Het zijn de leuke dingen die ons soms op de been houden. En vandaag kreeg ik weer zo'n kadootje, en wat kon ik die goed gebruiken na het plotse afscheid van Az gister!
Vanochtend vroeg werd er aangebeld en stond er een buurvrouw voor de deur. Ze woont een paar straten verder, maar zoals de meeste in ons wijkje weet ook zij waar 'het kattenvrouwtje' woont. "Buuv, mijn kat is weggelopen. Is hij soms bij jou binnengebracht?"
Het blijkt om een oude rode kater te gaan die dagelijks medicatie nodig heeft. Loopt altijd met de buuv mee als ze de hond uitlaat maar vandaag is hij tijdens de wandeling verdwenen. Ik zie de ongerustheid in haar ogen en leef mee. Helaas, ik weet van niets maar beloof mijn ogen open te houden en geef haar tal van tips mee.
Als ik twee uur later een boodschap doe besluit ik op de terugweg toch even om te lopen. Tot mijn grote verbazing zie ik een rode kater in een tuin zitten, twee huizen naast de woning van de buuv. Ik pak het beestje op en bekijk hem goed. Hij is oud, hij is rood, het zal toch niet? Als ik bij buuv aanbel is het duidelijk. Poes is terecht! Ze sluit het beestje dolgelukkig in haar armen, onderwijl een bedankje stamelend. Ik zie de tranen van blijdschap in haar ogen en ook ik heb een brok in mijn keel; ik ken de angst en onzekerheid immers zo goed... De rest van de weg huppel ik naar huis. Dit zijn met recht kadootjes!
 |
| Ook onze eigen Donna is ooit 'weggelopen'. Ons in grote angst achterlatend. Na drie dagen zoeken zagen we haar in het huis van de overbuurman zitten. Via de brievenbus konden we haar voeren. Gelukkig duurde het niet lang meer voor de buurman eindelijk thuis kwam... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten