Dag Kinky ...

Anderhalf jaar geleden kwam hij bij ons binnen; de onaanraakbare Kinky. Deze wit / cyperse kater was een echte buitenkat en werd verzorgd door een oudere dame en haar verslaafde dochter. Toen de oudere dame op een leeftijd kwam dat zij niet langer meer thuis kon blijven wonen, werden haar dochter en de verwilderde kater Kinky dakloos. Gelukkig wist deze dorpsgenote van ons bestaan en werd ons gevraagd om Kinky op te nemen. Daar het om een onplaatsbare kat ging hebben we ja gezegd.

Het heeft dik een half jaar geduurd voor Kinky hier echt thuis was. De eerste maanden had hij zich de voorraadschuur toegeëigend en als we daar toevallig moesten zijn, dan keken we eerst waar Kinky zat. Meestal bij de deuropening op een strategische hoge plek, waar hij ons onverhoeds een draai om de oren kon geven...

Kinky lekker in de tuin op zijn favoriete plekje ...

Het was meer komisch dan echt gevaarlijk en het maakte dat Kinky opviel binnen de groep. En dan krijg je langzaamaan toch een band. Eerst alleen van onze kant, maar later zeker ook van zijn kant. Na een jaar mochten we Kinky zomaar aaien. Eerst voorzichtig tijdens het eten, maar opeens zat hij altijd 'per ongeluk' in de buurt van de andere aaibare katten tijdens de knuffelkwartiertjes....

Kinky hoorde er bij. De schok was dan ook erg groot dat we deze week vrij plotseling afscheid van hem moesten nemen. We hadden al gezien dat hij magerder werd, maar ja... hij was ook niet meer zo piep. En ook het eten werd wat minder, dus ja...we moesten hem wat meer in de gaten houden. Daarom zagen we ook direct dat het foute boel was toen hij die ochtend opstond en een paar meter verder neerzakte en als een zielig hoopje bleef zitten. De dierenarts werd gebeld voor een spoedafspraak.

Daar moesten Daan en ik hem achterlaten voor bloedonderzoek maar diep in ons hart wisten we al dat we hem niet meer levend zouden terugzien. En wat is het afscheid dan zwaar! De uren die verstreken waren uren van verdriet, spanning en hoop. Hoop op een wondertje, misschien hadden wij het verkeerd ingeschat? Of viel het wel mee en kon hij met een pilletje weer terug naar de opvang? Terug naar huis, naar ons?

Het mocht niet zo zijn. Onderzoek wees uit dat Kinky acuut nier- en leverfalen had. Het zou niet eerlijk zijn om de oude kater verder te laten lijden. Het zou slechts uitstel zijn. Kinky's tijd was gekomen. Door de telefoon hebben we de arts gezegd hem te laten gaan, maar niet zonder haar op haar hart gedrukt te hebben dat zij Kinky nog eerst moest vertellen hoeveel we van hem hielden en hoe welkom hij hier was geweest. Dat hij er zó bij hoorde!! We missen hem enorm...

Dag lieve Kinky Binky ...