Update Hillegonde

Update Hillegonde:

Wat zaten we in spanning te wachten op het resultaat van Hillegondes onderzoek. Eind van de middag kwam het verlossende telefoontje. De dierenarts nam de tijd om uit te leggen wat er aan de hand was en vooral, wat er aan gedaan kon worden.

Volkomen overtuigd concludeerde de dierenarts dat Hillegonde is aangereden, gezien haar verwondingen. Naast de talloze kleinere wondjes had ze een paar grote open wonden waarbij het bot zichtbaar bloot lag. Dat waren de plekken waar de maden zich aan te goed hadden gedaan.
De grootste verwonding bleek een breuk, alleen niet van een achterpoot maar van het bekken. Helaas. Want dat is veel lastiger te behandelen, zeker bij een verwilderd poesje. Maar de dierenarts zag er nog soelaas in, dus hebben we nu een stappenplan opgesteld;

 

Om de bekkenbreuk te repareren zijn een paar opties mogelijk:
We doen niets. Het vergroeid dan weer maar vroeg of laat gaat dat dan toch weer voor veel pijn zorgen. In onze ogen geen goede oplossing dus.
De tweede mogelijkheid is een pittige operatie die door een specialist moet worden gedaan. Dan wordt de kop van het bekkengewricht weggehaald en moet een plaat de poot weer goed positioneren. Een dure operatie maar mogelijk de moeite waard. Hillegonde is nog geen twee jaar oud en heeft nog een leven voor zich....

De laatste mogelijkheid is dat het gebroken kop-gewricht verwijderd wordt, en we het dan zo laten. Een stuk goedkoper en volgens de arts een optie die het bekijken de moeite waard is...

Maar, er zit in een kink in de kabel: misschien doordat het bekken nu naar binnen is gedrukt, wat naast zwellingen en pijn veroorzaakt ook de staart heeft aangetast. Die is koud en doet niets meer. Ook kunnen er zenuwen bekneld zitten. Mogelijk is de staart blijvend verlamd en zal deze dan geamputeerd moeten worden. Daar kan een kat prima mee leven, zo bewijst onze Moeder Overste Cato.

Maar....het kan nog verder de verkeerde kant op gaan, want ook de sluitspier en de blaas lijken nu niet goed te functioneren. Ook die kunnen blijvend aangetast zijn waardoor de poes incontinent kan zijn en blijven.

Zolang we dit niet zeker weten heeft verder opereren geen zin en nu ook zeker geen haast. Het plan is om Hillegonde nu vooral hokrust te geven, met de nodige pijnmedicatie en antibiotica. En dan maar afwachten of ze zelfstandig kan plassen en poepen of dat het er letterlijk 'uitloopt'. In het laatste geval betekend dat slecht nieuws.Voor nu maakt ze het goed in haar eigen 'kamertje', is ze relaxed en lijkt de pijn mee te vallen. Van de arts kregen we complimenten over al het voorwerk wat we hadden gedaan. Ze heeft geen made meer gezien!

 

Het is nu dus een weekje afwachten, waarbij we jullie op de hoogte zullen houden van alle ontwikkelingen, goed of slecht....

Hillegonde

Foto: Pas op! Niet voor zwakke magen!!

Begin van de avond werd ik gebeld door de verzorgers van de zwervertjes uit Hillegom. Mama, zoon en dochter hebben we begin dit jaar gevangen. Het drietal kon na castratie terug naar de vangplek, waar ze verzorgd worden door de melder. Deze belde met het verhaal dat dochter Hillegonde kruipend naar hem toe kwam en niet meer op de pootjes kon staan. Met een beet als dank kon de melder de verwilderde kat vangen, en toen zag hij dat er meerdere wonden waren. Met maden....

Ik ben net drie uur bezig geweest, met behulp van een slaappilletje voor de poes die duidelijk erg veel pijn had. Nadat zij lag weg te dommelen, heb ik goed kunnen bekijken wat er nodig was; scheren, wonden uitspoelen en handmatig honderden maden weghalen met een pincet.

