Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

vrijdag 28 juni 2013

Korte berichten

juni 2013

Afgelopen week werd onze hulp meerdere keren ingeschakeld. De eerste keer was zaterdagochtend. Een dorpsgenote belde op met de mededeling dat ze drie kittens in het park had gevonden. Of wij ze konden ophalen?
Nu is dat eigenlijk het werk van onze collega's bij de Dierenambulance, maar omdat we niet wisten hoe oud de kittens waren en de melder dat ook niet nader kon aangeven, zijn we direct naar het opgegeven adres gereden. Voor hetzelfde geld gaat het namelijk om kittens van enkele dagen of zelfs uren oud die terstond voeding nodig hebben. Iets wat wij áltijd in huis hebben en meteen kunnen geven! We konden niet het risico nemen dat ze langer op de Dierenambulance moesten wachten die met een andere klus bezig was.

Gelukkig bleek het om oudere kittens te gaan van minstens 7 weken oud. Beduusd en verdwaasd zaten ze even later in de auto, op weg naar onze opvang. Onderwijl namen wij nog het verhaal door van de melder en denken we daar het onze van. Deze kittens komen duidelijk uit een huis waar werd gerookt (niet het huis van de melder) en ze zijn absoluut aan mensen gewend. Het zijn dus geen kittens die buiten zijn geboren. Weglopen doen ze gewoonlijk ook niet met zijn drietjes tegelijk, dus óf dit trio is doodleuk in het park gedumpt, of de meldster weet meer dan zij verteld en zocht een makkelijke manier om van kittens af te komen. We durven het in dit geval niet te zeggen... Voor de zekerheid is de dagen daarna nog meerdere malen een rondje in dit park gelopen. Om er zeker van te zijn dat er niet nog meer kittens waren, of misschien zelfs een moederpoes. Er is niets meer gevonden....

We hebben de kleintjes overgedragen aan de Dierenambulance Kennemerland en zij hebben gezorgd dat ze in het asiel terecht zijn gekomen. Met hen komt het absoluut in orde!

Ons prachtige dorpspark is vaker gebruikt als dumpplaats voor kittens. Maar sommige mensen schijnen te denken dat ook krabben en allerlei inheemse vissen en exotische diersoorten na 'gebruik' hier wel kunnen overleven...

Maar het loopt niet altijd zo goed af;

Drie dagen later kregen we een telefoontje van een IJmuidense die al minstens een jaar voor een zwerfkat zorgde, samen met wat buurtbewoners. Als kattenkenner zag ze echter dat het beestje iets mankeerde. Het liep wankel en de staart stond ook niet in de juiste positie. Misschien was het dier aangereden? Konden wij eens komen kijken? Ook dit is eigenlijk een taak voor de Dierenambulance, uit Velsen deze keer. Maar omdat het schijnbaar om een schuwe, moeilijk vangbare zwerver ging en er enige spoed bij was, hebben wij de honneurs waar genomen.

Na enig zoeken konden we inderdaad de plek vinden waar de kat werd gevoerd, maar was het beestje zelf in geen velden of wege te bekennen. We zagen de bui al weer hangen; dit werd zo'n klusje waar je dagen mee zoet kunt zijn. Je kunt geen vangkooi zetten in zo'n drukke woonwijk met tientallen buurtkatten, en de kat zelf kan op ieder moment opdagen én verdwijnen. Kwestie van geluk hebben en op het juiste moment aanwezig zijn....

En het geluk zát ons mee want op het moment dat we weg wilden rijden zagen we ineens het cypers koppie en de witte voetjes waar we naar uitkeken. Behoedzaam met wat lekkers in de hand zijn we naar de zwerver toegelopen en tot onze grote verbazing kwam hij direct op ons aflopen. Terwijl hij rustig wat aan het eten was, konden wij hem nader bekijken. Kon hij hier blijven of moest hij mee voor medische hulp?

Dat dit laatste het geval was, leek terstond duidelijk. Niet alleen stond het arme dier inderdaad te wankelen op zijn pootjes en had hij een scheve staart, maar ook zijn hele bips was zeiknat en een bron van viezigheid. Was het dier inderdaad aangereden en wellicht incontinent geworden? Was dat de oorzaak van die smerige en natte achterhand? Hier moest absoluut iets aan gedaan worden, en gelukkig konden we hem afgeven aan de collega's van de Dierenambulance Velsen.

Drie uur later kregen we een telefoontje van hen. Ze waren met de kat naar de dierenarts geweest en daar was geconstateerd dat er allemaal gezwellen en tumoren in zijn anus zaten. Waarschijnlijk liep hij daarom zo raar en hield hij daarom zijn staart in een rare positie. Deze zwerfkat moet vreselijk veel pijn hebben geleden, en was niet meer te redden. Hij is rustig ingeslapen. Gelukkig dat die mevrouw zich nog om het beestje heeft bekommerd en er voor gezorgd heeft dat hij in ieder geval niet langer met pijn op straat hoeft te leven. Maar onze gedachten waren bij die andere buurtbewoners, die op de balkonnetjes naar ons aan het kijken waren toen we de kat kwamen vangen: "Ach, hij is zo zielig." en, "goh, goed dat jullie hem meenemen" maar vooral deze opmerking bleef in mijn hoofd hangen; "Fijn dat er iets gebeurt, het beestje loopt al zeker een half jaar rond met deze klachten. Hij is van niemand hè. Zó zielig mevrouw!"
Waarom heeft verdorrie niemand eerder gebeld? Ook zwerfkatten zijn een product van onze maatschappij en horen tot iéders verantwoordelijkheid.

Met dank aan de vrijwilligers van beide dierenambulances voor het vervoer van de kittens en deze zwerver!

Zelfs een uitstekend uitgeruste dierentransport-ambulance, onze jarenlange ervaring en een professioneel ingerichte noodopvang mét overvolle medicijnkast, bieden geen garanties. Soms is euthanasie de enigste én meest dierwaardige oplossing. Maar het went nooit, te meer we weten dat dit vaak voorkomen had kunnen worden als iemand de moeite had genomen iets meer voor zo'n dier te doen. Een tijdig telefoontje van 20 cent kan in veel gevallen het verschil betekenen tussen leven en dood....

Eindstand 50% actie laat op zich wachten ...

vrijdag 28 juni 2013;

We hadden al lang de eindstand van de zomeractie willen laten zien, maar helaas... Een flinke griep heeft onze coördinator geveld en het enigste wat onze Marya op dit moment kan tellen, zijn de schaapjes die aan haar ziekbed voorbij trekken. Slaap, rust en bergen vitaminen staan nu dus op de eerste plaats, want ziek zijn is een luxe die ze zich eigenlijk niet kan veroorloven; de dieren in de opvang achter haar huis hebben gewoon hun dagelijkse zorg nodig en ook de kattenbakken en de voerbakken moeten dagelijks worden gevuld. Daarnaast vraagt de kleine Lucille veel zorg want ze is nog steeds afhankelijk van de flessenvoeding die Mamarya haar geeft. Het is nu dus even een kwestie van prioriteiten stellen; alleen de allernoodzaaklijkste dingen doen en alles wat nog even kán wachten, moet maar wachten.
Best jammer, want ook wij, de rest van de vrijwilligers, zijn heel benieuwd wat de exacte eindstand is geworden! Nog even geduld lieve mensen ...

De kleine Lucille is nu ruim 4 weekjes oud, maar helaas nog steeds niet uit de gevarenzône. Het lijkt erop dat ook deze uk 'iets' mankeert, misschien wel hetzelfde letsel heeft als haar broertjes en zusjes die allen kort na de bevalling zijn overleden. Ondanks 10 jaar ervaring durven we niet te zeggen wat er precies aan de hand is, maar ons onderbuikgevoel speelt op als Lucille 's ochtends met moeite wakker wordt, haar koppie scheef en slap naar links hangt en haar achterpootjes nauwelijks werken. Uit deze lethargische toestand komt ze op miraculeuze wijze na de eerste voeding; ze schud haar koppie en wandelt door het huis alsof er niets aan de hand is. Wie weet .... laat het in Godsnaam zo zijn!

dinsdag 25 juni 2013

De schutting staat

Hiep Hoera, de schutting staat.
Het heeft wat moeite gekost, maar hij is er dan eindelijk.
Nadat we met jullie steun het geld bij elkaar hebben gekregen voor een schutting om de nieuwe kattentuin dachten we dat al in het voorjaar voor elkaar te hebben. Helaas. We hadden een leverancier gevonden die het zou gaan doen, maar elke keer smoesjes had en maar niet leverde. Dat waren we na 4 maal afzeggen zat en zijn op zoek gegaan naar een andere. Die hebben we gevonden, SBN-bouw uit Geldrop. En meteen hadden we hier een goed gevoel bij en niet ten onrechte. Stipt volgens afspraak stonden ze om 7.30 uur voor de deur, met alle materialen bij zich, niets vergeten.
Wat fijn een leverancier die zich aan de afspraken houdt.
De mannen gingen meteen aan de slag en we hebben hem dan nu. Een schutting


Het begin vanmorgen, plaatsen van de palen. Een secuur werkje


Nadat palen goed staan kunnen de platen erin.

Schutting helemaal dicht

Met een verse poort.

En dit was dan het eerste deel van de nieuwe kattentuin. Zoals jullie kunnen zien op de foto's staat er nogal een berg onkruid in, dat moet nu allemaal weg. Dat is nu het eerst volgende karwei. Onkruid verwijderen, dan komt keien en stronken verwijderen, waarna egaliseren en  straten.
Jullie zien er is nog veel te doen, maar wat zijn we blij met deze eerste stap.

vrijdag 21 juni 2013

NIEUWS FLASH !!!

22 juni 2013  NIEUWSFLASH

Even heel kort nieuws:
  • Kitten Lucille, de enigste overlevende van de vijf kittens van poes Lila, maakt het uitstekend en groeit voorspoedig! Ze is nu vier weekjes oud, goed op gewicht en heeft een onverzadigbare eetlust...
  • De 50% Zomeractie is inmiddels officieel afgesloten en was wederom een groot succes. De afschriften van de bank zijn binnen dus dit weekend wordt er opgeteld en gerekend. De uitslag wordt hier maandag gepubliceerd!
  • Aanstaande dinsdagochtend om 7.30 uur wordt begonnen met de bouw van de nieuwe schutting. We denken dat we kort daarop kunnen beginnen met het bestraten en met een beetje extra geluk staat deze zomer dan ook eindelijk het broodnodige tweede binnenverblijf op ons terrein....Met dank aan alle donateurs!
    De benodigde extra kennelunits staan al klaar om straks in het tweede binnenverblijf te worden geplaatst.
    Kado'tje van asiel Rijpickerwaard in IJsselstijn (Utrecht) en opgeknapt door onze eigen Freek.
    
                                  

zondag 16 juni 2013

Zeer Bijzondere Ambulance Medewerker

Vrijdag hebben we de havenkatten gevoerd met een: Zeer Bijzondere Ambulance Medewerker. Fico is onze jongste speciale vrijwilliger. Als echte kattenliefhebber en kenner van het havengebied wist hij reeds vele van onze hokken te vinden. Regelmatig maakt hij samen met zijn opa een ronde door de haven en dan kijkt hij meteen even hoe het met de katten is.
Afgelopen vrijdag is hij nu dus ook mee geweest met een volledige verzorgingsronde met onze ambulance. Hij heeft toen bijna geheel zelfstandig alle havenkatten eten drinken en andere verzorging gegeven. Tevens is hij toen benoemd tot:

Zeer Bijzondere Ambulance Medewerker.


Na overleg met onze katten, die bijzonder tevreden waren, kon onze voorzitter Fico benoemen en hem zijn eigen werkkleding overhandigen. Gefeliciteerd en zorg ook in de toekomst goed voor alle dieren.

Fico tijdens de voerronde.

maandag 10 juni 2013

Korte tussenstand 50% Zomeractie ...

10 - 06 - 2013, maandag:

Lieve mensen, door alle drukte rondom ons eerste nest kittens van dit seizoen waren we nog niet toegekomen om een tussenstand te publiceren van de 50% Zomeractie. Die duurt officieel nog tot de 15de aanstaande, maar gelukkig doen onze sponsors niet zo heel erg moeilijk mochten er iets na die datum nog giften binnenkomen.

De tussenstand, gerekend tot 8 mei, is al bijna 1300 euro!

 Waarschijnlijk vallen we een beetje in herhaling, maar we zijn zo ontzettend blij met al die giften en de enthousiaste en hartelijke reacties! Het overweldigd ons toch iedere keer weer...

We gaan nu voorzichtig op zoek naar een passende blokhut die ons broodnodige tweede binnenverblijf gaat worden. Jullie steun geeft zo veel hoop en moed voor de toekomst en kracht om door te gaan! Bedankt!

Nestje kittens .....

09-06-2013

Eind mei kwamen de eerste twee hoogzwangere poezen onze opvang binnen. Beiden dakloos met dikke buiken. Uiteraad konden ze bij ons terecht; van een bevalling op straat kan nooit sprake zijn. Echter, twee zwangere poezen tegelijkertijd is voor ons ook te veel, naast de andere opvangkatten en werkzaamheden. Niet zo lang de bevalling en zoogperiode goed gaan, maar uit ervaring weten we dat het bij zwerfpoezen zelden goed gaat, en dan heb je je handen vol. Besloten werd dan ook dat de tweede zwangere poes naar een andere opvang zou gaan. Gelukkig kon zij in het IJmuidense Kerbert Dierentehuis terecht. Een verstandig besluit zo bleek als snel...

Deze zwarte zwerfpoes beviel vijf jaar geleden in de haven en wist daar drie cypers gestreepte kittens in leven te houden. Dit kleine gezin behoort ook nu nog tot de groep zwervers die we dagelijks voeren.
Inmiddels wel allemaal gecastreerd!
De bevalling begon op 20 mei en moeder Lila leek in eerste instantie opgewassen tegen haar zware taak. Maar tijdens de geboorte van het derde kitten begon ze 'foutjes' te maken; ze vergat een navelstreng door te bijten, liet een ander kitten in het geboortevlies zitten en was zo moe dat ze eigenlijk geen puf meer had om het vijfde kitten sowieso een blik waardig te gunnen, laat staan dat ze het neusje slijmvrij maakte. Dus al tijdens de bevalling moesten we ingrijpen om te zorgen dat de kleintjes levend op de wereld kwamen. Omdat we er boven op zaten zagen we direct dat één van de ukkies niet levensvatbaar was. Er zat een gat onder de navelstreng, in de buik, waar een stuk darm uitpuilde. Je hart breekt bij het zien van zo'n klein onschuldig beestje waarvan je weet dat het geen kans heeft. Goddank stierf het ventje snel en pijnloos.

De dagen die volgen zijn altijd spannend. De jonge kittens zijn nog zo kwetsbaar en zeker als de moeder een zwerversbestaan heeft geleid weet je nooit of zij genoeg anti-stoffen heeft aangemaakt en sterk genoeg is. Dus weeg je de kleintjes geregeld en hou je het gedrag van mamapoes scherp in de gaten. Op het eerste gezicht leek er niets aan de hand. Mama Lila liet de kleintjes drinken en waste hen uitvoerig. Dit wassen is zo belangrijk omdat ze daarmee ook de darmpjes stimuleert en de urine van de kittens opvangt. Toch sloeg na een paar dagen de twijfel bij ons toe; de kittens waren wel erg pieperig en onrustig. En ondanks dat ze dagelijks in gewicht bijkwamen kregen we al snel het idee dat Lila te weinig melk had om haar viertal voldoende te kunnen voeden.

Zo zien we het natuurlijk graag; een groep kittens die we drie jaar geleden konden redden en die voorspoedig opgroeiden. Hier zijn ze een week of zes oud en gelukkig al in staat om zelfstandig te eten...
Ons vermoeden bleek juist; we zagen de babies vechten om die ene tepel waar schijnbaar nog wel iets uit kwam en dus werd er direct begonnen met extra flessenvoeding. Geen sinucure bij kittens van slechts een paar dagen oud. De speen voelt zo anders dan mama's tepel dat het enige moeite en ervaring kost om de kittens over te halen om de flessenvoeding te accepteren. Dat levert soms zo veel tegenwerking op dat je blij bent dat er uberhaupt wat melk in het kitten terecht komt, in plaats van ernaast. En als je nagaat dat deze voedingen volgens het boekje om de twee uur moeten, maar in de werkelijkheid vaak zelfs om het half uur (!) begrijp je wel dat het een dagtaak is om vier kittens op te voeden. En tussen al die flessenvoedingen door hoop je op een vrij uurtje waarin je even zelf een oogje kunt toedoen of waarin je als een idioot door het huis rent met dweil en stofzuiger om de boel toch nog wat op orde te houden.

Het flessen van een kitten vergt per keer ongeveer 15 minuten. Waarna je na meestal binnen een half uur weer opnieuw kunt beginen. Reken maar uit hoeveel tijd dat kost als je zes kittens hebt ...!
Al deze inspanningen zijn de moeite dubbel en dwars waard als je de ukkies voorspoedig ziet opgroeien, maar voelen heel zuur aan als het desondanks nog fout gaat. En die kans is bij zulke jonge dieren aanzienlijk. De weerstand is bij zo'n kleintje nog zo laag dat een onschuldige infectie al heel snel dodelijk wordt. En ondanks dat we extra geiten-colostrum gaven (dat is die eerste moedermelk waar belangrijke antistoffen in zitten) ontviel ook ons de éne na de andere kitten. s'Ochtends leek er bij de eerste voeding nog niets aan de hand, en slechts een paar uur later was de helft van het gewicht verdwenen en lag het rode katertje slap naast zijn moeder. Kort daarop volgde het enigste lapjespoesje, een dag later weer een katertje. In de tien jaar dat we dit werk doen, en zo veel kittens met de fles hebben grootgebracht, is ons dit nog nooit zó overkomen. We snappen er niets van omdat er ogenschijnlijk verder niets aan de hand leek met de kittens.

Het is emotioneel erg zwaar; de vele uren dat je, ook midden in de stille nacht, met een kleintje op schoot zit, flesje in de hand, uk tegen je borst zodat ze je hartslag voelt.... Dat schept een onvermijdelijke band. En dan moet je nu al afscheid nemen. Het doet verdriet en het maakt je boos. Het is zo oneerlijk. De kleintjes hadden net hun oogjes open en keken voor het eerst de wereld in. Een wereld die ze verder nooit zullen leren kennen en waar ze niet in zullen spelen. Waarom? En waarom gaat het sterven dan niet zachtjes en rustig maar zie je de pijn op hun toetjes en snijd hun zachte gekerm als een mes door je hart.

Machteloos kun je alleen maar hopen
dat hun strijd zo snel mogelijk voorbij is....
 We hebben inmiddels vier van de vijf kittens begraven. De laatste, een rood meisje, is nog in leven. Dit is echt een vechtertje. Wat een type! Madammekke wenst alleen verse melk, want anders gaan de tandeloze kaakjes stijf op elkaar en slaat ze met haar kleine voorpootjes het melkflesje weg. En dat alles onder luid protest en een hoop gegil. En mocht je toevallig niet snel genoeg reageren op haar eisen, dan waggelt ze je tegemoet; slechts 18 dagen oud... Met Mama Lila hebben we nu een co-ouderschap en ze waakt over haar enigste kindje. Gelukkig kan zij niet tellen en lijkt ze niet te beseffen dat het aantal kindertjes drastisch gedaalt is. Ondertussen zijn wij dankbaar voor iedere dag, want kleine Lucille wordt sterker met het uur. We hopen dat ze volhoudt, deze rode dondersteen. Maar elk piepje en ieder zuchtje doet ons schrikken want de angst om ook haar te verliezen zit er diep in!

De kleine Lucille, een dapper eigenwijs typje!
Ze heeft nu al ons hart gestolen...