Gisteravond kwam Vilou weer thuis maar mochten we haar kittens nog niet bij haar leggen vanwege de medicatie die ze nog krijgt. Met name de antibiotica, die er voor moet zorgen dat de terug geplaatste prolaps geen buikontsteking veroorzaakt, is erg slecht voor de 1,5 dag oude kittens.
Dus blijven we de ukkies flessen maar zulke jonge kittens op laten groeien met de fles is geen sinecure en meestal overleven ze het dan ook niet allemaal.
Dat was nu ook het geval met het laatst geboren kitten, nr 4. Deze had als enigste geen kans gehad om moedermelk met de noodzakelijke antistoffen (Colostrum) te drinken dus kleine Vinkje had direct al een achterstand.
En ondanks een nauwgezet voedingschema en alle genomen maatregelen ging het snel bergafwaarts met de kleine. Hij wilde niet drinken, op wat suikerwater na. Maar das niet genoeg om de kracht te geven die pasgeboren kittens nodig hebben voor de groeispurt die ze de eerste dagen moeten maken.
Het werd een lange nacht waarin Vinkje piepend en kreunend bij zijn broertjes en zusjes lag zodat hij toch wat vertrouwde geurtjes en warmte om zich heen had. We hebben hem zelfs nog even bij mama Vilou gelegd maar die toonde geen enkele interesse....
Je hart breekt als je zo een klein beestje ziet vechten voor zijn leven. Blind, zonder mama, zachtjes jammerend. Dan huil je onhoorbaar mee. Uit machteloosheid, uit boosheid omdat het zo oneerlijk voelt. Kleine Vinkje heeft de ochtend niet meer gehaald. Hij mocht maar 1,5 dag oud worden....
Tijd om lang te rouwen hebben we echter niet met de resterende 3 moederloze kittens, die nonstop om melk en aandacht vragen....
Foto: Marya moet de kittens om de 2 uur de fles geven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten