Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

maandag 27 oktober 2014

Bouw opvang weer stuk verder ...

Het begint nu echt op te schieten en het eind lijkt in zicht. De broodnodige tweede opvangruimte is bijna af. Deze week is begonnen met de bouw van de eerste van twee sluizen. Die moeten voorkomen dat de opvangkatten tussen onze benen door kunnen ontsnappen. Deze eerste sluis staat er nu, en alleen aan de afwerking moet nog iets gedaan worden.

Daarna komt het net dat over het buitenterrein wordt gespannen, en wordt het tijd om de vloer te leggen in het binnenverblijf. De kennels, krappalen en manden staan al klaar om het geheel compleet te maken, zodat de opvangkatten hopelijk nog voor de winter het nieuwe verblijf in kunnen.

Want de huidige opvang is te koud, te klein, en voldoet niet aan onze eisen. Met name de oudjes hebben het in de winter extra moeilijk, en dan moeten we alle zeilen bijzetten om ze er goed door heen te krijgen. Het nieuwe warme tweede verblijf is dus hard nodig voor deze bejaarde groep en de zieke patiëntjes.Daarna wordt de 'oude' opvang aangepakt, om daar een grote en professionele quarantaine van te maken.

Sluisdeur houdt ongewenste gasten buiten, en onze wildjes binnen ...

Freek heeft een maand lang zijn vakantiedagen opgeofferd om voor onze kansloze opvangkatten een veilige leefomgeving te bouwen ....

Dag Suus ...

Vandaag is onverwacht overleden onze zeer geliefde Suus.
De oude poes is ruim een jaar geleden in onze opvang gekomen nadat ze was gedumpt en zwervend op straat was aangetroffen. Broodmager, haar mooie lange vacht in de klit, en geheel tandenloos. Het was duidelijk dat dit al een oud beestje was, en gezien haar toestand mocht ze gewoon lekker bij ons in huis wonen.

Ze is er nooit meer weggegaan, en van lieverlee kreeg Suus steeds meer privileges. Zo mocht zij als enigste van de katten op de salontafel zitten, en was ze ook de enigste die bovenop mij mocht liggen tijdens mijn middagtukjes. Omdat ze zo lief en zo rustig was. Van Suus had je geen centje last. Ze was dik tevreden als ze tegen je aan mocht kruipen. Dan hoorde je haar heel zacht spinnen, en durfde je niet meer op te staan, bang haar rust te verstoren.

Suus, onze prachtige Heilige birmaan ...

We vermoeden dat ze ooit een goed baasje heeft gehad, waarschijnlijk een ouder iemand. En dat die is overleden en Suus toen op straat is terecht gekomen. Geen leven voor een kat van minstens 17 jaar... Ze heeft het hier naar haar zin gehad, al had ze er soms moeite mee de ruimte en aandacht te moeten delen met andere katten. Maar de vele extraatjes maakten het schijnbaar goed en Suus was een dankbare huisgenote.

Een paar maanden geleden kreeg ze echter hartklachten en vanaf dat moment ook dagelijks een pilletje. Zelfs die nam ze zonder al te veel tegengas in. We wisten het; dit was het begin van het einde. Toch kwam haar overlijden vanochtend onverwacht. Ondanks dat ze sinds een dag of twee niet lekker was en zich wat zonderde. Maar dat mag, als je inmiddels ruim 18 jaar oud bent, of misschien zelfs ouder.... In de loop van de avond kreeg ze een aanval, maar ook die heeft ze eerder overleefd. Na een angstige nacht bleek in de ochtend dat het toch goed mis was en toen het duidelijk werd dat ze hier niet meer overheen zou komen hebben we de dierenarts gebeld; Suus was vreselijk benauwd en we wilden niet dat ze nog lang moest lijden.

Een half uur voor we bij de praktijk terecht konden is Suus gelukkig gewoon thuis, uit zichzelf, rustig ingeslapen. We missen haar bedaarde aanwezigheid, haar prachtige blauwe ogen en haar heerlijke wollige vacht waar je zo lekker je gezicht in kon verbergen. Maar het is goed zo....haar laatste jaar was er één vol liefde en warmte, en we zijn blij dat we toch nog zo'n poos voor haar mochten zorgen. Dag lieve, lieve oude Suus...

Marya met Suus in haar favoriete houding; half rechtop tegen je aangeleund
Het is moeilijk te hopen voor een zieke, 
van wie je weet, zij redt het niet
Je streelt haar haren, ziet haar ogen
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor het einde,
dat toch nog zo plotseling kwam
Omdat het niet alleen het leven, 
maar ook haar lijden overnam...

Vrijwilliger gezocht ...

Voor onze voerplek op de Orionweg in IJmuiden, zoeken we nog een vrijwilliger voor één dag in de week. Heb jij donderdags nog tijd over en lijkt het je leuk om een kleine, vaste groep zwerfkatten te voeren? Neem dan even contact met ons op. Voor voer wordt gezorgd.
Het voeren gebeurd meestal tussen 17 en 20 uur 's avonds. Het gaat dus maar om één plek waar je langs hoeft.

Deze voerplek is naast een flat en ligt dus in een druk bewoond gebied. Er staan hier een tweetal schuilhokken voor de zwervertjes, waar dagelijks eten in wordt gezet. De aanwezige voerbakken neem je mee en was je thuis af voor de volgende keer. Ook let je goed op of de aanwezige zwerfkatten er goed en gezond uitzien en of ze bijvoorbeeld niet gewond zijn. Bij problemen is er altijd een coördinator bereikbaar (Daniëlle of Marya).

Interesse? Mail naar kattenbabbels@yahoo.com of bel 06 20 50 48 75 (van 10 tot 16 uur)
Soms is het best zwaar, om in weer en wind er op uit te moeten. Maar zodra je die dankbare koppies weer ziet is al het leed geleden.... Marya voert twee zwervertjes wat extra's lekkers; een echt gebakken visje!

donderdag 23 oktober 2014

Even tussendoor ...

Ik wil jullie deze foto niet onthouden; gewoon omdat ie zo leuk is. Dit is een aantal van mijn 'eigen' zwervertjes. In mijn woonhuis bij de opvang leven de katten die dieetvoer krijgen en / of om andere redenen continu in de gaten gehouden moeten worden. Bezoekers verbazen zich altijd over de rust in huis en het feit dat deze groep zo gemoedelijk samenleeft. Dat blijkt ook duidelijk uit dit plaatje. Zou je er niet zo tussen gaan liggen?

Even voorstellen, van links naar rechts:
  • Maybe, onze kleine zwarte troetelpoes ligt in Billy's mandje. Als schuw kitten doodziek op straat gevangen. En daarna hebben we ooit een half keukenblok moeten slopen omdat ze daar uit angst was gaan zitten
  • Wit / Zwarte Billy. Deze oude kater is de patriarch van de groep en kwam als zwerfkitten bij ons en werd daarmee onze eerste opvangkat
  • Daarachter ligt zwart / witte Robin; een macho die denkt dat hij de baas is en dat regelmatig demonstreert door overal tegen aan te piesen. En daardoor onplaatsbaar is. Wel heel lief, slim en als kitten van straat gehaald
  • Zwarte Sonny, deze ex-zwerfkat heeft maanden achter een gordijn gewoond, ligt nu lekker voor het raam. Hij is knuffelbaar, maar wel wanneer het hem uitkomt. Een rustige kater die de rechterhand en opvolger van onze leider Billy is
  • Bij Sonny liggen onze twee naaktkatten LouLou en Zara die altijd weer voor veel bekijks zorgen. Vreselijk lieve poezen maar met heel veel eisen op het gebied van hun verzorging.
  • Als laatste zien we Mona, die vlak naast de gootsteen ligt. Als kitten gered van de dood; ze had zwaar niesziekte en verloor daardoor vrijwel alle zicht in beide ogen. Dat weerhoudt haar overigens nergens van. Sterker; zij is mijn eerste poes met ADHD en zorgt continu voor een hoop leven en kabaal. Haalt steeds kattenkwaad uit en is, in combinatie met haar handicap, daardoor een heus handenbindertje met een hoog 'prinses'gehalte (vind zij). Het woord 'nee' is haar immers niet bekend...

Mini up-date Dokkie

Lieve mensen,
We krijgen nog steeds zulke lieve reacties op het verhaal van Dokkie, de zwerfkat die zo gruwelijk was gegrepen door een hond. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen meeleven en een donatie(tje) hebben overgemaakt!
Op het moment heb ik zelf een flinke verkoudheid te pakken, en ben dus enigszins aan bed gekluisterd voor zover dat gaat, dus het wordt nu een mini up-date.

Maar het gaat fantastisch met Dokkie! Zijn wonden genezen goed en snel. Het is nauwelijks meer te zien hoe erg hij was toegetakeld, op de wond in zijn hals en bij zijn poten na. De kater zelf is nu van de antibiotica af, en sinds vandaag krijgt hij ook geen pijnstilling meer. Hij mag nu af en toe zijn kennel uit om even de poten te strekken, en dan loopt hij direct de tuin in. Hij maalt niet om de andere katten, en gister ging hij zelfs doodleuk in de mand naast een hoogst verbaasde Keizer liggen, toen buiten de storm te keer ging. Dokkie is een vrolijke, jonge kater en gedraagt zich ook zo; hij past zich zeer gemakkelijk aan.

Misschien door het intensieve lichamelijke contact, is hij inmiddels ook weer aan mensen gewend en ik wordt geregeld getrakteerd op een koppie van Dokkie. Alleen met eten moeten de verzorgers nog oppassen; hij valt daar letterlijk op aan en heeft geen oog voor eventuele vingers. Zeker het geven van een snoepje is in zijn geval een riskante onderneming, en al meerdere malen zaten mijn topjes in zijn bek (auw).

Als dit zich zo doorzet, is Dokkie sneller dan verwacht klaar voor de volgende stap in zijn herstelproces; adoptie door een lief baasje!

Nieuwe foto's van Dokkie volgen snel ...
Keizer is één van de permanente bewoners in onze opvang nadat we hem als onplaatsbaar uit een asiel hebben gehaald. Binnen twee weken lag deze muiter als een baby op schoot en werd hij één van de favorieten van de vrijwilligers. Hij is een stabiele en constante factor en dat hebben we nodig in een opvang waar soms wekelijks het aantal katten veranderd. Keizer laat zich niet gek maken en toont zich vaak als voorbeeld voor de nieuwkomers, zo ook voor Dokkie.

dinsdag 14 oktober 2014

Hoe het nu met Dokkie gaat ...

Nog steeds krijgen we veel reacties en de vraag hoe het nu met Dokkie gaat; de zwerfkat die op gruwelijke wijze was aangevallen door een hond en dat ternauwernood heeft overleefd. We zijn blij te kunnen melden dat het goed gaat met de zwart / witte kater.

Hij krijgt Viyo, Recovery-natvoer, AD-voer, alles waar wat extra's inzit om goed te herstellen. Hij wordt ook steeds liever. Ik moet de grote wond in zijn hals om de twee uur schoonmaken, en zalven; hij laat het allemaal toe. En da's best pittig want zijn hele lijfje doet zichtbaar zeer. Ik kan hem bijna nergens oppakken of vasthouden, want naast de vele wonden heeft hij ook diverse kneuzingen. Toch mag ik vrijwel alles doen. Alsof hij begrijpt dat ik hem help...maar mijn hart huilt als ik hem onbedoeld op een verkeerde plek aanraak en ik hem in elkaar zie krimpen van de pijn. 


Hij heeft nog een lange weg te gaan met intensieve verzorging. Hij krijgt nog steeds antibiotica en pijnstilling. Maar het lijkt er op dat hij er met rust, liefde en goede zorg uiteindelijk helemaal bovenop zal komen...
Dokkie heeft nog een lange (en pijnlijke) weg te gaan voor hij helemaal genezen is, maar de vooruitzichten zijn positief!

 

Terug na zes jaar vermissing ...

De wonderen zijn werkelijk de wereld niet uit. Kleine staaltjes daarvan komen we geregeld tegen in ons werk. Maar onderstaand verhaal slaat toch wel alles en overtreft onze stoutste verwachtingen;

Het is 2008 als ons vanuit een asiel in Noord-Holland een noodkreet bereikt; een grote groep verwilderde zwerfkatten moet terstond weg van hun schuilplaats, een leegstaand restaurant wat gesloopt gaat worden. De onplaatsbare katten zijn niet op hun plek in een asiel, dus wordt met spoed gezocht naar een veilige buitenplaats met toezicht en verzorging. En die liggen niet voor het oprapen. Het is vreselijk moeilijk om dergelijke veilige buitenplaatsen te vinden waar wilde katten (gecastreerd) kunnen leven zonder verjaagd te worden. Boerderijen hebben vaak zelf al te veel katten en ook maneges zijn meestal ruimschoots voorzien van muizenvangers. Als blijkt dat het dan ook nog om een groep van 16 katten gaat, heb je een soort van probleem...

Op dat moment was er echter nog ruimte in de haven, en konden deze katten gelukkig in IJmuiden terecht in plaats van te worden geëuthanaseerd. We hebben de grote groep in kleinere gesplitst en de nieuwkomers voorzichtig geïntroduceerd bij onze 'eigen' zwervers. Dat dit goed ging blijkt wel uit het feit dat de meeste van deze katten nog steeds daar wonen waar wij ze toen hebben uitgezet, en we hen nog vrijwel dagelijks zien tijdens onze voerrondes. Door de regelmatige aandacht zijn in de loop der jaren een aantal zwervertjes zo lief en handzaam geworden dat we ze konden terugvangen en alsnog succesvol konden plaatsen bij heuse baasjes!
Bijou, 2008, op het plekje buiten wat we voor haar hadden uitgezocht. Na enige maanden bleek de verwilderde Bijou een schatje te zijn die een echt thuis verdiende;
Bijou bij haar nieuwe bazinnetje in 2009!

Het uitzetten van zwerfkatten in de haven is tegenwoordig echter meer uitzondering dan regel. Met de toenemende bouw- en sloopactiviteiten wordt het leefgebied van de zwervertjes steeds kleiner en gevaarlijker. De komst van een echte opvang in het havengebied wordt daarmee steeds dringerder, want in onze huidige noodopvang is de opnamecapaciteit gewoon te klein. Maar de vraag naar permanente opvangplaatsen voor kansloze katten en verwilderde zwerfkatten steeds groter...

Tussen de 16 verwilderde nieuwkomers zaten ook twee prachtige poezen; de jonge Hadassa en haar moeder Lap. Zij zijn samen uitgezet bij de grootste groep van onze zwervers, in de buurt van de Vuurtoren. We hebben Hadassa sindsdien nog één maal gezien, daarna nooit meer. In tegenstelling tot haar moeder Lap, die iedere dag trouw op haar maaltje wacht en helemaal geaccepteerd is door onze veteranen buiten; Melanie, Katai, Briss en Bas, Drietje, Zusje en de anderen. 

Kleine Hadassa schuilt hier achter haar mama Lap, deze foto werd genomen vlak na aankomst in IJmuiden in 2008

En ondanks goed zoeken en opletten werd er van Hadassa nooit meer iets vernomen. Tot vorige maand.... Na ruim zes jaar zagen we haar ineens weer exact op dezelfde plek waar we haar ooit hadden uitgezet. Bij de Vuurtoren. Bij moeder Lap. Alsof ze nooit is weggeweest....

Haar uiterlijk toonde echter een ander verhaal; zelfs op afstand zagen we dat ze erg vermagerd was en dat ze verwondingen had. De dagen daarop hebben we de vangkooi gezet en gelukkig konden we haar vrij snel vangen. In de opvang aangekomen bleek dat ze inderdaad broodmager was, koorts had en een aantal bijtwonden op haar rechterflank had, het zichtbare resultaat van een vechtpartij met een andere kat. Het gevolg; een pussig abces wat mogelijk de oorzaak is van haar slechte lichamelijke conditie.
Herfst 2014: Drie kleine tandafdrukken, waarvan de onderste was ontstoken en voor een pijnlijk abces zorgde. Dergelijke abcessen komen vaak voor bij (zwerf)katten en zijn bijna altijd het gevolg van vechtpartijtjes met soortgenootjes. Zonder medische hulp kunnen abcessen echter levensbedreigend zijn! Meestal komen ze voor bij wangen, oren en bips.
Inmiddels is ze flink opgeknapt en met veel spoelen en antibiotica kon het abces genezen. Ze heeft echter een flink jasje uitgedaan en heeft lange tijd nodig voor verder herstel. In de opvang laat ze zich van haar beste kant zien en blijkt dat ze een knuffel weet te waarderen. De vraag rijst wat we verder met Hadassa moeten doen? Terugzetten bij haar moeder bij de Vuurtoren? In de overvolle opvang houden en misschien zelfs later herplaatsen?

Het vervelende is dat we gewoon niet weten waar ze die zes jaar is geweest! We hadden haar notabene al in ons 'vermisten' boek gezet! Heeft ze al die tijd gewoon op dezelfde plek bij de Vuurtoren gezeten? Maar hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat we haar nooit  hebben gezien? Daar zitten zelfs veel schuwere zwervertjes die we weliswaar niet dagelijks, maar in ieder geval met enige regelmaat tegenkomen. Of is Hadassa aan de wandel gegaan en na vele omzwervingen uiteindelijk teruggekeerd op de plek die misschien nog in haar geheugen gegrift stond, bij haar moeder? Heeft haar zwakke gezondheid hier iets mee te maken? Een hoop vragen en we zullen het wel nooit weten... 
Al zijn we wel heel blij dat één van onze verloren 'schapen' weer veilig terug is!

Hadassa, nu in onze noodopvang. Nog net op tijd gevonden. De medische hulp was broodnodig! Waar heeft ze in hemelsnaam zes jaar gezeten?! Kon ze toch maar praten ....



Up-date nieuwe verblijven ...

De afgelopen zomermaanden is flink gewerkt aan het nieuwe binnen - en buitenverblijf. Met name Freek heeft zijn vrije vakantiedagen opgeofferd en knoerthard gewerkt. Er zijn geen stapjes gemaakt maar reuze sprongen! Vooral toen Heléne op haar scooter vanuit de Wormer ook een handje kwam helpen en het schilderwerk binnen voor haar rekening heeft genomen. Het resultaat mag er zijn! En ineens is het geen bouwplaats meer maar een bijna-af binnenverblijf met buitenplaats...


Het binnenverblijf is ook bijna klaar. Het wachten is op het bedrijf wat de vloer en de bekleding komt leggen. Daarna komt het leukste deel; inrichten!


De klus is bijna geklaard, en we kijken halsreikend uit naar het moment dat we de opvangkatten kunnen scheiden en de eerste bewoners naar het nieuwe deel kunnen. Waarna het volgende project zich zal aandienen; het opknappen van het 'oude' binnenverblijf. Deze zal worden omgetoverd tot opslag en gescheiden quarantaineruimte... Maar zo ver zijn we nog lang niet!

Want de laatste loodjes wegen het zwaarst en nu de vakantie over is zullen die laatste obstakels weer in gestolen uurtjes geklaard moeten worden. En eerlijk is eerlijk; wij zijn geen lassers, aannemers of loodgieters. Voor de meeste problemen waar we al werkend tegen aan lopen moeten we ter plekke een oplossing bedenken. Tot nu toe gaat dat redelijk goed, maar al dat improviseren is tijdrovend. Er bestaat geen kant-en-klare bouwtekening met pasklare maten en mogelijkheden.

 
Freek legt de laatste hand aan de afscheiding tussen ons en onze geweldige buren

Reden te meer om trots te zijn op wat we hebben bereikt. Freek werkt nu aan de sluizen die bij beiden toegangspoorten komen zodat er geen katten ongemerkt kunnen wegglippen. Zodra dit af is wordt het net over het stalen frame gelegd, wat de gehele tuin overspant. Hierdoor wordt het gehele buitenterrein ontsnappingsproof. Elk gaatje en kiertje is nagelopen en gedicht. We zijn er bijna klaar voor!

Andere katten met geluk ...

Nu we toch met de positieve berichten bezig zijn, wil ik meteen ook een ander leuk nieuwtje met jullie delen;

Heel af en toe herplaatsen wij katten. Meestal katten die een poosje bij ons in de opvang hebben gezeten en daar een intensief socialisatietraject hebben doorlopen. Vaak gaat het om angstige katten die het stempel 'onplaatsbaar'  hebben gekregen en in gewone asiels kansloos zijn. Soms zitten ze daar al jaren voor ze bij ons komen. Inmiddels zijn wij gespecialiseerd in het omgaan met dergelijke 'moeilijke' katten. En kunnen deze dieren met de juiste aanpak en met heel veel geduld, liefde en begrip, weer ontzettend lieve en sociale huiskatten worden.
Darcy (links), éénoog Pommetje (midden boven) en de machtige Keizer (rechts); dikke vrienden. Van onaanraakbaar tot mega-knuffels....


Logischerwijs zijn we heel voorzichtig met het herplaatsen van dit soort katten, want de kans op terugval is groot. Er zijn dan ook niet heel veel mensen die bij ons aankloppen voor een nieuw huisgenootje, wetende dat de meeste van onze adoptiekatten een geschiedenis met rugzakje hebben én vaak een waslijst met do's en don'ts meekrijgen. Maar heel soms worden we toch gebeld door mensen die zeer weldoordacht de keuze maken om een kansloze kat te adopteren. Hulde! En hoe geweldig is het als blijkt dat de gemaakte match fantastisch uitpakt...dan doe ik stiekum een vreugdedansje!

Dit was dus het geval met onze Lizz en de rode Jansen. Beiden zijn deze maand verhuisd naar hun nieuwe baasjes. Lizz is een éénjarig zwart poesje waar afstand van is gedaan en die niet goed was gesocialiseerd. Al gauw bleek dat achter het angstige karakter een enorme knuffelkont verscholen zat. Je moest 'alleen'  haar vertrouwen weten te winnen. Een gezin uit Almere met twee oudere kinderen was op zoek naar een nieuwe poes en zag het verhaal van Lizz. Direct werd gebeld voor een afspraak, zelfs zonder te weten hoe Lizz er uit zag. Bij aankomst was het voor beide partijen liefde op het eerste gezicht. Lizz woont nu in Almere en van de schuwe zwarte poes is niets meer over! Dat kleine beetje extra liefde en aandacht was genoeg voor Lizz om zich verder te ontwikkelen. Super!

Het verhaal van Jansen is anders; ook dit is een afstandskat, een ware recidivist. Al meerdere keren werd Jansen, samen met zijn broer, verkast. Van het ene adres naar het andere. En steeds ging het fout en moest het duo verder, want Jansen plast in huis. En niemand wil een plaskater die de bank, het bed, de computer en de kinderspeeltjes onderpiest. Het laatste baasje heeft een heel scala van testen laten uitvoeren op Jansen, in de hoop dat het probleem medisch was en dus makkelijker op te lossen. Helaas is plassen meestal een gedragsprobleem en erg hardnekkig. Zo ook bij Jansen.

Rode Jansen werd door onze andere opvangkatten met respect behandeld. Het pesten was voorgoed voorbij...


Toen de eigenaresse Jansen beter ging observeren kwam ze al snel achter de oorzaak; de rode kater werd gepest. Door zijn broer. Zo erg dat hij niet meer naar de kattenbak durfde, zich op zolder verstopte en daar zijn behoefte deed. Of op elke plek waar hij even de rust kreeg zonder te worden aangevallen. De oplossing was simpel; het tweetal moest gescheiden worden. Jansen moest weg, maar niemand durfde het aan om de kater met het plasverleden in huis te nemen. Euthanasie leek de enigste oplossing tot wij aanboden de kater op te vangen. 

Vanaf dag één was Jansen op zijn plek bij ons; je zag hem opleven en Jansen kwam tot rust, werd weer zindelijk en bleek een vreselijk lief ventje te zijn. Zo lief dat we al snel begrepen dat de 14-jarige kater gewoon weer een eigen baasje moest hebben, die meer aandacht aan de kat kon geven dan wij hem hier konden bieden. Een gewoon thuis, met een eigen mandje waar hij zijn laatste jaartjes mocht slijten.

Het telefoontje van Benny en Marita kwam op het juiste moment. Als echte kattenliefhebbers waren zij na het overlijden van hun geliefde ex-zwerfpoes op zoek naar een nieuw maatje voor huiskater Sam, en dit mocht best om een 'moeilijk plaatsbare' kat gaan. Ik raadde hen aan om eens langs te komen en een poosje in ons buitenverblijf te gaan zitten. Het is echter een uitzondering dat we mensen toelaten tussen onze opvangkatten. De meeste van onze bewoners zijn immers erg angstig, en dit is hún veilige plekje. Dat willen we zo min mogelijk verstoren.

Ons buitenverblijf, hangplaats voor luie katten....

De meest schuwe katten zoeken elkaar altijd op. Dit vaste theekransje bestaat merkwaardig genoeg uit uitsluitend zwarte exemplaren....
Niet storen!

Maar zo hadden zij de beste kijk op de 'kansloze' katten die permanent bij ons leven. En konden ze ook rustig kennismaken met de aaibare exemplaren die weliswaar sociaal zijn, maar vaak een ander probleem hebben; een handicap, speciaal dieetvoer nodig hebben of bijvoorbeeld onzindelijk zijn.
Het was Jansen die als eerste naar Benny liep en eigenlijk niet meer van zijn zijde week. Ondertussen kwamen de andere lieverdjes zich ook voorstellen; Summer de bescheiden cyper, Sophia de ontklauwde Griekse schone, BramBram de smeerpoets, Cheetah de kletskous en Molly de incontinente poes met de verlamde achterhand. De keuze was nog groter en enigszins overweldigend. We spraken af dat het echtpaar thuis alles op zich zou laten inwerken en ik een kort lijstje zou mailen met de katten die naar mijn idee het beste bij hen passen. Mijn nummer één, bleek ook hun nummer één; Jansen...

En met wat weemoed in mijn hart nam ik zondag afscheid van onze Jansen. Het liefst had ik hem misschien bij me gehouden, omdat hij zo vreselijk lief is. Maar bij dit echtpaar krijgt hij een geweldig thuis, met veel meer liefde en aandacht. En ik gun het hem zo!
De eerste berichten zijn zeer positief; geen plasongelukjes (pff...opluchting), geen kwaad bloed tussen Sam en Jans, veel geknuffel en gespin. Hier word ik blij van. Heel blij. 
 
De badjes zijn zeer in trek. Ook Jansen was graag aan het poedelen...

Benny en Marita, bedankt dat jullie een oudere kater met verleden een kans willen geven en dat hij zijn laatste jaartjes in alle rust en in een liefdevolle omgeving mag slijten...Top!

vrijdag 10 oktober 2014

Up-date 'Dokkie' van de Dokweg...

Lieve mensen, we willen heel kort een kleine up-date schrijven over de kater die een gruwelijke aanval van een hond heeft overleefd en daarbij meer dood dan levend is achtergelaten. Het wordt een wat summier stukje wegens tijdgebrek want we zijn de hele ochtend met hem bezig geweest. Maar wat hebben we een hoop hartverwarmende reacties gekregen en telefoontjes van lezers die graag wilden weten hoe het nu met het beestje gaat. 

Dokkie net na de narcose

De verontwaardiging was minstens net zo groot bij jullie als bij ons; de eigenaar van de hond moet hebben geweten dat de kater ernstig verwond was. De aanval is heftig geweest en heeft langere tijd geduurd. Aan de vele verwondingen te zien is de kat gegrepen, heeft zich kunnen losmaken, is weggerend en opnieuw gepakt. Dit scenario heeft zich waarschijnlijk meerdere keren achtereen afgespeeld. Het is onmogelijk dat een hond zo veel wonden maakt op zoveel verschillende plekken met één keer bijten. 
De kat heeft zich waarschijnlijk verdedigd, en we gaan er van uit dat ook de hond verwondingen moet hebben opgelopen. Misschien maakt dat het makkelijker om de eigenaar op te sporen en om hem verantwoordelijk te kunnen stellen. Want hoe haal je het in je hoofd om een zwaar gewond dier in deze toestand achter te laten?

Wonden nu mooi dicht


We zijn dankbaar voor de donaties die langzaamaan binnen komen voor 'Dokkie', zoals we de zwart / witte vreemdeling hebben genoemd. Daardoor zijn we in staat de kat de verzorging te geven die hij zo hard nodig heeft. Niet alleen op dit moment, maar ook de dagen die nog volgen. Dokkie zal lange tijd intensieve nazorg nodig hebben. 

We zijn ook onze dierenarts dankbaar die in haar vrije uren de tijd heeft genomen om Dokkie te behandelen. Onder narcose bleek pas goed hoeveel schade de hond heeft aangericht. We ontdekten nog andere wonden; ook bij de rechter voorpoot, bij zijn rechteroog en nog meer op zijn rug. Alle wonden zijn gespoeld en nu pusvrij. De kat is ernstig toegetakeld maar stabiel. Echter, de grootste wond, die in zijn hals onder het linkeroor, kon niet worden gehecht. Er is te veel huid verdwenen en het gat is te groot en te diep. Met name deze wond kan nog voor problemen gaan zorgen...
Ook een grote wond op buik en bij rechter voorpoot


De komende dagen zal het er om spannen; is er alsnog een huidtransplantatie nodig, en/of een drain? Of waren we nog op tijd en konden we door direct in te grijpen voorkomen dat de infectie zich uitbreid? Feit is dat door het vele spoelen van de wond en het geven van antibiotica erger is voorkomen maar was het afdoende? De wond heeft veel zorg nodig en het blijft afwachten in hoeverre de kater dit zal toelaten. We zijn voorzichtig positief maar de tijd zal het leren. 
Wordt vervolgt....





woensdag 8 oktober 2014

Kat ernstig verwond, hulp gevraagd...

Soms vragen we jullie om hulp. Meestal gaat het om noodgevallen waarbij medische zorg noodzakelijk is. We proberen deze noodkreten zo min mogelijk te plaatsen. Wetende dat onze lezers en donateurs al vreselijk hun best doen om ons zo veel mogelijk te steunen. Maar helaas hebben we niet altijd genoeg financiële buffertjes achter de hand om de soms torenhoge dierenartskosten te betalen bij spoedgevallen. Vooral als die 's avonds of in het weekend plaatsvinden of bij een andere dierenarts als de onze. Dan hopen we alleen maar dat jullie misschien nog iets extra's kunnen missen. Een leven hangt daar soms van af ...

Twee uur geleden, het is woensdagavond 19 uur, als mijn telefoon gaat. Het is onze vrijwilligster Irma. Samen met haar moeder en tante voert ze de havenkatten meerdere dagen per week. Het trio kan ik niet genoeg prijzen en ook vandaag nemen de dames de juiste beslissingen als ze op een noodgeval stuitten.
Tante, Marya & Irma vangen hier de chronisch nieszieke zwerver Briss voor zijn periodieke medicatie. Dit gebeurt heel ouderwets met de wasmand; de kater is inmiddels te slim om een vangkooi in te lopen...
In het voerhok van onze zwerfkat Biker, op het randje van het havengebied, ligt een zwaar gewonde kat. De kat is vaker door ons gesignaleerd en stond al op de lijst om gevangen te worden voor verdere controle. Daar dit voerhok vlak bij een woonwijk staat, is de kans echter groot dat dit een huiskat is die dagelijks een vorkje mee prikt bij onze Biker. De haast was dus niet zo groot, terwijl de lijst 'te vangen' katten wél groot is.

Zo hebben we vorige week nog een jong gezin kunnen vangen. Deze mama en 3 kittens zitten nu veilig in de opvang. Maar ook de Rode Fado moest met spoed weggehaald worden bij zijn vaste plekje bij de Vuurtoren en we zijn al weken in de weer om oude Socks te pakken te krijgen daar die er steeds slechter uit gaat zien. En zo zijn er meerdere zwervertjes die op kort termijn meer zorg nodig hebben dan we ze op straat kunnen geven.
Dit jonge gezin zwierf vlakbij een camping in de duinen en hield zich in leven met restjes afval.  Het zijn drie dames en 1 katertje en met zijn viertjes hadden zij binnen een jaar voor tientallen nieuwe zwervertjes kunnen zorgen. Goddank konden wij dat net op tijd voorkomen!
Maar gelukkig zien de dames direct dat de nieuwkomer er ernstig aan toe is. Niet wetende of de kat te handelen is sluiten ze heel verstandig het voerhok af. Zo, de kat kan in ieder geval nergens meer heen. Ondertussen haalt Irma uit de blokhut een vervoersmand die daar staat voor juist dit soort noodgevallen. Met een beetje voer lokken ze de zwart / witte kater de mand in, deurtje dicht en hup....nog geen kwartier later arriveren ze bij de noodopvang. Ik sta al klaar met diverse spoelmiddelen, pijnstilling en alles wat maar enigszins van pas kan komen.

Ik ben echter niet voorbereid op wat ik zie, al had Irma al gesproken over een grote wond en een stuk losse huid. In zijn nek zit inderdaad een diep, gapend gat ter grootte van een soeplepel, waarvan de huid los hangt. Maar er zitten ook wonden tussen zijn schouderbladen, bovenop zijn kop, voor en achter zijn voorpoot en op de buik. Het is duidelijk; deze kat is door een hond gegrepen, de tandafdrukken zijn diep in de huid doorgedrongen en hebben zichtbaar bewijs achtergelaten. Erger is dat de hond zijn prooi in de nek heeft gegrepen en heeft rondgeslingerd. Het is een wonder dat de kat dit heeft overleefd....

Eén van de minst ergste foto's; duidelijk te zien is de tandafdruk tussen de schouderbladen

De kat vanaf de 'goede' kant; hopelijk herkent iemand deze kater?
De wonden zijn al iets ouder en deels opgedroogd. Ik vermoed dat dit voorval een dag of vijf eerder heeft plaatsgevonden. Maar de wond in zijn hals is zo diep, dat die niet uit zichzelf zal genezen. Het vlees is rood en rauw, de puss druipt er uit en de huid hangt er uitgedroogd los onder. Ook de wond achter de voorpoot baart me ernstig zorgen; op deze plek kunnen wonden nauwelijks genezen, door het bewegen van de poot blijft het open schuren. De kat moet vreselijk pijn lijden maar laat het toe dat ik de wonden spoel en de uitgedroogde huidflappen wegknip.

Ik kan niet meer doen dan de boel goed schoonmaken, antibiotica en pijnstilling geven en hopen dat er geen infecties ontstaan. Morgen de dierenarts bellen voor verdere zorg, onder narcose. Ik hoop er het beste van, maar goddank is de kat nu veilig. Hij blijkt niet gechipt te zijn, niet gecastreerd en staat niet als vermist aangemeld. We zullen postertjes ophangen op de Orionweg en de plaats waar de kat is gegrepen (Dokweg) en duimen dat er een eigenaar (of dader) op komt duiken maar ik geloof er niet echt in.
Voerhok Biker; plaats delict ...

Verder zal er aangifte worden gedaan, en denken we aan onze Biker; is hij nog veilig op deze plek? De oude zwerver is natuurlijk een stuk schuwer en streetwiser dan dit slachtoffer, maar toch... misschien wordt het tijd voor zijn pensioen in onze opvang? Doen we daar goed aan en zal hij zich daar nog kunnen aanpassen? We hebben voorlopig genoeg om over na te denken.... 

En natuurlijk zijn er de kosten. De kater zal geopereerd moeten worden en heeft intensieve nazorg nodig. Het is nog maar de vraag of deze kosten ergens verhaalt kunnen worden; we weten niet eens of het daadwerkelijk om een zwerfkat gaat. Maar het is wel een dier in nood en haast is geboden. We kunnen niet te lang wachten met verdere medische zorg; voor het weekend, liefst meteen morgen (donderdag), moet dit beestje afdoende zijn behandeld. Dus ook nu vragen we weer om jullie hulp; IBAN NL85 INGB 0004761 772 tnv St. Zwerfkatten havengebied IJmuiden ovv kater Dokweg.
BEDANKT!

Waarschuwing; hieronder een aantal foto's waarop de gruwelijke wond duidelijk zichtbaar is. Scrol even door als je hier niet tegen kunt ...


Het puss druipt uit de open wond in zijn hals, maar ook de inmiddels opgedroogde wond rechts naast zijn oor is goed zichtbaar

Op deze foto zie je ook de verwondingen bij de voorpoot

De kat moet vreselijk pijn lijden en was uitgehongerd ...




dinsdag 7 oktober 2014

Dierendag-inzameling groot succes...

Velen hadden het in de lokale krantjes gelezen, anderen wisten het nog van vorig jaar. De opkomst bij onze inzameling afgelopen zaterdag (Dierendag) was geweldig! Zelfs voordat wij er waren hadden diversen mensen al iets voor ons gekocht bij Welkoop, het tuincentrum in Santpoort-Noord wat hun medewerking zo hartelijk verleende. Die vroege vogels hadden hun aankoop voor ons bij de kassa achtergelaten en kregen we bij aankomst direct overhandigd; een goed begin van een fantastische middag!

Onze Daantje bij de kar die al snel aardig vol liep ....
Gelukkig kregen Freek en ik dit keer hulp van vrijwilliger Daniëlle, want dit paar extra handen was hard nodig. De één na de ander kwam met voer, vragen of een kleine financiële donatie. De reacties waren overwegend positief en de meeste mensen namen onze flyer aan, met daarop de vraag iets van kattenvoer bij Welkoop aan te schaffen en aan ons te schenken. Voor de zekerheid hadden we ook een speciale lijst samengesteld waarop die artikelen stonden die we echt het meest hard nodig hebben, buiten het gewone voer en grit om. Zaken als wormenkuurtjes, vlooienmiddelen en dieetvoer. En hier werd opvallend goed op gereageerd.


De medewerkers van Welkoop waren minstens zo enthousiast en liepen geregeld even voorbij om te vragen of alles naar wens was en of er nog koffie gedronken moest worden. We waren blij te kunnen melden dat daar geen tijd voor was. Het was leuk te zien dat er zo veel mensen 'onze' zwervers een warm hart toedragen en hebben toegezegd om van deze happening een traditie te maken; dus tot volgend jaar!
Team Welkoop en Team Zwerfkatten ; toppertjes!

De zaterdag hiervoor mochten we ook eenzelfde inzameling houden bij Ranzijn in Alkmaar. Ook hier waren de reacties hartverwarmend en konden Freek en ik 's middags ontzettend moe maar met een volle auto huiswaarts. De voorraad droogvoer is goddank aangevuld, er staan weer zakken dieetvoer in onze schappen te wachten op patiëntjes en voorlopig hoeven we ook niet mis te grijpen naar wormenkuurtjes en vlooienmiddelen. Een hele zorg minder. Lieve mensen, Welkoop en Ranzijn; BEDANKT!!!

