Noodoproep ....

We plaatsen af en toe en noodoproep op ons blog. Meestal gaat het om extra geld dat keihard nodig is voor een spoed-operatie, of zaken die heel direct met de opvang van zwerfkatten te maken hebben. We proberen dit zo minimaal mogelijk te doen, omdat we onze lezers en donateurs niet nog meer willen belasten. De meeste van jullie helpen immers waar mogelijk. Maar in ons werk maak je rare dingen mee. Meestal op onverwachte momenten en eigenlijk altijd als het net niet uitkomt…

We zijn er supertrots op dat op deze noodkreten vrijwel altijd positief wordt gereageerd en de nood meestal snel geleden is. We kunnen alleen maar hopen dat dit ook nu het geval zal zijn, ondanks dat onze hulpvraag niét direct met onze dieren te maken heeft, maar meer met de verzorgers ervan:

 

Vrijwilligster Bea helpt met de (financiële) administratie. Hier nog in het 'oude' kantoorgedeelte. Ook voor haar is een goede werkplek essentieel daar zij kampt met pijnlijke reumatische klachten....

Begin januari werd onder andere het kantoorgedeelte van onze stichting aangepakt. Nu klinkt dat groter dan het is. Als kantoorruimte is een deel van de woonkamer van Marya opgeofferd. Dat houdt dus ook in dat er katten rondlopen want in het woonhuis verblijven de dieren die op dieetvoer staan bijvoorbeeld vanwege blaasgruis. De katten die last van hun blaas hebben, zijn echter niet altijd even zindelijk. En daar heeft ons meubilair vreselijk onder te lijden, ondanks, of misschien juist dóór, het vele schoonmaken. 

Veel was onder gepiest en had een metamorfose nodig. Er moest opnieuw behangen en gewit worden. Een aantal kasten waren in de loop der jaren zo aangevreten door urine dat ze geschuurd en opnieuw beschilderd moesten worden. Het oude bureau (een voormalige eettafel) was niet meer te redden. En het vinyl op de vloer kreeg een onmiskenbaar luchtje dat niet meer weg te poetsen viel. Zo kon er niet langer gewerkt worden.

Alles werd ingepakt en voor tijdelijk buiten gezet, onder een zeiltje. Het was dan wel winter, maar het zou maar voor twee weken zijn. Het bleek echter veel meer werk. Beschadigde muren moesten worden gestuukt. Electradraden waren levensgevaarlijk beschadigd. En op het moment dat alles fris wit en schoon was kwam een tweede tegenslag; Marya, de coördinator en grootste werkkracht, kreeg ernstig eczeem aan haar handen. Van schoonmaken, uitpakken en inrichten kon geen sprake meer zijn. En zo gingen weken voorbij. Regen, wind, sneeuw en weer zon volgden …

 

Deeltje van ons archief, met ernstige waterschade. In dit geval gaat het om de map met de papieren van alle 'geplaatste' katten. Deze informatie is onmisbaar voor ons!

Met Marya’s handen is het gelukkig bijna weer helemaal in orde, dus werd het werk hervat. Dozen werden uitgepakt, kasten kwamen onder het zeil om opnieuw te worden geschilderd. Tot onze grote schrik was echter heel veel onherstelbaar door waterschade aangetast. We hebben boeken weg moeten gooien en zelfs een klein deel van ons archief. Iets waar we zo zuinig en trots op waren! Andere documenten hebben we nog net op tijd kunnen redden, maar met de mappen en dozen waar ze in zaten kunnen we niets meer. Ook het hout van sommige kasten is zo nat geworden dat het is gaan splijten en loslaten.

We zitten nu dus met een groot probleem. We hebben geen werkplek! En geen werkruimte! Al onze administratie staat in kunststof dozen en tassen te wachten om opgeruimd te worden. Maar er is geen plaats voor. We missen kast- en bureauruimte. Omdat deze spullen daarop staan te wachten, (nu dus binnen en niet meer buiten!) is er geen plaats meer om fatsoenlijk te werken. We zitten sinds een paar weken aan de vensterbank te typen. Op een krukje met een blad op schoot met daarop het toetsenbord. De printer op de grond onder onze voeten. Het is geen doen.

Onze huidige werkplek; een krukje bij de vensterbank en het toetsenbord op schoot ....

De vrijwilligers die helpen met de administratie kunnen helemaal niet op deze manier typen. Deels doordat ze lichamelijke klachten hebben en gewoon niet in deze ongezonde houding kunnen zitten en deels omdat er gewoon geen plaats is om de benodigde papieren in de buurt te hebben. Dus neemt Marya ook dit deel van het werk over voor zo ver mogelijk, maar die heeft daarvoor eigenlijk geen tijd. Het is immers volop zomer en dat betekent top-drukte in de opvang. De administratie, waaronder de mail, loopt hierdoor een steeds grotere achterstand op.

Fondsaanvragen, afstandsadopties, de financiën en sponsoraanvragen. Al die andere zaken die gedaan moeten worden, blijven liggen. Met onoverkomelijke problemen in het vooruitzicht. Vandaar onze noodkreet. We hebben extra geld nodig. Stomweg om een bureau te kunnen kopen. Eén met veel afsluitbare bergruimte. Geld voor een nieuwe (archief)kast en een fatsoenlijke bureaustoel waar verschillende mensen in kunnen werken. 

 

Drievoudig Mini Office. Het bureau van onze keuze. Niet mooi maar wel heel praktisch. Goed af te sluiten en schoon te houden. Valt op twee manieren in elkaar te zetten. Ideaal, met name door alle bergruimte en de maatvoering ...

De ruimte is echter klein, dus we hebben uren op internet gezocht naar meubels die voldoen aan onze ‘eisen’. Die hebben we gevonden. Het bureau kost echter 400 euro, de bureaustoel 100. Daarnaast zijn nog wat kleine zaken nodig als archiefdozen, een smalle kast en nieuwe mappen. Niet duur, maar alles bij elkaar toch ook weer gauw zo’n 250 euro. Dan komen er nog verzendkosten bij en die kleine dingen waar je niet bij stil staat.

We hebben uiteraard elders rondgekeken en gevraagd en we hebben meerdere bureaus aangeboden gekregen. Soms voor een heel zacht prijsje. Maar we hebben helaas niets aan een ‘gewoon’ bureau omdat we dan geen ruimte hebben voor de pc, de printer en alle administratie. Alles moet klein en compact zijn. En vooral goed schoon te maken en af te sluiten. Zodat we niet over een jaar weer met onder gepieste spullen zitten…

Wie helpt ons mee om deze spullen te kunnen kopen? Zodat onze vrijwilligers weer normaal aan het werk kunnen, en de schade beperkt blijft… Zodat we verder kunnen met de administratie, die absoluut van belang is om goed voor onze dieren te kunnen blijven zorgen! Nu moeten we stapels dozen doorzoeken om documenten te vinden die worden gevraagd bij een fondsaanvraag. Zonder goede administratie kunnen wij niets. En zonder een fatsoenlijke werkruimte nog minder.

 

Ons 'kantoorgedeelte' is een puinhoop. Volgepakt met dozen en tassen administratieve spullen. De katten vinden het geweldig maar voor ons is dit niet vol te houden en valt zo niet te werken. We zijn de wanhoop echt nabij....

We hopen dat we jullie weer mogen vragen om mee te helpen. In totaal gaat het om zo’n 800 tot 1000 euro. Stomweg om ons werk te kunnen doen…

NL85INGB0004761772 

tnv St. Zwerfkatten IJmuiden ovv werkruimte

Updates & kleine berichtjes ....

Zomaar wat kleine berichtjes. Leuke of grappige dingen die onlangs zijn gebeurd. In ieder geval iets positiefs! 

Dank aan vriendin Diana van Stichting Zwerfkattenhulp in Den-Haag voor het toesturen van een paar flinke zakken kattenvoer; altijd erg welkom… (Al denkt onze postbode daar vast anders over).

Wat zijn we altijd blij met voer, vooral met droge brokjes. En dan helemaal als het gaat om de wat betere merken. Dagelijks gaat er bijna 10 kilo doorheen ....

Dank ook aan Michel. Deze kattenliefhebber volgt en steunt ons al een poosje en schoot te hulp toen hij hoorde over de mogelijke kat-in-de-put. We waren er inmiddels wel achter dat er géén kat of kittens ín de put zaten, maar alles wees er op dat ze in het oerwoud daarachter vertoeven. Helaas zijn deze struiken werkelijk ondoordringbaar voor een mens, zelfs voor ons. En we zijn toch echt wel wat gewend. Geregeld hebben we op handen en voeten door kreupelhout getijgerd, hebben we leren ‘zwemmen’ door bramenstruiken (doorns!) en draaien we onze handen niet meer om voor een robbertje vechten met brandnetels en kleefkruid. Om nog maar te zwijgen over alle beestjes, vooral die met zes poten en acht ogen, die we eigenlijk liever niet zien.

Maar dit was onbegonnen werk. Onze hoop was gericht op de warmte-camera die we met zijn allen bij elkaar proberen te sparen. Deze camera 'kijkt' dwars door bosjes heen en registreert (lichaams)warmte. Het zag er echter niet naar uit dat we deze op kort termijn zouden krijgen. We hebben alleen geen weken tijd meer; als er kittens zitten is het zaak die zo snel mogelijk te vangen zodat we ze nog kunnen socialiseren. Anders wordt dat met iedere week die verstrijkt steeds moeilijker tot ze zó oud zijn dat ze hun eigen weg gaan. Om vervolgens zelf een gezin te stichten. Voor je het weet ontstaan er nieuwe populaties verwilderde zwerfkatten… 

Gelukkig las Michel over onze nood en bood een warmte-camera te leen aan. Na een mini-spoedcursus zijn Annet en ik aan de slag gegaan. Al gauw bleek dat het overdag te warm is en de camera het onderscheid lastiger kan maken tussen warme straatstenen en een levend wezen. Dus gingen we noodgedwongen ’s avonds op pad. We hebben heel wat rondjes gelopen. Genoeg geritsel en zelfs gemiauw gehoord (of leek dat maar zo?), maar geen bewijs dat de poes hier nog zat. Laat staan kittens. Om moedeloos van te worden. En toen, op de tweede dag en op het moment dat we net wilden inpakken: PATS…. Daar kwam haarscherp een poes en een kleine poes in beeld. Precies op de plek waar we ze verwachten!

De adrenaline giert even door je lijf. Na een paar seconden verdwenen ze weer uit beeld, maar dit was voor ons genoeg. Voorlopig blijven we bijvoeren en binnenkort wordt het tijd om de vangkooien op scherp te zetten… Michel, bedankt voor de medewerking aan dit project!

Annet aan het werk met de warmte-camera in de aanslag ...

En dan nog een kort berichtje over Lely, de rode poes met het misvormde voorpootje. Ondertussen zijn er foto’s gemaakt van het pootje en van haar rug omdat ze echt wel last lijkt te hebben van beiden. Uit de foto’s zijn geen verdere trauma’s gebleken. Omdat ze nu toch onder narcose was is ze gelijk ook gecastreerd. Daardoor moest ze ook op de pijnstillers en dan zie je het verschil. Het blijft echter een lastige kwestie; moeten we het pootje amputeren? Is het dierwaardig om haar zo te laten lopen? De meningen zijn verdeeld. De oplossing vinden we hopelijk bij de specialist die deze maand bezocht gaat worden. Wordt vervolgt…

Er is veel interesse voor Lely. Onder onze lezers zijn al een aantal mensen die haar een nieuw thuis hebben aangeboden. Maar zo ver is het nog lang niet. Buiten de medische problemen heeft Lely zeker nog wat opvoeding nodig!

En dan zomaar een leuk plaatje, al is hij wat onduidelijk. Iedere avond komen er drie zwerfkatten bij mij aan de voordeur. Ze krijgen dan hun dagelijkse maaltje. Van deze drie zwervertjes zijn er twee niet of nauwelijks benaderbaar. Hoe leuk is het dan dat de hele bups met mij meeliep naar de brievenbus… 

Wat een grappig gezicht was het om midden in de nacht door de wijk te lopen, gevolgd door drie katten… 

En welk duidelijker bewijs hebben we nodig dat óók verwilderde zwerfkatten aandacht en aansluiting zoeken!

Een beetje een zoekplaatje, deze in de haast genomen foto, maar binnen de drie cirkeltjes zie je onze Buuv (links), Lethius (midden achter) en Cross (rechts). Gezellig liepen ze met me mee de wijk door...

En als laatste een foto van ons opnieuw verkregen keurmerk. De boekhouding is wederom in orde bevonden. Geeft altijd weer een goed gevoel, voor ons en hopelijk ook naar al onze donateurs toe!

Toch wel een beetje trots. Al jaren achteréén mogen we het keurmerk Goed Besteed dragen ...