Afgelopen week werd onze hulp meerdere keren ingeschakeld. De eerste keer was zaterdagochtend. Een dorpsgenote belde op met de mededeling dat ze drie kittens in het park had gevonden. Of wij ze konden ophalen?
Nu is dat eigenlijk het werk van onze collega's bij de Dierenambulance, maar omdat we niet wisten hoe oud de kittens waren en de melder dat ook niet nader kon aangeven, zijn we direct naar het opgegeven adres gereden. Voor hetzelfde geld gaat het namelijk om kittens van enkele dagen of zelfs uren oud die terstond voeding nodig hebben. Iets wat wij áltijd in huis hebben en meteen kunnen geven! We konden niet het risico nemen dat ze langer op de Dierenambulance moesten wachten die met een andere klus bezig was.
Gelukkig bleek het om oudere kittens te gaan van minstens 7 weken oud. Beduusd en verdwaasd zaten ze even later in de auto, op weg naar onze opvang. Onderwijl namen wij nog het verhaal door van de melder en denken we daar het onze van. Deze kittens komen duidelijk uit een huis waar werd gerookt (niet het huis van de melder) en ze zijn absoluut aan mensen gewend. Het zijn dus geen kittens die buiten zijn geboren. Weglopen doen ze gewoonlijk ook niet met zijn drietjes tegelijk, dus óf dit trio is doodleuk in het park gedumpt, of de meldster weet meer dan zij verteld en zocht een makkelijke manier om van kittens af te komen. We durven het in dit geval niet te zeggen... Voor de zekerheid is de dagen daarna nog meerdere malen een rondje in dit park gelopen. Om er zeker van te zijn dat er niet nog meer kittens waren, of misschien zelfs een moederpoes. Er is niets meer gevonden....
We hebben de kleintjes overgedragen aan de Dierenambulance Kennemerland en zij hebben gezorgd dat ze in het asiel terecht zijn gekomen. Met hen komt het absoluut in orde!
 |
| Ons prachtige dorpspark is vaker gebruikt als dumpplaats voor kittens. Maar sommige mensen schijnen te denken dat ook krabben en allerlei inheemse vissen en exotische diersoorten na 'gebruik' hier wel kunnen overleven... |
Maar het loopt niet altijd zo goed af;
Drie dagen later kregen we een telefoontje van een IJmuidense die al minstens een jaar voor een zwerfkat zorgde, samen met wat buurtbewoners. Als kattenkenner zag ze echter dat het beestje iets mankeerde. Het liep wankel en de staart stond ook niet in de juiste positie. Misschien was het dier aangereden? Konden wij eens komen kijken? Ook dit is eigenlijk een taak voor de Dierenambulance, uit Velsen deze keer. Maar omdat het schijnbaar om een schuwe, moeilijk vangbare zwerver ging en er enige spoed bij was, hebben wij de honneurs waar genomen.
Na enig zoeken konden we inderdaad de plek vinden waar de kat werd gevoerd, maar was het beestje zelf in geen velden of wege te bekennen. We zagen de bui al weer hangen; dit werd zo'n klusje waar je dagen mee zoet kunt zijn. Je kunt geen vangkooi zetten in zo'n drukke woonwijk met tientallen buurtkatten, en de kat zelf kan op ieder moment opdagen én verdwijnen. Kwestie van geluk hebben en op het juiste moment aanwezig zijn....
En het geluk zát ons mee want op het moment dat we weg wilden rijden zagen we ineens het cypers koppie en de witte voetjes waar we naar uitkeken. Behoedzaam met wat lekkers in de hand zijn we naar de zwerver toegelopen en tot onze grote verbazing kwam hij direct op ons aflopen. Terwijl hij rustig wat aan het eten was, konden wij hem nader bekijken. Kon hij hier blijven of moest hij mee voor medische hulp?
Dat dit laatste het geval was, leek terstond duidelijk. Niet alleen stond het arme dier inderdaad te wankelen op zijn pootjes en had hij een scheve staart, maar ook zijn hele bips was zeiknat en een bron van viezigheid. Was het dier inderdaad aangereden en wellicht incontinent geworden? Was dat de oorzaak van die smerige en natte achterhand? Hier moest absoluut iets aan gedaan worden, en gelukkig konden we hem afgeven aan de collega's van de Dierenambulance Velsen.
Drie uur later kregen we een telefoontje van hen. Ze waren met de kat naar de dierenarts geweest en daar was geconstateerd dat er allemaal gezwellen en tumoren in zijn anus zaten. Waarschijnlijk liep hij daarom zo raar en hield hij daarom zijn staart in een rare positie. Deze zwerfkat moet vreselijk veel pijn hebben geleden, en was niet meer te redden. Hij is rustig ingeslapen. Gelukkig dat die mevrouw zich nog om het beestje heeft bekommerd en er voor gezorgd heeft dat hij in ieder geval niet langer met pijn op straat hoeft te leven. Maar onze gedachten waren bij die andere buurtbewoners, die op de balkonnetjes naar ons aan het kijken waren toen we de kat kwamen vangen: "Ach, hij is zo zielig." en, "goh, goed dat jullie hem meenemen" maar vooral deze opmerking bleef in mijn hoofd hangen; "Fijn dat er iets gebeurt, het beestje loopt al zeker een half jaar rond met deze klachten. Hij is van niemand hè. Zó zielig mevrouw!"
Waarom heeft verdorrie niemand eerder gebeld? Ook zwerfkatten zijn een product van onze maatschappij en horen tot iéders verantwoordelijkheid.
Met dank aan de vrijwilligers van beide dierenambulances voor het vervoer van de kittens en deze zwerver!
Zelfs een uitstekend uitgeruste dierentransport-ambulance, onze jarenlange ervaring en een professioneel ingerichte noodopvang mét overvolle medicijnkast, bieden geen garanties. Soms is euthanasie de enigste én meest dierwaardige oplossing. Maar het went nooit, te meer we weten dat dit vaak voorkomen had kunnen worden als iemand de moeite had genomen iets meer voor zo'n dier te doen. Een tijdig telefoontje van 20 cent kan in veel gevallen het verschil betekenen tussen leven en dood....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten