Altijd fijn als je werk goede aflopen kent, al reken je daar niet altijd op!
Toevallig mochten we elkaar op één en dezelfde dag tot twee keer toe even een schouderklopje geven om 'a job well done!', want wat was het geval:
We werden door een kennis te hulp geroepen. Zij was in gesprek geraakt met mensen die al een hele poos voor een witte poes zorgden die een half jaar geleden bij hen in de tuin was beland. Een buurtonderzoekje leverde niets op. De kat was overal onbekend. Wel waren er wat geruchten: "Achtergelaten na verhuizing". Maar niemand wist er het fijne van...
De poes liet zich graag verwennen maar van oppakken was geen sprake, hier was professionele hulp nodig. Laten wij dit soort klusjes buiten ons gebied normaal aan onze collega's van de Dierenambulances over, nu maakten we een uitzondering omdat het om een moeilijkere kat ging én omdat de hulpvraagster een donateur van ons is. Die middag leverden we een vangkooi af die gelijk in de tuin werd gezet. Het wachten was op de verschijning van de witte poes. Ik was echter nog maar nauwelijks thuis toen de telefoon al ging; "Hebbes!"
De witte poes bleek al gauw geen poes maar een gecastreerde kater en o wonder, mét chip! Met kloppend hart heb ik het telefoonnummer gebeld wat bij de registratie vermeld stond. Dat is dan toch een spannend moment. Gelukkig werd er opgenomen maar nadat ik mezelf had voorgesteld werd het stil toen ik vroeg of mevrouw een witte poes mistte...
Mijn vraag kwam duidelijk onverwacht, maar ik schrok van haar antwoord waarschijnlijk net zo veel als zij van mijn vraag; "Ja, al ruim twee jaar!" Al snel werd ik overspoelt met vragen. "Of de kater nog leefde?" "Ja, in goede gezondheid!" "Waar we hem gevonden hadden?" "In het centrum van Beverwijk, kilometers van U vandaan!" En "Of ze hem meteen mocht ophalen?"
Nog geen kwartier later stond ze voor mijn deur, en werd ze herenigd met de kat die twee jaar geleden op een dag was verdwenen...
Ondertussen had ze nooit meer verwacht ooit nog iets te horen van haar Knut, en had ze al een andere kat uit het asiel gehaald. Toch was ook de witte Knut nog meer dan welkom. "Wat zal mijn man raar opkijken als hij straks thuis komt!" Met deze woorden en een dikke glimlach namen we afscheid van elkaar. Wat een geluk!
 |
| Knut werd na twee jaar zwerven weer herenigd met zijn dolblije bazinnetje! |
Kan je gelijk zien aan dat open gezicht met glinsteren oogjes .
BeantwoordenVerwijderenik ben een gelukkige man vandaag? Ik heb mezelf verteld dat elke leningverstrekker die mijn leven en dat van mijn gezin zou kunnen veranderen nadat deze door deze online leningverstrekkers ernstig was opgelicht, ik elke persoon die naar een lening op zoek is naar hen zou doorverwijzen. Ze gaf mij en mijn gezin geluk, hoewel ik het in het begin moeilijk vond om haar te vertrouwen vanwege mijn ervaringen met kredietverstrekkers uit het verleden, had ik een lening nodig van $ 300.000,00 om mijn leven helemaal opnieuw te beginnen als alleenstaande ouders met 2 kinderen , Ontmoette ik deze eerlijke en GOD vrezende leningverstrekker online MRS KARIN SABINE die me hielp met een lening van $ 300.000,00 US Dollars, ze is inderdaad een GOD vrezende vrouw, die werkt met een gerenommeerd leningsbedrijf. Als je een lening nodig hebt en je bent 100% zeker om de lening terug te betalen, neem dan contact met haar op (sabinhelps@gmail.com) .. en informeer ze .. Bedankt. Wees gezegend.
BeantwoordenVerwijderen