Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

donderdag 15 november 2018

Dag lieve Kerrie

Gisterochtend hebben we afscheid genomen van onze rode poes Kerrie. Dit wildje is bijna 10 jaar geleden bij ons gekomen vanuit een asiel. Als verwilderde kat konden ze daar niets met haar. Ook hier bleef Kerrie een echte verwilderde poes maar ze vond haar plekje gauw. In het woonhuis omdat ze naast een blind oog ook altijd wat ziek was.
In het woonhuis ontmoette ze poes Inouk. De twee werden dikke maatjes wat het zelfvertrouwen van Kerrie goed deed. Haar grootste angst en schuwheid wist ze naast Inouk te overwinnen. Aan dit alles kwam een abrupt einde toen Inouk vorig jaar plots overleed. Kerrie is het gemis nooit echt meer te boven gekomen. Ze verstopte zich steeds meer en was duidelijk niet meer op haar plaats in het woonhuis.


We hebben haar in het oude verblijf geplaatst. Bij de andere wildjes, in de hoop dat ze daar aansluiting zou vinden bij de andere angsthaasjes of in ieder geval afleiding in het buitenverblijf. Al snel knapte Kerrie op maar de oude werd ze nooit meer. De afgelopen weken werd ze wat magerder en eergister zagen we dat haar tijd bijna was gekomen. Dan kun je twee dingen doen en die keuze blijft lastig: We gaan haar vangen wat ze doodeng vind, en nemen haar mee naar de dierenarts waar ze tussen vreemde mensen een laatste euthanasie-prikje krijgt. Of we laten haar met rust. Lekker in haar vertrouwde omgeving bij haar vriendjes. In haar eigen mandje, met een Snugglehond naast haar.
Om alle stress voor haar te vermijden kozen we voor de laatste optie. Ze is tegen de Snugglehond aan gekropen en vond schijnbaar troost bij de warmte en de hoorbare 'hartslag' van deze pluchen hond. Af en toe controleerden we of ze er nog comfortabel bij lag, zonder haar echt te storen. In de loop van de nacht is Kerrie rustig gestorven.

Kerrie lekker warm in een mandje naast de Snugglehond

Dag lieve rode Kerrie. Kleine vondeling waar we al zo lang voor zorgden. En toch wisten we zo weinig van je. Dag meisje lief, rust zacht....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten