Elliot

Dat wij geweldige vrijwilligers hebben met een goud hart voor katten, dat wisten wij natuurlijk allang. Maar hoe betrokken deze kattenvrienden zijn, dat blijkt wel uit onderstaand verhaal. We laten het hun zelf vertellen, maar willen daarbij aanvullen dat alle onkosten uit hun eigen zak zijn betaald en dat deze meiden, moeder en dochter, in onze ogen onbetaalbare helden zijn! Zonder hen was het waarschijnlijk heel anders afgelopen met de gewonde en vermiste Elliot!

Op maandag 26 juli zagen mijn moeder (Irma) en ik (Manon) een oproep op Facebook over een vermiste kat. Elliot was een asielkat die net twee weken een eigen huisje had gevonden. Daarvoor heeft hij een kaakoperatie ondergaan en moest hij voor controle terug naar de dierenarts in Velserbroek. Helaas gebeurde waar elke katteneigenaar bang voor is: voordat ze binnen waren ontsnapte Elliot uit zijn reismandje voor de deur!

 

Mijn ouders (Irma en Ton) en ik zijn meteen begonnen met zoeken, we wonen er immers om de hoek. Uren hebben we rondjes gelopen met snoepjes en zaklampen. Ook zijn we meteen begonnen met een voerplek aanleggen in de buurt waar Elliot was ontsnapt. We weten immers uit ervaring dat de meeste vermiste katten 500 meter in de buurt blijven van de plek waar ze laatst zijn gezien. En inderdaad was het voer iedere keer weg, er werd dus van gegeten! Alleen nu was de vraag wie of wat at het kattenvoer op? Daarom hebben we meteen een wildlife camera besteld en geplaatst op de voerplek. De dagen daarop zaten we in spanning op de beelden te wachten. Helaas bleek het niet om Elliot te gaan op de beelden, maar om een buurtkat en een stel eksters!

Ondertussen merkten we dat er niet een gerichte aanpak was om de kater terug te vinden, terwijl hij medische zorg nodig had. We weten dat Facebook een goed hulpmiddel is, met name de buurtapps, maar ook het ophangen van flyers werkt bij vermissingen heel goed en die waren er in eerste instantie niet. Daarom besloten we zelf wat posters te maken en op te hangen. De meldingen die daarna binnen druppelden werden meteen door ons gecontroleerd. Maar ook hierbij ging het helaas toch steeds om een andere kat. En op onze zoektochten hadden we zelf ook meerdere katten gezien in het industriegebied waarvan we de chip konden uitlezen. Die waren overigens niet vermist, maar gewoon lekker aan het rond struinen.

En toen werd het helemaal stil rondom Elliot. Dagen en weken gingen voorbij. Tot we een oproepje op Facebook zagen, maar nu met de vraag wie deze kat is, met een foto erbij. Voor ons was dit meteen duidelijk! Hoewel we de cyperse Elliot nog nooit in levende lijve hadden gezien, konden we zijn omschrijving inmiddels wel dromen. Dit moest Elliot zijn en zo dichtbij van waar hij ontsnapt was! Meteen zijn wij erheen gereden, gewapend met een reismandje, handdoek, snoepjes en een chipreader. Van de melder kregen wij te horen dat de gemaakte foto van de dag daarvoor was, maar dat de kat op de foto wel regelmatig gespot was in de winkel van de kringloop.
En dan sta je op zondag voor een gesloten hek, wetende dat de hongerige kater zich daarachter moest bevinden....

Samen met mijn moeder hebben we met snoepjes lopen rammelen en opeens: miauw! Vanachter het gesloten hek van de kringloopwinkel vandaan! Met daarvoor een meter hoog gestapelde spullen. We konden niets zien of nergens tussen door.
Van Bodien (van melder Spaanderman) kregen we te horen dat de eigenaar van de kringloop de kat al had geprobeerd te pakken, maar daarbij was hij gegrepen. We moesten dus voorzichtig zijn en dit met geduld aanpakken. Ondertussen had mijn moeder al gebeld met de stichting waar we vrijwilligerswerk voor doen, met de vraag voor de vangkooi. Deze zouden we dan voor het hek plaatsen met wat eten in de hoop dat Elliot er dan zelf in zou lopen.

Ondertussen bleef ik roepen en ineens zag ik het ons zo bekende snoetje! Luid miauwend kwam hij steeds dichterbij. Na een paar minuten snoepjes gooien en uiteindelijk voorzichtig aaien kwam hij onder het hek vandaan. Heel rustig kon ik hem in het reismandje stoppen alsof hij wist dat het goed was. Meteen met reismandje en al in de auto gestopt en zijn chip uitgelezen. De bevestiging kwam direct en daar stond dat dit toch echt Elliot was. Dat kon ook eigenlijk niet anders. Het bewijs, de pen, stak immers uit zijn onderkaak!!

 

Verbaasde baasjes, die dachten hem nooit meer te zien, kwamen al snel en hebben Elliot veilig mee naar huis genomen. Na 38 dagen mag hij weer veilig van zijn eigen huisje genieten en is inmiddels ook eindelijk die pen verwijderd.
Het ga je goed Elliot!!