Marya deelt flyers uit bij Ranzijn Alkmaar
Het resultaat van de inzameling bij Ranzijn; vooral heel veel droogvoer & grit
De volle ambu op Dierendag bij Welkoop; veel natvoer, dieetbrokjes en wormenmiddeltjes!

We zijn dankbaar en blij met deze vrijgevigheid en voelen ons rijk op meerdere manieren...
... en tot slot wachtten ons de maandag na Dierendag nóg een lieve verrassing. Per post heeft een anonieme donateur nog twee dozen voer gestuurd. Dit dieetvoer en wat extra natvoer was besteld bij Zooplus en kan dus overal worden afgeleverd. De postbode was iets minder blij dan wij met deze lieve geste!

Nieuwe info folder ...

Met dank aan drukkerij Van Rixel kon onze info-folder, nu in een nieuw jasje, opnieuw worden gedrukt. De oude versie was niet helemaal up-to-date meer en na enige aanpassingen in de tekst zijn we erg trots op het resultaat. Zeker nadat Van Rixel de folder ook nog eens op duurder glossy papier heeft gedrukt ziet de folder er professioneel uit! Deze informatiefolder is vaak het eerste wat mensen over onze stichting lezen en zien en dan is fijn dat er zichtbaar aandacht aan is besteed....

Drukkerij Van Rixel heeft de folder belangeloos gedrukt, nadat wij elkaar hebben ontmoet op de Beursvloer Velsen. Tijdens deze gelegenheid komen vrijwilligersorganisaties en diverse ondernemers bij elkaar om met gesloten beurs kleine en grotere wensen uit te laten komen.

Van Rixel IJmuiden; Bedankt!

donderdag 2 oktober 2014

Dierendag....inzameling Welkoop Santpoort



           PERSBERICHT           

           WELKOOP HELPT ZWERFKATTEN OP DIERENDAG
 
Tuincentrum Welkoop is altijd genegen een ‘pootje’ te helpen als het om hulpbehoevende dieren gaat. Zeker als het dan ook nog Werelddierendag is.  Zaterdag 4 oktober zijn een groot aantal zwerfkatten de gelukkigen; voor hen opent het tuincentrum de deuren  tussen 12 en 17 uur. Vrijwilligers staan dan met flyers en de vraag kattenvoer aan te schaffen om aan hen te overhandigen. Dit voedsel wordt verdeeld tussen de 150 zwerf- en kansloze katten van Stichting Zwerfkatten havengebied IJmuiden.

Kalien, zeer angstige asielkat vind veilig thuis in onze opvang ...

Marya Dekker, voorzitter van de zwerfkattenclub legt uit; “Dit jaar bestaat Stichting Zwerfkatten havengebied IJmuiden officieel 10 jaar maar vrijwilligers zijn al in de jaren ’80 begonnen met het castreren van de enorme populaties zwerfkatten in de IJmuidense haven. De dieren leefden toen in een Walhalla met een overvloed aan visresten en veilige schuilplaatsen. Echter, met de toenemende sloop- en bouwactiviteiten werd het leefgebied steeds kleiner en met de huidige milieuregels valt er voor de zwervertjes niets meer te halen op de kade. Alle vis komt diepgevroren aan wal en de pufkisten zijn voorgoed gesloten. Toch denken veel mensen dat katten zich daar wel redden en wordt Poekie na trouwe dienst in de haven gedumpt.”


“Ons werk bestaat uit het castreren van de zwervertjes en daarnaast hebben we alle sociale katten en kittens van straat gehaald en herplaatst. De ‘wildjes’ leven nog in groepjes buiten en worden dagelijks door ons bijgevoerd. De katten die nieuw zijn of medische hulp nodig hebben worden gevangen. Zij gaan naar onze opvang voor verdere zorg.”

Daar verblijven ook de permanente bewoners: katten die door hun gedrag of handicap niet plaatsbaar zijn maar ook niet buiten weten te overleven. Meestal bijzonder angstige katten. In een asiel of op straat zijn ze kansloos. Bij de IJmuidense opvang vinden zij een veilige haven.


Tien jaar lang, 7 dagen per week, 24 uur per dag. De vrijwilligersorganisatie heeft inmiddels honderden katten gered en opgevangen. Een hele prestatie voor een club die afhankelijk is van donaties. Maar de voorraadkasten zijn griezelig leeg en de kosten voor de verzorging zijn hoog; er is dagelijks 10 kilo droge brokjes en 40 blikjes natvoer nodig om 150 kattenbuikjes gevuld te houden! Om niet te spreken over dierenartskosten en de broodnodige aanschaf van wormenkuurtjes en anti-vlomiddelen.

We hopen wederom op een volle auto (dieet)voer, kattenbakkorrels & anti-parasitaire middeltjes!

 “We hopen dat met de inzameling bij Welkoop weer wat extra’s binnenkomt, voor Dierendag én met de winter op komst! Het leuke van deze inzamelactie is dat iedereen hier aan mee kan doen. Een blikje kattenvoer van 60 cent of een pak vlooienpipetten van 20 euro. Er is voor iedere beurs wel iets!” Helpt u mee? Kom dan op 4 oktober a.s. naar Welkoop Hagelingerweg 210 Santpoort-Noord 


Stichting Zwerfkatten havengebied IJmuiden draagt het keurmerk Goed Besteed en kunt u ook financieel steunen door een donatie over te maken:                                                       NL 85 INGB 000 4761 772 ovv Dierendag

EINDE  PERSBERICHT