Ik vermoed dat ze een gebroken poot heeft, waarop open wonden zitten, tot op het bot. Elders zitten ook nog wondjes met maden, en zelfs uit haar vagina kwamen de kl....beestjes kruipen. Al die andere kleine wondjes met maden kunnen door de maden zelf ontstaan zijn. Ik vermoed dat Hillegonde is aangereden, gevallen of heeft gevochten. Daarbij de beenbreuk en open wond heeft opgelopen. Daarin heeft een vlieg eieren gelegd waar de maden uit zijn gekomen. Deze maden trekken verder en scheiden daarbij een stof af wat weefsel doet afbreken, zodat ze weer een nieuwe verse wond / maaltijd hebben gecreëerd.

Een enorme klus dus, en niet de fijnste. Niet voor mij, zeker niet voor de onfortuinlijke poes. Goddank liet ze heel veel toe, dankzij het rustgevende pilletje. Morgen zal ze met spoed naar de dierenarts moeten. Mogelijk is de besmetting al te groot en is er inwendig te veel schade. Dan moet ze inslapen. Ik hoop dat het blijft bij een antibiotica kuur, verder schoonhouden van de wonden en mogelijk zelfs een pootamputatie. Ik heb gedaan wat ik kon en nu maar afwachten of er niet binnenin nog honderden maden zijn. Voor nu lijkt het rustig op de wonden....

 

Elliot

Dat wij geweldige vrijwilligers hebben met een goud hart voor katten, dat wisten wij natuurlijk allang. Maar hoe betrokken deze kattenvrienden zijn, dat blijkt wel uit onderstaand verhaal. We laten het hun zelf vertellen, maar willen daarbij aanvullen dat alle onkosten uit hun eigen zak zijn betaald en dat deze meiden, moeder en dochter, in onze ogen onbetaalbare helden zijn! Zonder hen was het waarschijnlijk heel anders afgelopen met de gewonde en vermiste Elliot!

Op maandag 26 juli zagen mijn moeder (Irma) en ik (Manon) een oproep op Facebook over een vermiste kat. Elliot was een asielkat die net twee weken een eigen huisje had gevonden. Daarvoor heeft hij een kaakoperatie ondergaan en moest hij voor controle terug naar de dierenarts in Velserbroek. Helaas gebeurde waar elke katteneigenaar bang voor is: voordat ze binnen waren ontsnapte Elliot uit zijn reismandje voor de deur!

 

Mijn ouders (Irma en Ton) en ik zijn meteen begonnen met zoeken, we wonen er immers om de hoek. Uren hebben we rondjes gelopen met snoepjes en zaklampen. Ook zijn we meteen begonnen met een voerplek aanleggen in de buurt waar Elliot was ontsnapt. We weten immers uit ervaring dat de meeste vermiste katten 500 meter in de buurt blijven van de plek waar ze laatst zijn gezien. En inderdaad was het voer iedere keer weg, er werd dus van gegeten! Alleen nu was de vraag wie of wat at het kattenvoer op? Daarom hebben we meteen een wildlife camera besteld en geplaatst op de voerplek. De dagen daarop zaten we in spanning op de beelden te wachten. Helaas bleek het niet om Elliot te gaan op de beelden, maar om een buurtkat en een stel eksters!

Ondertussen merkten we dat er niet een gerichte aanpak was om de kater terug te vinden, terwijl hij medische zorg nodig had. We weten dat Facebook een goed hulpmiddel is, met name de buurtapps, maar ook het ophangen van flyers werkt bij vermissingen heel goed en die waren er in eerste instantie niet. Daarom besloten we zelf wat posters te maken en op te hangen. De meldingen die daarna binnen druppelden werden meteen door ons gecontroleerd. Maar ook hierbij ging het helaas toch steeds om een andere kat. En op onze zoektochten hadden we zelf ook meerdere katten gezien in het industriegebied waarvan we de chip konden uitlezen. Die waren overigens niet vermist, maar gewoon lekker aan het rond struinen.

En toen werd het helemaal stil rondom Elliot. Dagen en weken gingen voorbij. Tot we een oproepje op Facebook zagen, maar nu met de vraag wie deze kat is, met een foto erbij. Voor ons was dit meteen duidelijk! Hoewel we de cyperse Elliot nog nooit in levende lijve hadden gezien, konden we zijn omschrijving inmiddels wel dromen. Dit moest Elliot zijn en zo dichtbij van waar hij ontsnapt was! Meteen zijn wij erheen gereden, gewapend met een reismandje, handdoek, snoepjes en een chipreader. Van de melder kregen wij te horen dat de gemaakte foto van de dag daarvoor was, maar dat de kat op de foto wel regelmatig gespot was in de winkel van de kringloop.
En dan sta je op zondag voor een gesloten hek, wetende dat de hongerige kater zich daarachter moest bevinden....

Samen met mijn moeder hebben we met snoepjes lopen rammelen en opeens: miauw! Vanachter het gesloten hek van de kringloopwinkel vandaan! Met daarvoor een meter hoog gestapelde spullen. We konden niets zien of nergens tussen door.
Van Bodien (van melder Spaanderman) kregen we te horen dat de eigenaar van de kringloop de kat al had geprobeerd te pakken, maar daarbij was hij gegrepen. We moesten dus voorzichtig zijn en dit met geduld aanpakken. Ondertussen had mijn moeder al gebeld met de stichting waar we vrijwilligerswerk voor doen, met de vraag voor de vangkooi. Deze zouden we dan voor het hek plaatsen met wat eten in de hoop dat Elliot er dan zelf in zou lopen.

Ondertussen bleef ik roepen en ineens zag ik het ons zo bekende snoetje! Luid miauwend kwam hij steeds dichterbij. Na een paar minuten snoepjes gooien en uiteindelijk voorzichtig aaien kwam hij onder het hek vandaan. Heel rustig kon ik hem in het reismandje stoppen alsof hij wist dat het goed was. Meteen met reismandje en al in de auto gestopt en zijn chip uitgelezen. De bevestiging kwam direct en daar stond dat dit toch echt Elliot was. Dat kon ook eigenlijk niet anders. Het bewijs, de pen, stak immers uit zijn onderkaak!!

 

Verbaasde baasjes, die dachten hem nooit meer te zien, kwamen al snel en hebben Elliot veilig mee naar huis genomen. Na 38 dagen mag hij weer veilig van zijn eigen huisje genieten en is inmiddels ook eindelijk die pen verwijderd.
Het ga je goed Elliot!!

 

 

Sok

We zoeken nog steeds, met spoed, een goed thuis voor Sok. Deze geweldige kater is een ontzettend leuke huisgenoot maar door omstandigheden waar hij zelf niets aan kan doen, heeft hij wat bijzondere 'eisen'. Daar krijg je echter ook heel veel Sok voor terug!

Sok heeft Kattenaids en ondanks heel veel kritiek op het euthaniseren van Aidskatten, blijkt het vrijwel niet mogelijk om een Aidskat geplaatst te krijgen. We willen nu ook zeker niet weer die hele discussie aanwakkeren, maar maken ons wel een beetje boos dat er dus geroepen wordt dat je Aidskatten niet moet laten inslapen en ze een kans moet geven, maar vervolgens zijn er verdomde weinig mensen die het daadwerkelijk aandurven om een dergelijke kat te adopteren! Terwijl Sok juist zo'n gezellige en aaibare kater is en zonder Aids waarschijnlijk allang een Gouden Mandje had gekregen...en hij verdient het zo!

Maar vanwege de Fiv-besmetting mag Sok niet meer los de straat op, terwijl hij nu juist zo graag buiten komt. Een afgesloten tuin is voor hem dus een pre! Daarnaast mag hij ook niet meer tussen 'gewone' katten leven, die hij zou kunnen besmetten met het dodelijke Aidsvirus. En eerlijk gezegd is Sok ook het liefst de enigste kat in huis.

Hij is wel hartstikke leuk met mensen, kinderen inbegrepen. En ook een rustige hond is voor Sok geen probleem.

Sok is nu ongeveer 3 jaar, verkeerd nog in goede gezondheid en kan, ondanks de Aids, nog heel veel goede jaren voor zich hebben. Jaren waarin hij een gezellige huisgenoot kan zijn. Heb je interesse? En weet je al iets over het leven met een Aidskat of ben je bereid je hierin te verdiepen? Wil jij deze flinke kater de kans geven die hij zo verdient? Laat dan snel van je horen!

Dat kan, bij voorkeur via een PB, of bel naar 0620504875
We hopen dat Sok snel zijn plekje vind.

Foto lieve Sok