Redders in nood (2)

12 - 06 - 2012 dinsdag:

Misschien een iets minder zielig verhaal dan die van de gedumpte Binnie, en zeker een minder spectaculerdere redding dan bovenstaande, maar minstens net zo belangrijk: het gaat immers om een leven! En of dat nu een kat of vogel is, doet niet zo veel ter zake denk ik. Feit dat mensen de moeite en tijd willen nemen voor een hulpeloos dier, maakt hen tot een redder in nood! Dit keer was dat vriendin Ilona.



Redder in nood, Ilona

Ook zij kwam samen met haar Rick tijdens een wandeling met de hond een noodgeval tegen; een jonge merel zat midden in het grasveld te schreeuwen, maar deed geen enkele poging om weg te vliegen. Ook niet toen Ilona en Rick dichterbij kwamen. Voor de zekerheid heeft Iloon eerst even naar ons gebeld: "Marij, wat kan ik nu het beste doen? Niet aanraken toch?"
Nu ben ik beslist geen vogelkenner of specialist, maar lees wel van alles over elk diersoort, dus gelukkig kon ik haar wijzer maken met enige kennis. "Nee, laat maar zitten. Het zal een nestverlater zijn, en waarschijnlijk zijn pa en ma merel in de buurt. Die verzorgen hem echt verder, al is het op de grond. Maar zet hem asjeblieft langzaam in de bosjes, zodat hij in ieder geval minder aandacht van roofdieren trekt en zijn ouders je handelingen kunnen volgen." Opgelucht met deze raad heeft Ilona het beestje een veilig plekje gegeven.

Maar, zoals een echte dierenvriend betaamt, het zat haar niet lekker dus tijdens het laatste avondrondje met de hond, toch nog maar even gaan kijken bij de merel. Tot haar grote verbazing zat hij weer midden op het veld. Nu muisstil en koud. De dierenambulance bellen om 22 uur 's nachts heeft geen zin; dit is geen spoedgeval. Maar er moest wel iéts gebeuren. Dus heeft ze het beestje voorzichtig opgepakt en mee naar huis genomen. Na enig telefonisch contact over en weer besloten we dat jonge merels wormen eten en ging vriend Rick er met de spade op uit. Nog geen vijf minuten later kon hij een culinaire delicatesse aan de merel opdienen. Die weigerde echter zijn kaken van elkaar te doen. "Marij, hoe laat je in godsnaam een merel eten?"

Dat weet ik eerlijk gezegd ook niet, maar aangezien ik wel de nodige ervaring heb met halsstarrige kittens voeden, én onlangs ook nog een gewonde duif aan het eten had gekregen, leek het mij een goed plan om de merel zelf maar onder mijn hoede te nemen. Even later arriveerde het drietal bij de opvang en werd Rick gebombardeerd tot assistent. Als een volleerd vogelaar heeft hij het beestje stil kunnen houden, lang genoeg voor mij om hem eerst te onderzoeken. Ik had het ernstige vermoeden dat het dier gewond zou zijn, gezien zijn gedrag. En ja hoor, Ilona had me al gewezen op een zwaar gewond oog, maar daaronder zat een nauwelijks zichtbare wond. Duidelijk een punctiewond van een tand. De merel had een ontmoeting met een kat gehad...

Een mereljong ....

Na het spoelen van de wond togen we aan onze voedertaak. Inderdaad geen sinecure want de merel werkte nu niet bepaald mee. Het heeft enige tijd en enig gevloek van mijn kant nodig gehad, maar uiteindelijk konden we er toch wat wormen inkrijgen en reageerde 'Kees' zoals we hem (haar?) hadden gedoopt, zeer enthousiast op het aangeboden water dat we met een spuitje zijn keel in druppelden. Moe maar voldaan konden beide redders naar huis, Kees op een kruik in een kooi bijkomen en ik ... heb nog flink wat tijd op internet doorgebracht om mijn vogelkennis met spoed bij te spijkeren.

De volgende ochtend is Kees door zeer vriendelijke medewerkers van Dierenambulance Kennemerland opgehaald en overgebracht naar het Vogelhospitaal in Krommenie. Naar verluid gaat het goed met hem...


Jan & Ann van Vogelopvang Krommenie vangen al heel wat jaren vogels van divers pluimage op....