De afgelopen anderhalve maand:
Het is al bijna middernacht als er een sms op mijn telefoon verschijnt. Het is een berichtje van dorpsgenote en vriendin van onze stichting Annet. "Ik heb zojuist een kitten gevonden. Broodmager. Ben je thuis?"
Natuurlijk ben ik thuis voor een noodgeval als dit...
Ze heeft geen woord gelogen; als ze even later aankomt houdt ze een scharminkel van een rood katertje vast. Het beestje zal zo'n tien weken oud zijn maar heeft het postuur van een jonger kitten. Al houdt het zijn koppie fier omhoog en ligt het te knorren van plezier. Annet vertelt haar relaas. Ook zij verzorgt een paar zwerfkatten, op het industriegebied van Velsen-Noord, en nadat ze deze taak had volbracht reed ze terug naar huis. Tot ze plots het rode katje midden op een afgelegen straat zag zitten.
Ze hoefde hem nauwelijks te lokken met wat voer (kattengekken als wij hebben áltijd wel wat in de auto of zelfs in de handtas achter de hand!), het diertje vloog er uitgehongerd op af waarna ze hem zonder problemen mee kon nemen. Ik nam het ventje van haar over, heb hem ontwormd en ontvlooid en daarna kon hij rustig bijkomen in een haastig klaargemaakt kittenverblijf in de opvang. Zo, nu eerst goed slapen!
De volgende ochtend vroeg nam Annet weer contact met me op. Het geval had haar 's avonds nog lang bezig gehouden. Vaag herinnerde ze zich een oproep op Facebook, twee weken daarvoor, over een rood kitten dat werd vermist. Zou het...? Gelukkig kon ze het bericht terugvinden en werd al snel duidelijk dat het inderdaad om hetzelfde katje moest gaan. Kort daarop belde een jong stel aan, met een nog jonger broertje. Het drietal twijfelde geen ogenblik toen ze het kitten zagen.
Ook dit beestje is weer herenigd met zijn baasjes, maar niet voordat ik hen 'streng' heb toegesproken over het gevaar van openstaande ramen en kleine avontuurlijke kittens. Verder wisten ze ook vrijwel niets over de verzorging van een jong katje en heb ik ze dus nog snel de basis uitgelegd over voeding, inentingen en parasieten. Ook mijn advies om het diertje te laten chippen werd direct ter harte genomen en zo is ook deze kleine rode vriend weer veilig thuis. Mét chip en mijn belofte dat ik over een maandje nog eens kom kijken!
Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten