Update Hillegonde van de Hillegomse zwervertjes

Een van de 3 zwervertjes uit Hillegom, de 9 maanden oude Hillegonde, is gister aan haar onderooglid geopereerd. Die groeide naar binnen wat voor een constante irritatie en ontsteking zorgde. Omdat deze katjes weer uitgezet worden op de vangplek, waar ze dagelijks verzorgd worden uiteraard, moeten ze wel in tiptop conditie zijn.

Het ziet er nu nog heftig uit maar over een dag of tien mogen de hechtingen verwijderd worden en ziet de toekomst er een stuk beter uit voor Hillegonde!
Ondertussen aan Marya de uitdagende taak om de medische nazorg te verlenen; waaronder het zalven van het oog bij deze verwilderde poes 😱

 

Foto: Hillegonde nu even een naar gezicht, maar als straks de hechtingen er uit mogen zal het een wereld van verschil zijn voor haar!

Dorita veel afgevallen

Naar aanleiding van het berichtje hieronder, en over het misverstand dat een gezonde oude kat er best mager uit mag zien, moesten ook wij met onze eigen Dorita naar de dierenarts. De zeventienjarige poes was in korte tijd behoorlijk afgevallen. In eerste instantie viel dat niet zo op omdat ze goed at, en haar dikke vacht het nodige verborg. Daarnaast is Dorita geen knuffelpoes waarbij je tijdens het aaien makkelijk kunt voelen hoe een beestje in zijn vel zit.
Eigenlijk per ongeluk kwam Marya er achter dat de poes veel magerder was dan zo op het oog zichtbaar is.

Reden om direct aan de bel te trekken en onder narcose bloedonderzoek te laten doen. De half verwilderde poes liet zich redelijk makkelijk pakken, wat op zich al een veeg teken is van verzwakking. Het resultaat van het onderzoek liet gelukkig niet te lang op zich wachten. Met haar organen is niets aan de hand, maar ook Dorita haar gebit begint op te spelen, en daarnaast heeft ze waarschijnlijk een longontsteking. Dus eerst een kuur antibiotica, liefst met neusdruppels (leuke klus bij verwilderde katten!) en zodra Dorita weer is aangesterkt volgt de gebitssanatie...

Bij dit oudje zijn we er op tijd bij en is het vooruitzicht goed. Al zal de behandeling zelf wel voor de nodige uitdagingen zorgen 😜

Maar hoe houden wij de verwilderde katten gezond? Ze lopen immers los in de binnen- en buitenverblijven en je kunt deze schuwe en soms agressieve katten niet even oppakken en in hun bekkie kijken of de oortjes nakijken etc.

Bij binnenkomst worden de meeste nieuwkomers onder narcose gecastreerd, gevaccineerd, soms wordt er bloedonderzoek gedaan, of getest op Kattenaids. Ze krijgen een chip en zoveel mogelijk wordt dan gecontroleerd. Ook worden ze ontwormd en ontvlooid.

Dat laatste herhalen we ieder kwartaal. Pilletjes en pasta tegen vlooien en wormen door het eten, en bij sommige makkelijkere katten geven we pipetten in de nek. Andere besprayen we van afstand als zij liggen te slapen. Het is vooral een kwestie van goede voorbereiding en snel te werk gaan....

Daarnaast worden al onze katten eens in de drie jaar gehervaccineerd. Daarvoor moeten ze simpelweg gevangen worden. Allemaal, stuk voor stuk. Dan wordt, terwijl ze in speciale kooien zitten, ook het gebit nagekeken. De meeste zijn zo boos dat ze blijven blazen waardoor we goed zicht hebben op hun bek. Zodra er twijfel is over hun toestand, ondergaan ze onder narcose een volledige check-up.

Maar het is vooral goed opletten en je katten kennen! Dan merk je heel snel dat er 'iets' niet goed zit. Dat een beestje zich anders gedraagt, niet wil eten of opvallend vaak naar de kattenbak gaat. Dit wordt dagelijks bijgehouden door de verzorgers in een speciaal boek. Maar ook de katten zelf 'vertellen' ons dat er iets aan de hand is. Je moet alleen goed kunnen luisteren....

Foto: Dorita 2 jaar geleden

 

Foto: Dorita 2 weken geleden

Update Sophia

Ondanks alle moeilijkheden met betrekking tot de sneeuwval moesten we toch geregeld de weg op. Al probeerden we dat natuurlijk zoveel mogelijk te beperken.
Maar toen we zagen dat poes Sophia het niet ging redden, waren we genoodzaakt naar de dierenartspraktijk te rijden en Sophia van haar pijn te verlossen:

Zij was een paar dagen daarvoor bij ons teruggekomen nadat ze zeven jaar geleden door haar bazinnetje bij ons was geadopteerd. Ze bleef een 'moeilijke' poes maar zowel zij als het bazinnetje vonden het gezellig met elkaar. Tot ze allebei ouder werder en kwaaltjes kregen. Het bazinnetje kon Sophia niet meer de zorg geven die ze overduidelijk nodig had: ze wilde niet meer eten, werd broodmager maar liet zich niet voeren. Laat staan oppakken en meenemen naar de dierenarts.

Dus werden wij gebeld met de vraag of ze terug naar ons mocht, met de hoop dat wij haar konden redden. Uiteraard hebben we dit geprobeerd maar als snel bleek dat er meer aan de hand was dan alleen een slecht gebit, of een verminderde nierfunctie.
Medicatie hielp niets en er was maar een oplossing mogelijk. Sophia leed, en daar moest een eind aan komen.

Ze is donderdag vredig ingeslapen en pas daarna konden we goed bekijken wat er nu precies aan de hand was.
Het gebit, of wat daar nog van over was, was deels aangekoekt met grote brokken tandsteen. Wat eten een stuk lastiger maakte. Maar de grootste boosdoener was het stuk wildvlees wat onder haar tong aan het groeien was.

Een beginnende tumor. Dit, en haar nieren die niet meer wilde, maakte dat Sophia niet meer kon en wilde eten.
Helaas liep ze waarschijnlijk al een poos met deze aandoeningen rond maar zijn ze nooit opgemerkt door de eigenaresse. Geen onwil, maar pure onwetendheid.
Of, zoals de dierenarts het treffend benoemde: "Mensen denken vaak dat het normaal is dat een oudere kat mager wordt. Ondanks dat hij eet. Ze denken daarom niet aan gebitsproblemen die makkelijk te verhelpen zijn. Pas in een veel te laat stadium komen ze uiteindelijk bij ons. Meestal te laat en is er al te veel schade verricht."

Ook wij komen dit zo vaak tegen bij vondelingetjes en afstandskatten. De verborgen gebreken die voor veel leed zorgen.
Wacht daarom niet te lang als je kat ineens mager wordt. Ook niet als hij al zestien is!! Een gezonde oude kat hoort er gewoon ook gezond uit te zien.....

 

 

Foto: Bovenste kiezen bij Sophia waren nauwelijks meer zichtbaar door brokken tandsteen....

Sophia uit IJmuiden

Als wij katten herplaatsen, is dat altijd met de garantie dat een kat terug mag komen indien dat, om welke reden ook, nodig is. Gelukkig gebeurd dat bijna nooit. Maar poes Sophia was 1 van de uitzonderingen. Zij is in 2014 bij ons gekomen. Via een andere organisatie die haar uit Spanje had gehaald en zich vervolgens geen raad wist met haar. Sophia bleek namelijk niet zo'n heel makkelijk poesje. Zacht uitgedrukt. Ze was agressief, liet zich nauwelijks aanhalen en alleen bij een heel geduldig iemand liet ze een zachtere kant zien. Wonder boven wonder vonden we die geduldige persoon in Hilde. Een IJmuidense dame op leeftijd die graag een poesje wilde. En zo verhuisde Sophia zeven jaar geleden en kreeg zij haar gouden mandje bij Hilde. De rode poes werd nooit een schootkat maar Hilde wist goed met haar nukken om te gaan en beide waren tevreden met elkaar.

Maar zowel Hilde als Sophia werden ouder en kregen steeds meer kwaaltjes. Tot het punt kwam waarop poes Sophia zo slecht werd dat er medicatie gegeven moest worden. En de inmiddels 80 plusser Hilde het niet meer redde om de felle Sophia de zorg te geven die ze nodig had. Dus belde ze ons met tranen in de ogen op. Mocht Sophia terug naar ons, om haar leven te redden?
Uiteraard gaan we dit proberen maar het poesje is zo verzwakt dat de noodzakelijke narcose om bloed af te nemen, nu niet mogelijk is. Sophia zal eerst moeten aansterken. Een lastig klusje omdat ze ook zichtbaar last heeft van haar gebit, wat uiteindelijk ook aangepakt zal moeten worden.

Een uitdaging dus. Een die we met beide handen aanpakken in de hoop Sophia er weer boven op te krijgen. Uiteraard houden we Hilde op de hoogte van alle ontwikkelingen want ondanks dat het poesje nooit meer terug zal kunnen naar haar IJmuidense beschermengeltje, ze heeft er zeven heerlijke jaren gehad waarin uiteraard een diepe band is ontstaan tussen beide dames.....

 

Foto: Sophia, we gaan ons uiterste best doen

De Hillegomse zwervertjes

Deze week zat ook de castratie in de planning van de Hillegomse zwervertjes: mamapoes en twee oudere kinders. Mama Hilleke is mogelijk zwanger dus het plan was om haar nog even hier te houden tot zeker is of ze wel of geen kittens verwacht. Haar twee oudere kinders, Hilton en Hillegonde, konden ondertussen gecastreerd en gechipt worden en zouden dan dit weekend terug gaan naar hun vertrouwde stekkie in Hillegom waar ze dagelijks verzorgd worden. Mama Hilleke zou zich dan later weer bij hen voegen..

Maar zoals vaker: er komt altijd wel iets onverwachts tussen waardoor onze plannen in het water vallen!
In dit geval was het poesje Hillegonde die roet in het eten gooide. We hadden namelijk al gemerkt dat zij 1 oog opmerkelijk vaak dicht kneep. Nu kan dat door Niesziekte komen, maar daar had ze verder geen symptomen voor. Dus wezen we de dierenarts nog even op dit eigenaardigheidje, met de vraag daar extra aandacht aan te besteden tijdens de castratie. Waarop we vrij snel een telefoontje kregen: Hillegonde lijdt aan Entropion. Een aandoening waarbij het onderste ooglid naar binnen groeit en daarbij continu het oog irriteert. Geen fijne aandoening, en een waar we echt iets aan moeten doen. Helaas is er binnen onze dierenartspraktijk maar 1 arts die deze operatie uitvoert en die heeft pas over twee weken tijd. Daarna volgt nog een herstelperiode waarbij de verwilderde poes een kap op moet en dagelijks oogzalf hoort te krijgen. Dat laatste gaat een klusje worden voor onze Marya die daarbij al haar trukjes en ervaring nodig zal hebben!

De castraties bij Hilton en zus Hillegonde zijn inmiddels goed verlopen maar helaas voor hen mogen ze dus nog niet terug. Dat kan dus nog wel een maandje duren. Voordeel is dat we tegen die tijd ook weten hoe de stand van zaken is bij mamapoes Hilleke en zij dan mogelijk ook al is gecastreerd. Kunnen ze gewoon met zijn drietjes tegelijk terug naar 'huis'.

 

Foto: Hillegonde wacht op operatie

Update Rooje uit Haarlem

Afgelopen week is Rooje gecastreerd nadat we eerst hadden gecontroleerd of jij geen kattenaids had. Dat bleek gelukkig niet het geval. De Haarlemse kater was achtergebleven na een verhuizing en de eigenaresse kreeg hem niet meer te pakken. Dat kwam deels doordat hij door de hele buurt heen zijn adresjes had waar hij werd gevoerd. Met behulp van alle buurtjes kon een buurvrouw hem vangen met onze vangkooi. Daarop hebben we een gesprek gehad met de eigenaresse en haar geadviseerd de 10 jarige kater in zijn vertrouwde omgeving te laten. Eén van de buren wilde hem graag adopteren nadat hij was gecastreerd.

We zagen de bui anders weer hangen: op zijn nieuwe adres, met kinderen, een andere kat en een hond, plus een baby op komst, zou het waarschijnlijk een kwestie van tijd zijn voor Rooje zou weglopen. De wat schuwe kater is namelijk niet van drukte gediend. Gelukkig begreep de eigenaresse dat hij gelukkiger zou zijn in zijn vertrouwde omgeving. En gister is hij officieel geadopteerd door de buurtgenote die hem enthousiast haar huis heeft binnengehaald. Een goed einde voor lieve Rooje! 

Foto: Rooje is geadopteerd!

Update Belana

Belana was de laatste van de vier verwilderde kittens die we begin zomer hadden gevangen in een havenloods. Van deze vier kittens, toen een week of 8 oud, konden we er nog twee socialiseren en herplaatsen. De andere twee bleven als wilde katjes bij Marya in het woonhuis achter.

Kater Beilo werd vrij snel al gecastreerd, gechipt en gevaccineerd maar poesje Belana had wat achterstand. We hebben haar daarom de tijd gegeven om in haar tempo op te groeien zonder ingrijpende ingrepen. Dat dit een goede beslissing leek, bleek al snel. Het poesje kreeg steeds meer vertrouwen in ons. Tam zal ze voorlopig niet worden, maar ze is wel heel geïnteresseerd in alles wat we doen. Is altijd in de buurt en voelt zich verder volkomen veilig en op haar gemak. Het is op die manier uitstekend te doen om een verwilderd katje als huiskat te hebben. Je moet alleen accepteren dat je daar als mens niets aan hebt. Maar als we zien hoe happy Belena is, en eigenlijk als normaal katje overkomt en gewoon door het huis rent, speelt met de andere katten, en languit op de bank ligt te slapen....dan is dat op dit moment het meest haalbare en wat ons betreft gewoon meer dan genoeg!

 Foto: Belana vlak na haar castratie

Cyperse katten

Wisten jullie dat Cypers het vaakst voorkomende patroon is bij katten? Het komt voor in verschillende kleuren, zoals rood, bruin en grijs. Het kan ook gecombineerd zijn zoals bij een lapjes- of schildpad kleur. Cypers bestaat niet in de kleur wit, alhoewel ze wel witte pootjes of een witte bef kunnen hebben.

Wat ze eigenlijk allemaal hebben is een M op hun voorhoofd, de ene duidelijker als de ander.

Portia, Diesel, Hilleke Harry en Rooie laten het zien!

 

Foto: Portia met grijze vacht

Foto: Diesel met witte bef en vlek op zijn neus

Foto: Hilly bijna koperkleurig

Foto: Harry ook met wit op zijn neus

 

Foto: Rooie, duidelijk is de M te zien

Afscheid van Zwaantje

Met al die nieuwkomers volgden natuurlijk ook vele ritjes richting dierenarts. Alle katten moeten natuurlijk goed ontwormd en ontvlooid worden, maar ook de nodige verplichte vaccinaties krijgen. En veel van deze zwervers hebben in geen jaren een medische check-up gehad dus controle van de gebitten zijn een pre. In het geval van de Bennebroekers viel dat laatste reuze mee. Maar bij wie het tegenviel was bij de wilde Haarlemse vondeling Hagrid, zwerver Zwaantje en onze eigen Popke die in een gastgezin verblijft.
Zij gingen deze week voor een gebitssanatie naar de dokter. Dat liep echter anders af dan we konden vermoeden!
Bij Hagrid viel het mee. Er zijn wat tanden getrokken en met het predikaat 'super wild' kregen we hem even later weer terug. Maar onze kleine zwerver Zwaantje was minder gelukkig. Vlak bij zijn aankomst in de opvang was al gebleken dat het gebit in zijn geheel getrokken moest worden. De seniorkater had echter hoge koorts en meerdere ontstekingen die we eerst onder controle moesten krijgen met kuurtjes antibiotica en pijnstilling. Ook is er toen een Aidstest gedaan. De uitslag daarvan is echter enige tijd onvindbaar geweest. Ondertussen knapte Zwaantje hier gedeeltelijk op. De koorts verdween, hij werd vrolijker en was blij met alle lekkere hapjes, warme mandjes en de talloze knuffels die hij kreeg. Zwaantje was een dankbare gast en een makkelijke patiënt. Wat een lief katje! Niets vermoedend en hoopvol brachten we hem dus naar de praktijk met de belofte hem smiddags na de gebitsextractie op te halen.
Maar al snel werden we gebeld met de mededeling dat de zwellingen en ontstekingen in zijn bek eigenlijk alleen maar erger waren geworden. En dat er waarschijnlijk 1 grote boosdoener was: Kattenaids. Zwaantje is daarop weer getest en de uitslag was duidelijk. Inderdaad was Zwaantje ook besmet met dit dodelijke virus. De tien jaar ongecastreerd op straat leven had zijn lot bezegeld. We konden niets anders dan Zwaan laten gaan.... het gebit was zo slecht dat totale extractie nodig was, maar deze grote ingreep zou nooit goed genezen door de Aids. Met alle pijnlijke gevolgen van dien. Maar de rotte elementen laten zitten is ook geen optie want ook dan zou hij dagelijks pijn lijden. 

 Foto: Ach Zwaantje, lieve kleine zwarte man. Goddank was je van straat, goddank was je nog even bij ons, goddank werd er die korte tijd intens van je gehouden. Maar godverdo..... wat is dit oneerlijk!!!

De Bennebroekjes

De afgelopen week zijn we druk bezig geweest met meerdere vangacties op diverse plekken, die we hopelijk de komende week kunnen afsluiten. We hadden natuurlijk het kattengezin uit Hillegom, maar ook in Bennebroek en Hoofddorp hebben we vangkooien staan. Op beide plekken hebben we het merendeel van de groepjes katten gevangen, op 1 na. En die laatste is altijd het meest lastig!

In Bennebroek gaat het om een kleine groep van vier zwerfkatten die bij een psychiatrisch centrum leven . Een mooie bosrijke omgeving waar de dieren werden bijgevoerd door bewoners en Els die daar als verpleegkundige werkte.
Els heeft ons in 2014 gevraagd de katten te vangen en laten castreren, zodat de groep niet groter zou worden. Dit is inderdaad gebeurd, en we kwamen er achter dat een aantal van deze katten vermist werd en een eigenaar had. Een kleine groep bleef over die werd teruggeplaatst op de vangplek. De dieren werden de daarop volgende jaren goed gemonitoord en bijgevoerd onder leiding van Els.

Maar Els ging verhuizen en kreeg een baan ver uit de buurt. En de patiënte die de katten hielp verzorgen, vertrok ook. De overgebleven katten werden niet meer regelmatig verzorgd terwijl zij inmiddels ook de 10+ hadden bereikt en deze zorg juist steeds harder nodig hadden! Op verzoek, en met behulp van Els, hebben we besloten de vier katten terug te vangen en in de opvang te houden. Veilig en beschermd. De eerste drie zijn inmiddels gearriveerd, nagekeken en gevaccineerd. Benazir, Benthe en Bennes hebben nog wat moeite met de aanpassing maar vinden veel steun bij elkaar. Nummer vier, de meest schuwe, laat zich nog niet vangen ondanks vele pogingen. De kou, de afstand, het helpt allemaal niet mee. Maar natuurlijk geven we niet op!!

Foto: Benthe links, de meest aaibare Bennes rechts en een klein stukje Benazir achter in het midden...

Update Dink

 DINK IS WEER THUIS BIJ ZIJN BAASJE!

Update Dink:
We schreven onlangs over deze kater uit de Dinkelstraat / Diezestraat die daar al jaren in de bosjes leefde. We wilden achterhalen of hij een eigenaar heeft. Er zijn vele reacties op binnen gekomen. Niet van een eigenaar, maar allemaal van buurtbewoners die de kater kende als zwerver. Omdat het duidelijk was dat het om een ongecastreerde kater ging, die overlast veroorzaakte, potentieel gevaar liep op ernstige ziektes maar ook duidelijk last had van een oorprobleem, hebben we hem gevangen. Dit ging overigens makkelijker dan gedacht: onze Marya kon hem letterlijk uit de bosjes plukken.

Inmiddels is Dink, zoals wij hem hebben genoemd, naar de dierenarts geweest. Is hij helemaal nagekeken en heeft hij alle nodige zorg gekregen. Hij is op Kattenaids getest, wat hij goddank niet blijkt te hebben. En inmiddels is hij gechipt, gevaccineerd en gecastreerd. We vermoeden dat hij, met de nodige extra aandacht, over enige tijd plaatsbaar is.

Ondertussen was er een buurtbewoner erg geïnteresseerd in het welzijn van Dink en kregen we van deze Theo geregeld de vraag hoe het met de kater ging. En of hij bij zijn 'aanlopertje' op bezoek mocht komen. Tijdens dit bezoekje hoorde we van Theo dat Dink elke dag bij hem langskwam, en dat hij speciaal voor de zwerver een hokje had neergezet. Voor als het regende. "Ja luister, ik hou helemaal niet van katten hoor" beweerde Theo herhaaldelijk terwijl uit alles bleek dat hij erg gesteld was op de cypers gestreepte kat. De meegenomen snoepjes werden uit zijn hand gegeten. "Dat is voor het eerst" glunderde een trotse Theo. "Zal hij me nog herkennen?". Nou dat denken wij wel hoor Theo!

Puntje bij paaltje gaat deze buurtbewoner goed nadenken over een eventuele adoptie nadat we alle voors- en tegens besproken hadden. Wat zou het leuk zijn als Dink terug kan naar zijn vertrouwde buurtje. Maar nu gecastreerd, en met een vast adres!!! Wordt vervolgt....

Foto: Dink, foto genomen door een buurtbewoner

LuLu heeft een nieuw baasje

Het is altijd dubbel als we onze katten kunnen herplaatsen: het loslaten van de controle, en het afscheid nemen van dieren waar we van zijn gaan houden, is lastig. Maar hoe fijn de katten het hier meestal hebben (een enkele kat blijft het moeilijk vinden in een opvang), een eigen baasje en meer aandacht is natuurlijk altijd nog beter. Dus in het belang van het dier proberen we wel altijd een goede match te vinden. Dit nemen we heel serieus en we kijken altijd heel goed welke behoefte de kat heeft, en wat een potentiële eigenaar verwacht.

Toen we begin januari kater LuLu opvingen, hadden we eigenlijk al gelijk een baasje voor hem in gedachte:
Ken je Nemo nog? De kat die rond Kerst doodziek werd en aan kanker blijkt te lijden? Hij was net geplaatst bij een vreselijk lieve dame die goed met ons meedacht toen bleek dat Nemo ongeneeslijk ziek was. Nemo kwam terug bij ons. Hij woont bij Marya in huis en maakt het naar omstandigheden redelijk goed.

Maar mevrouw Gerda bleef alleen achter, en zij leek ons een uitermate geschikt baasje voor de aanhankelijke LuLu. Gelukkig vond zij dat zelf ook en liep de eerste kennismaking direct al uit op een stevige knuffelpartij. LuLu mocht met haar mee en de eerste foto's zeggen meer dan genoeg. Goed zo LuLu, bedankt mevrouw Gerda!

 

Rooje uit Haarlem

 

Een weekje geleden werden we benaderd door een mevrouw uit Haarlem Noord waar al drie weken lang een rode kater rondliep. De eigenaresse was kort daarvoor verhuisd maar de kat was om onduidelijke redenen achtergebleven. Schuw, ongecastreerd....of wij iets konden betekenen?

Nog voor we een plan konden bedenken werden we kort daarop gebeld door de eigenaresse die melde dat ze haar kat graag terug wilde, maar dat hij zich niet liet pakken. Een andere buurvrouw die voor een asiel katten socialiseert, had al een vangkooi geplaatst maar de rode kater was hen elke keer te slim af. Ook de eigenaresse wilde graag van onze expertise gebruik maken.
Helaas is Haarlem Noord voor ons niet handig logistiek gezien, maar we zijn een kijkje gaan nemen in de hoop 'Rooje' tegen te komen en an passant even te kunnen vangen. Inderdaad zat de kater op het aangegeven adres maar liep hij van de ene straat de andere in, onder auto's en tussen struiken door. Daarbij ging ook deur voor deur open en hadden we binnen no time een hele optocht aan buurtbewoners. Allemaal kenden zij Rooje, en allemaal gaven ze hem te eten! Het vangen van Rooje zou een heel karwei worden, tenzij we iedereen konden overtuigen hem voorlopig even niet te voeren. En dat kost heel veel overtuigingskracht bij goedbedoelende buurtjes die Rooje allemaal zo zielig vinden.
De buurvrouw die al een vangkooi had geplaatst, hebben we een betere soort vangkooi geleend en gelukkig wilde zij de kooi in de gaten houden. Vandaag, na anderhalve dag, kregen we het telefoontje dat Rooje er in zat! Dankzij deze buurvrouw, maar ook dankzij de buurt die massaal stopte met het voeren toen dit nodig was!

We gaan nu in overleg met de eigenaresse. Want wat is nu wijsheid? Sowieso moet, naar onze mening, de 10 jarige ongecastreerde kater worden gecheckt op Fiv / FeLV. En daarna direct worden gecastreerd en gechipt! Maar de eigenaresse had problemen ivm de kosten. Maar ook is het de vraag of het wijs is om de kater te verhuizen naar een nieuw adres, daar de kans groot is dat hij zal terug lopen naar zijn oude vertrouwde buurtje waar hij bij meerdere buren te eten krijgt! Buren die aangaven de kater te willen adopteren.

Het zal een pittig gesprekje worden vandaag, want de kat ongecastreerd teruggeven is eigenlijk vragen om problemen. Als hij wel terugloopt krijgen we de steeds schuwer wordende kat nooit meer te pakken en heeft deze vangactie ook geen enkele zin gehad. Maar het blijft de keuze van een eigenaar, en helaas kunnen we niets afdwingen. Voor nu zijn we in ieder geval blij dat hij van straat is. Met dank aan de bewoners van de Slamatstraat en omgeving!

Foto: Dankzij een beter soort vangkooi en de hulp van buurtbewoners kon Rooje vandaag gevangen worden na drie weken tevergeefs proberen