Kast-katje ...

half mei 2014;

In ons werk komen we soms gruwelijke dingen tegen, helaas meestal door mensen ontstaan. En dan denk je wel eens dat je het ergste gezien hebt. Niet bevroedend dat er een dag komt waarop alles toch nog erger schijnt te kunnen. Vandaag was zo'n dag.

We krijgen een hulpoproep vanuit een andere organisatie. Of we plek hebben voor een tamme Britse Korthaar. Enigszins verbaasd vraag ik even verder. De desbetreffende organisatie is juist gespecialiseerd in raskatten, en wij zijn er meer voor de onplaatsbare katten met gedragsproblemen. 

Het blijkt om een zeer oude poes te gaan met vachtproblemen. Ze laat zich echter niet kammen en ze heeft direct meer medische zorg nodig dan zij kunnen bieden, mede door het gedrag van de poes. Nu dus wetende dat het dier medische hulp nodig heeft zeg ik ja, en een uur later wordt ze gebracht...

Shock. Ik ben in shock zodra ik poes Soraya uit haar reismand haal en haar voor het eerst zie. Haar verschijning en geschiedenis zijn een ware gruwel. Ze heeft naar verluid ooit een heerlijk leven gehad, met een baasje dat haar goed verzorgde. De problemen ontstonden nadat deze eigenaar overleed en de Britse Korthaar in handen viel van een neef die het niet zo goed met haar voor had. Soraya werd zonder pardon in een werkkast op zolder opgesloten en heeft daar ruim vijf maanden verbleven. Alleen, in het donker, met nauwelijks voedsel en water....

Soraya, onze Britse korthaar. Vergelijk dit met ...

... dit voorbeeld van een gezonde Britse Korthaar

Toen een ander familielid onraad rook en zich afvroeg waar de oude poes gebleven was, kwam de waarheid boven tafel. Soraya is weggehaald en is bij de bevriende organisatie terecht gekomen. Vervilt, zonder enig vet op het uitgemergelde lijfje en met ernstige gebitsproblemen. Uitgedroogd en ondervoed. Maar in haar koppie zie ik een tweetal blauwe en uiterst pientere oogjes die me recht in het hart raken. Ze wil nog! Ze heeft het zelf nog niet opgegeven, maar we hebben geen seconde te verliezen.

Eerst een infuus, dan de tijdrovende klus om de vervilte vacht te verwijderen. Een werkje wat normaal al uren duurt, want je moet millimeter voor millimeter werken, anders haal je de huid open met de tondeuse. Een vervelende behandeling voor een kat maar een andere optie is er niet. Soms doen we het daarom terwijl de kat een roesje krijgt, maar Soraya is zo verzwakt dat dit niet mogelijk is. Ze zou er nooit meer uitkomen. Maar inderdaad laat ze mijn bezigheden nauwelijks toe en ze verzet zich uit alle macht. 

Wassen, knippen & scheren

Ik wil haar niet nog meer verzwakken en stressen, dus na anderhalf uur stop ik; de ergste plakkaten op haar rug zijn in ieder geval weg. De ergste pijn daarmee ook. Ik smeer het broze lijfje in met olie om de geïrriteerde huid wat te verzachten. En na een lekker maal valt ze tevreden naast me in slaap. Ook ik doe voor een paar uur mijn ogen dicht, maar blijf waakzaam. Ieder zuchtje en piepje alarmeert me, bang als ik ben dat ze de nacht niet zal doorkomen. 

De dag daarop leeft ze gelukkig nog en kijkt me monter aan; "Hallo wereld. Hallo lieve mevrouw. Wat gaan we doen?" Ik besluit haar toch even door de dierenarts te laten nakijken, al weet ik dat die in dit stadium ook niet veel kan doen. Soraya zal moeten aansterken. Rust, liefde en eten. Ze blijkt nog geen twee kilo te wegen....