Nu al bijna 20 jaar zorg ik voor de zwerfkatten en andere ongewenste, kansloze katjes. In de loop der jaren is dit vrijwilligerswerk een steeds grotere rol gaan spelen in mijn leven, zelfs zo veel dat mijn leven om de katten heen geweven is. Alles wat ik doe heeft met de beestjes te maken; mijn huis, mijn vrienden, mijn tijdsbesteding. Niet altijd bewuste keuzes, je rolt er als het ware in. Dat heeft ook minder leuke kanten: al jaren niet op vakantie kunnen of zelfs maar een dag vrij hebben. Niet ziek kunnen zijn of zomaar even een 'off-dag' hebben; het zit er niet in. Want altijd zijn er kattenbakken die verschoond moeten worden, zieke poezels die extra zorg nodig hebben of administratie die nodig gedaan moet worden. Door de jaren heen leer je daar mee leven, de korte nachten, het vele werk. Ik sta er eigenlijk niet meer bij stil.
Daarom sta ik af en toe met mijn mond vol tanden als ik een compliment krijg voor wat ik doe. En voel ik me heel nederig als ik ineens 'beloond' wordt met een persoonlijk kado. 'Omdat je geweldig werk doet'. Deze boodschap kreeg ik afgelopen weekend, tezamen met een setje oorbellen van een duur merk waar ik gek op ben. De gulle geefster, H.V. uit Amersfoort, heeft me niet alleen heel blij gemaakt maar ook even aan het denken gezet. Want ik vind het inmiddels heel normaal wat ik doe. Maar door dit soort momenten besef ik ineens dat het misschien niet zo normaal is, en dat ik gelukkig nog steeds de passie heb om dit drukke en emotionele leven vol te houden. Ik wil H.V. daarom bedanken. Voor de prachtige oorbellen, maar ook voor het momentje van inzicht. Voor de boost die ze me daarmee geeft, juist na een krankzinnig drukke periode waarin ik me af en toe afvroeg waar ik in godsnaam mee bezig ben en hoelang ik dit nog kan volhouden. Je kado kwam op het juiste moment. Bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten