Tinker terug naar Bennebroek ...

En net terwijl Freek en ik druk bezig zijn met de zorg voor de zwaar gewonde Noor, heb ik een afspraak voor een adoptie. Voor poes Tinker hebben we een geweldig baasje gevonden. Ze wordt deze zaterdag opgehaald. Maar vlak voor Tinker weg zou gaan, speelt het drama met poes Nora zich af. Ik moet de afspraak voor Tinker direct afbellen. De gebroken poot van Noortje gaat voor. Als ik (gelukkig) de adoptiebaasjes aan de lijn krijg, hoor ik dat ze al in de buurt zijn. Een half uur te vroeg. 

Noortje...een medisch spoedgeval doet je adrenaline stijgen. Vooral als de poes zo 'eigen' is....

Ik sta in twijfel. Nora moet direct naar de dierenarts, maar ik wil deze lieve mensen ook niet met lege handen huiswaarts sturen. Ik neem een overhaast besluit. Laat de nieuwe baasjes 'hun' Tinker ophalen, op voorwaarde dat we de papieren afhandeling op een later tijdstip doen. Poes Tinker wordt in allerijl in haar nek gegrepen en pardoes in een reismand gestopt. Zij kan op weg naar haar nieuwe huis. 
Toch zit het me niet lekker. Had nog zoveel willen zeggen, tips en adviezen willen geven. Ik weet dat de rode Tinker niet de makkelijkste is, en ook haar gezondheid is nog niet helemaal tip-top. We hebben diverse onderzoeken gedaan, want het leek erop dat ze suikerziekte had, of een schildklierprobleem. Dit bleek achteraf niet het geval, maar een verklaring voor het vele braken en het gewichtsverlies vinden we niet....

Ik heb me zorgen voor niets gemaakt. De dagen na de adoptie krijg ik alleen maar positieve berichten waarin ik de rode Tinker nauwelijks herken. Ze ligt al op bed bij haar nieuwe bazinnetje en laat zich uitgebreid knuffelen. Deze twee hebben elkaar gevonden! Zou het dan toch slechts de stress zijn geweest die Tinker hier heeft ervaren? We hadden al snel door dat deze poes niet erg gesteld is op haar soortgenootjes en haar verblijf in een volle opvang heeft haar schijnbaar weinig goed gedaan. 

Tinker is een echte rode poes en heeft een eigen willetje!

Het maakt mij des te blijer dat ik weet dat ze nu op een goed adres zit. Notabene vlakbij de plaats waar ze, vermoedelijk, twee maanden geleden is gedumpt. Ondanks haar chip heeft het ons ontzettend veel moeite gekost om de oorspronkelijke eigenaren te achterhalen. Die bleken inmiddels te zijn gescheiden en verhuisd en de chipregistratie nooit te hebben aangepast. Al snel bleek ook dat zij niet de intentie hadden om hun poes terug te halen. 

Ook waren zij geheel niet verbaasd dat ze hoorden dat Tinker op een heel vreemde plek was terug gevonden, kilometers bij het oude huisadres vandaan, namelijk bij het psychiatrisch Centrum in Bennebroek. Daar worden meerdere zwerfkatten verzorgd door verpleegster Els. Zij houdt de zwervers in de gaten, en zorgt er voor dat nieuwkomers gecastreerd worden. Samen met enkele cliënten voert ze het groepje en alles wat tam of ziek is wordt keurig bij ons afgeleverd.

De reactie van deze eerste eigenaren sterkten onze vermoedens dat Tinker bewust was gedumpt. Vooral omdat zij zelf geen enkele moeite hadden gedaan om de poes terug te vinden. Uiteindelijk hebben ze afstand gedaan van Tinker en konden wij op zoek naar een lief baasje waar ze wel welkom is! Het is zonneklaar dat we die gevonden hebben, en Kelly is nu al dol op haar rode huisgenootje. En ondanks dat de afwikkeling niet geheel gegaan is zoals het hoort, ach...soms kun je gewoon niet anders en moet je je instinct volgen. Ik ben blij dat dit zo goed is afgelopen en ik deze vreselijke zaterdag nog enigszins positief kon afsluiten. ...

Els met hoogzwangere zwerfster Benita die rustig in onze opvang kon bevallen ...in plaats van buiten in de bossen (foto van vorig jaar)