Milo doodgebeten, getuigen gezocht....

donderdag 10 december 2015,  tussen 09.30 en 11 uur

Het is donderdagochtend als ik om 11 uur wakker word nadat ik tevergeefs geprobeerd heb om die enorme oververmoeidheid van de afgelopen tijd uit te slapen. Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat vrijwilligster en vriendin Daniëlle mij 18 keer getracht heeft te bellen. Dan weet ik dat het foute boel is. Héle foute boel!

Als ik haar terugbel krijg ik een huilende Daan aan de lijn: "Milo is dood".  Milo is dood?? Milo is haar lievelingetje. De wit / zwarte kat uit haar groep zwervertjes op de Orionweg, die zij met zo veel liefde en plezier verzorgd. Milo, de vijfjarige kater die haar tijdens voertijd altijd opwacht. En eerst wil knuffelen voordat hij ook maar aan eten denkt. 

Milo is dood? Doodgebeten...
Door twee pitbulls. Hij maakte geen schijn van kans.
Op de voerplek liggen de stille getuigen van het drama dat zich kort daarvoor heeft afgespeeld. Stenen die verschoven zijn, zand dat is weggekrabd en bloedspetters op de zijkant van het voerhok waar Milo zo graag in zat, samen met zijn zwerversmaatje Ricardo, die overigens spoorloos verdwenen is. Waarschijnlijk heeft hij de angstige momenten met Milo in het hok doorgebracht en kunnen we alleen maar hopen dat hij zich wel in veiligheid heeft weten te brengen.

Het verhaal laat zich aan de hand van deze sporen duidelijk uittekenen; 
Milo is, opgejaagd door de twee honden, zijn vertrouwde voerhok in gerend. Daar heeft bij de beiden toegangen (we maken altijd een extra vluchtweg in de hokken) een pitbull gewacht. Staan graven in het zand, grommend...

Schuilhok Orionweg

Milo heeft na verloop van tijd in zijn paniek gedacht dat hij er wel tussendoor kon glippen. Een kapitale fout die hij met zijn leven heeft moeten bekopen. Als ik zijn dode lijfje even later in mijn handen heb, zie ik aan de verwondingen dat het heel snel gebeurd moet zijn. Hij heeft wat kleine verwondingen aan zijn kop, maar die had hij kunnen overleven. Dat geldt echter niet voor het dodelijke letsel aan zijn buik. Eén van de pitbulls heeft hem daar gegrepen en heeft met zijn sterke kaken Milo's ribbenkast doorbroken. Daarbij zijn andere vitale organen geraakt, waaronder zijn longen. Milo is verdronken in zijn eigen bloed.

Genoeg verwondingen om, gelukkig, heel snel het leven bij te laten. Milo zal niet lang hebben geleden. Maar de paniek zal voor hem des te groter zijn geweest toen hij nog in zijn hok zat. Met twee woeste, kwijlende hondenbekken voor de in- en uitgang. Wat zal hij bang zijn geweest...

De honden in kwestie zijn bekend. Meerdere buurtbewoners hebben gezien dat beide pitbulleigenaren de honden lieten loslopen op plekken waar een aanlijngebod geldt. Maar ook is herhaaldelijk gezien dat beide pitbulls door hen  werden opgehitst tegen andere katten en vogels. Waar zit verdomme je verstand? 

De aaibare Milo zorgde voor dat beetje extra plezier bij verzorgsters Daantje en Edwina

Onze Milo is een onnodige en wrede dood gestorven. Deze vrolijke kat die voor zoveel plezier en liefde zorgde, die het grote voorbeeld was voor de andere, schuwere zwerfkatten uit de groep. Die niemand kwaad deed en zeker niet agressief of gevaarlijk was. Iets wat de eigenaar van de pitbull beweerde, nadat we hem hebben aangesproken op de gebeurtenis. Milo zou, volgens hem, de aangelijnde pitbull hebben aangevallen...

Te idioot voor woorden, want geen enkele kat en al helemaal geen zwerfkat die meer op zijn instinct leeft, zal een hond 'zomaar' aanvallen. Een hond is immers een roofdier, en zijn prooidier is de kat. Zeker in het wild levende katten gaan deze confrontatie niet aan, en zullen vluchten als ze de mogelijkheid hebben. 


Uiteraard is er aangifte gedaan en zal dit drama een staartje krijgen, want dit mag nooit, nooit, NOOIT meer gebeuren! Het is helaas niet de eerste keer dat één van onze zwervertjes buiten is doodgebeten door een loslopende hond. Vijf jaar geleden trof onze Streepbeest hetzelfde lot bij de Vuurtoren, toen zij bij haar schuilhok werd opgejaagd door een hele groep honden. Twee jaar later vond Kleine Nel gillend van pijn de dood toen een Bouvier haar in zijn muil nam. En vorig jaar vonden we Dokkie nog net op tijd, nadat hij een beestachtige aanval ternauwernood had overleefd. 

Het is één van de redenen waarom we nog immer zo hard vechten om een grotere opvang te realiseren; zodat we de zwerfkatten buiten ook kunnen opvangen en beschermen tegen dit soort incidenten. Was het nu maar zo dat iedere hondenbezitter zijn verantwoordelijkheid nam, en zijn dier niet los laat lopen op plekken waar dat niet kan of mag. 

We hopen dat de eigenaren van deze twee pitbulls begrijpen dat dit onacceptabel is, maar dat het gebeuren ook heel vervelende consequenties kan hebben. Pitbulls zijn van nature lieve honden, maar in de handen van een idioot kan een dergelijke hond snel een tijdbom worden, zeker als ze eenmaal bloed hebben geroken. De vraag is dan ook niet óf, maar wánneer deze twee honden een volgend slachtoffer maken... 

Een voorbeeld van een pitbull. Het is niet onze bedoeling een hetze tegen pitbullachtigen te beginnen. We geven ook niet de schuld aan de honden, maar aan de eigenaren. We kennen zelf genoeg pitbullachtigen die vreselijk lief zijn, maar in de verkeerde handen kunnen deze oersterke honden voor heel veel ellende zorgen....

Daarom vragen we iedereen die iets heeft gezien, deze donderdagochtend 10 december, om contact met ons op te nemen. Of heb jij zelf eerder te maken gehad met deze gasten? Meld het ons alsjeblieft!
Het gedrag van de eigenaren is bekend, deze honden zijn bekend in de omgeving én bij diverse instanties maar er zijn meer bewijzen nodig!

Milo is gecremeerd, en zal een grote plaats houden in het hart van verzorgsters Daniëlle en Edwina. Milo wordt zo gemist ....

Noot: Na een flinke zoektocht kwam Milo's maatje Ricardo twee dagen later, zichtbaar aangedaan en angstig, weer op de voerplek. Goddank wist hij aan de brute aanval te ontkomen. De schuilhokken zijn inmiddels op een afgeschermde plaats gezet. Mede met grote dank aan Dierenambulance Velsen.

waarschuwing: onderstaande foto's zijn niet prettig

Voor Milo
Your favorite spot is vacant now...
No eager purrs to greet me.
No softly padded paws to run
Ecstatically to meet me.

No coaxing rubs, no plaintive cry
Will say it's time for feeding.
I've put away your little bowl, and all
The things you no longer won't be needing;

But I will miss you my feral friend,
For I could never measure
The happiness you brought me,
The comfort and the pleasure.

And since God put you here to share
In earthly joy and sorrow;
I'm sure there'll be a place for you
In Heaven's bright tomorrow...

Vrije vertaling:

Je favoriete plekje is leeg nu,

 ik hoor geen zacht gespin meer 

Geen geluidloze bonten pootjes, 

die blij komen aanrennen zodra je mij begroet

Geen vleiende kopjes, geen eisende gilletjes

Die zeggen dat het etenstijd is

Ik heb je eigen voerbak maar weg gedaan,

en al die dingen die je nu nooit meer nodig hebt

Maar ik zal je missen, mijn lieve zwerver

Al heb ik nooit echt beseft

Voor hoeveel blijdschap en liefde jij zorgde

En omdat God jou hier heeft gebracht

Om samen zoveel te delen

 Weet ik wel heel erg zeker

Dat er voor jou een speciaal plekje daarboven is….

 

De inwendige bloeduitstortingen zijn duidelijk zichtbaar door de huid heen. Ook de tandafdrukken zijn nog te zien in de vacht daaromheen. Foto's; Dierenambulance Velsen