In de opvang houden leek ons niet de beste optie. Niet voor de wilde kat zelf. Hij zou doodongelukkig worden nu hij zijn vrijheid kwijt was. Maar ook niet in het belang van de verzorgers; het viel te bezien of ze nog gewoon hun werk konden doen in de opvang als daar een gefrustreerde Visjes rond liep. Het leek duidelijk, Visjes zou terug gaan naar de plek waar hij vandaan kwam; de Volkstuinen! Maar hoe zou men daar op reageren?
Toen het bestuur van de Volkstuinvereniging ons een paar jaar geleden om hulp verzocht, omdat de populatie zwerfkatten uit de klauwen groeide, is de afspraak gemaakt dat wij het complex zo katluw mogelijk maakten. Dus alles wat plaatsbaar was werd weggevangen. Alleen de echte verwilderde katten konden blijven. Een klein en stabiel groepje bleef over. De meeste tuinders zagen de voor- en nadelen van de katten op hun tuin; er werd welliswaar af en toe tussen de tomaatjes en de sla gepoept, maar aan de andere kant behoorde het enorme muizenprobleem ook tot het verleden!
De katten hoorden er gewoon bij, en ach... stiekum vonden velen het toch ook wel gezellig. Vooral nadat een paar katten snel door hadden waar ze wat lekkers konden verwachten. En deze mensen behoorde al snel tot de 'elite' die een paar van de katten zelfs mochten aaien! Toch waren we wat angstig dat we op tegenstand zouden stuiten als we Visjes terug zouden brengen. Niets was echter minder waar. Al snel kregen we twee telefoontjes met de vraag wanneer de kater eindelijk weer eens terug kwam; hij werd gemist! En niets is fijner dan een verwilderde, kansloze kat terug te zetten op een plek waar hij welkom is!!
 |
| Ome Jan, de tuinder die zijn hart en tuinhuisje openstelde voor de kansloze zwerfkatten op het complex. Hij zou trots zijn op wat we, jaren na zijn overlijden, nog immer voor 'zijn' zwervertjes doen! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten