijgen gaan we er van uit dat ze meestal wel een flinke poos bij ons blijven, vaak zelfs permanent. De nieuwkomer hoort dan ook al snel tot de familie en ongemerkt ontstaat er al snel een band. 
Dit gebeurde ook met zwarte Moor, die van een volkstuin uit Haarlem af kwam. Daar werd hij al vijftien jaar goed verzorgd door verschillende tuinders tot hij een oog-aandoening kreeg en intensieve zorg nodig had. Het bleek niet mogelijk om die zorg op de tuin te geven dus met pijn in het hart brachten zijn 'pleegouders' Kees en Astrid hem hier. Het duurde even maar met de hulp van Kees, die alles met de zwarte kater kon doen, had Moor hier al gauw zijn draai gevonden. Het oog heelde voorspoedig en in overleg besloten we dat de seniorkat hier zou blijven die laatste jaartjes van zijn leven.
Het heeft niet zo mogen zijn en veel te snel hebben we afscheid van Moor moeten nemen. Slechts 3,5 maand heeft hij mogen genieten van zijn pensioen... Zondagavond kwam Moor niet zoals de weken daarvoor, op zijn bakje natvoer af. Stond hij niet op zijn vaste plekje te wachten op een knuffel en vond vrijwilligster Bianca hem maandagochtend stilletjes in een hoekje liggen. Gealarmeerd door deze situatie hebben we hem direct het woonhuis in gehaald en zijn we gestart met infusen. Al vrij snel ontstond het vermoeden dat het om lever- of nierfalen ging. We hebben geprobeerd hem weer stabiel te krijgen maar moesten alle hoop in de dagen daarop laten varen. Uiteraard hielden we ondertussen zijn 'pleegouders' op de hoogte en toen het donderdag echt niet meer ging, was Kees er bij om Moor bij zijn laatste reis te begeleiden. Bij de dierenarts hebben Kees en Marya nog verteld hoeveel ze van Moor hielden voor hij voorgoed zijn ogen sloot. Maar niet zonder nog eenmaal zijn koppie tegen Kees aan te vleien. Het afscheid doet pijn en kwam veel te snel. Maar het is goed zo. Dag lieve dappere Moor....

Zowel Kees als Marya moesten andere afspraken afzeggen om toch bij Moor te kunnen zijn in die laatste waardevolle momenten.

Moor was verrassend snel gewend aan de andere opvangbewoners en na wat aarzeling in het begin, ook erg sociaal naar de vrijwilligers...

De dierenarts bevestigde ons vermoeden. Niet alleen was zijn lever duidelijk vergroot maar inmiddels was het oogwit ook al vergeeld. Een betere indicatie voor leverproblemen is er niet. Hoop op genezing helaas ook niet....


vrijdag 18 januari 2019

Afval in de haven

We weten dat er naast onze vrijwilligers, meer mensen zijn die soms de havenkatten voeren. Hoewel dit niet echt nodig is, ze krijgen dagelijks van ons voldoende, willen we dit liever ook niet. Tijdens het voeren kijken we ook of de katten er zijn en hoe ze zich gedragen. Als ze niet komen voor het eten kan het betekenen dat ze extra hebben gehad en geen honger hebben of dat ze ziek zijn.
Als je toch wel iets geeft, willen we je vragen om het afval (kuipjes en blikjes) ook weer zelf op te ruimen. Nu blijft het op straat achter en worden wij er op aan gekeken. Terwijl we juist zo veel mogelijk overlast proberen te voorkomen!


woensdag 16 januari 2019

Geplaatste katten 2018

We kunnen terugkijken op een goed 2018 waarin we veel katjes hebben kunnen herplaatsen. De meeste van deze katten hebben een rugzakje, de één wat lichter dan de ander. Met meerdere baasjes is nog steeds regelmatig contact voor tips of advies. Daarnaast vinden wij het altijd erg leuk om de katten te blijven volgen.
Katten zoals Noxxi, Lido en Willow hadden zo een nieuw huisjes, maar Sid en de stalkittens hebben een lang socialisatieproces doorlopen waarbij de stalkittens zelfs bij vrijwilligers in huis hebben gezeten!
Ook Noezel, Stella en Basbeer gingen met een vrijwilliger mee, maar dan als hun nieuwe huis. Helaas heeft Basbeer hier maar kort van kunnen genieten.
De kittens die we van de zomer hebben gehad hebben een huisje, alleen Mendoza niet. Doordat hij erg ziek is geweest en we niet precies weten wat hij heeft gehad zijn we erg voorzichtig met hem en blijft hij voorlopig bij ons.
Tevens waren er 2 stalkittens die we niet genoeg konden socialiseren, zij zijn na overleg terug gegaan naar de paardenstal waar ze gevangen zijn. Het gaat heel goed met ze en ze worden goed verzorgd. Zelfs zo goed dat ze de muizen laten lopen.
Regelmatig krijgen wij de vraag of we katten opnemen, maar voor de meesten is het asiel de juiste plek. Daar kunnen ze veel sneller herplaatst worden. Wij houden ons meer bezig met socialisatie en acceptatie. Als daaruit voort komt dat een kat zover komt om geadopteerd te worden, is dat geweldig, maar lang niet voor elke kat haalbaar.
Van de geplaatste katten hebben we foto's van hun baasje gekregen, in hun nieuwe huis. Wij zijn benieuwd of jullie ze herkennen! Bij sommigen moesten ook wij wel even goed nadenken wie het was.

dinsdag 15 januari 2019

Winnaar 50-actie

Eindelijk was het zover; onze donateur, Riet Van Der Pal, was de gelukkige; zij had de loting gewonnen van de vorige 50% actie (zomer 2018) en kon kunstenares Annet Verplanke de opdracht geven om een uniek portret te schilderen van een huisdier of (klein)kind. Het werd een portret van haar geliefde kater. De Beverwijkse kattenliefhebster was ontzettend blij met het resultaat en vertelt zelf meer over haar kater en waarom ze ons steunt: 

'Mijn kat heet Joris is nu 13 jaar en toen hij 4 was heb ik hem van een kennis overgenomen die hem als zwervertje in huis had genomen. Haar 2 katten accepteerden Joris niet dus zodoende is hij bij mij terechtgekomen.
Joris is het zonnetje in mijn huis!!
Waarom ik jullie steun is omdat ik het werk wat jullie doen zo fantastisch vind, ik heb daar veel bewondering voor. 
Annet kwam mij een mooi ingelijst portret van Joris brengen en daar ben ik heel erg blij mee.
Veel succes met jullie prachtige werk en ik zal dat zeker zo lang ik dat kan blijven steunen.'

We hopen eind deze maand de eindstand van de actie te kunnen melden en contact met de winnaar op te nemen!
Riet is erg blij met het schilderij van haar kan Joris!

maandag 14 januari 2019

Dankbaar

Nu al bijna 20 jaar zorg ik voor de zwerfkatten en andere ongewenste, kansloze katjes. In de loop der jaren is dit vrijwilligerswerk een steeds grotere rol gaan spelen in mijn leven, zelfs zo veel dat mijn leven om de katten heen geweven is. Alles wat ik doe heeft met de beestjes te maken; mijn huis, mijn vrienden, mijn tijdsbesteding. Niet altijd bewuste keuzes, je rolt er als het ware in. Dat heeft ook minder leuke kanten: al jaren niet op vakantie kunnen of zelfs maar een dag vrij hebben. Niet ziek kunnen zijn of zomaar even een 'off-dag' hebben; het zit er niet in. Want altijd zijn er kattenbakken die verschoond moeten worden, zieke poezels die extra zorg nodig hebben of administratie die nodig gedaan moet worden. Door de jaren heen leer je daar mee leven, de korte nachten, het vele werk. Ik sta er eigenlijk niet meer bij stil.
Daarom sta ik af en toe met mijn mond vol tanden als ik een compliment krijg voor wat ik doe. En voel ik me heel nederig als ik ineens 'beloond' wordt met een persoonlijk kado. 'Omdat je geweldig werk doet'. Deze boodschap kreeg ik afgelopen weekend, tezamen met een setje oorbellen van een duur merk waar ik gek op ben. De gulle geefster, H.V. uit Amersfoort, heeft me niet alleen heel blij gemaakt maar ook even aan het denken gezet. Want ik vind het inmiddels heel normaal wat ik doe. Maar door dit soort momenten besef ik ineens dat het misschien niet zo normaal is, en dat ik gelukkig nog steeds de passie heb om dit drukke en emotionele leven vol te houden. Ik wil H.V. daarom bedanken. Voor de prachtige oorbellen, maar ook voor het momentje van inzicht. Voor de boost die ze me daarmee geeft, juist na een krankzinnig drukke periode waarin ik me af en toe afvroeg waar ik in godsnaam mee bezig ben en hoelang ik dit nog kan volhouden. Je kado kwam op het juiste moment. Bedankt!

Bedankt Esther!

Eén van onze volgers, Esther, had op facebook een oproep gedaan voor spullen en voer voor de stichting. Hier heeft ze veel reacties op gekregen, zelfs zoveel dat ze nog een organisatie hiermee kan helpen.
Bedankt Esther!

dinsdag 8 januari 2019

Tussenstand 50%-actie


De tussenstand van de 50%-actie is €3200,00! Dat is nog zonder de extra 50%!
De actie is alleen deze week nog.
Wilt u ook mee helpen? Dat kan nog tot 15 januari. Elke gift die in deze periode op onze rekening wordt gestort met de omschrijving Kerst of 50% wordt met de helft verhoogd door drie trouwe sponsors. Dus stel dat je 50 euro overmaakt aan ons, dan maken zij daar 75 euro van.
De opbrengsten van de Kerstactie zijn voor ons de belangrijkste van het hele jaar. Daarvan worden de duurste rekeningen betaald als huur, nutsvoorzieningen, verzekeringen, nog openstaande dierenartskosten, accountant etc. Dat geeft ons de rest van het jaar wat ruimte. 
Ook wordt een deel besteed aan bijzondere extra projecten die anders niet haalbaar zijn. Welke dat dit jaar gaat worden, daar zijn we zelf nog niet helemaal over uit. De to-do lijst is groter dan de financiële mogelijkheden en om het geld goed en nuttig te besteden kijken we naar duurzaamheid, het belang voor ‘onze’ katten en moeten we ook rekening houden met onvoorziene omstandigheden en noodgevallen. Hoe dan ook komt alles 100% bij de katten terecht.
Wil je helpen? Elke bijdrage, klein en groot, is welkom. IBAN NL 85INGB0004761772 st. Zwerfkatten IJmuiden OVV Kerstactie | 50%



woensdag 2 januari 2019