Nog meer afscheid.....

De afgelopen tijd hebben we weer van verschillende geliefde katten afscheid moeten nemen en ook de afgelopen week was er 1 met verdrietige momenten.

We hadden al eerder geschreven over onze Temmy, die al jaren bij ons woont. Nadat we er onlangs achter kwamen dat ze een levertumor had, wilden we nog zo lang mogelijk genieten van haar en het de populaire kleine poes nog zo veel mogelijk naar de zin maken. Het heeft echter maar vijf dagen mogen zijn... Temmy ging hard achteruit en op de dag dat ze voor het eerst niet meer wilde eten, hebben we haar naar de dierenarts gebracht waar ze in mijn armen vredig is ingeslapen. Temmy wordt zoals al onze katten gecremeerd maar haar as komt terug zodat we haar kunnen herenigen met haar grote vriend Pommetje, die een jaar geleden is overleden. Zodat Temmy en haar eenogige vriend voor altijd weer samen zijn...

Temmy en haar maatje Pommetje zijn voorgoed weer samen....

Temmy op weg naar de dierenarts voor haar laatste prikje. Haar weemoedige en melancholieke blik zal ons altijd bijblijven....

De dag voordat Temmy is heengegaan moesten we ook gedag zeggen tegen onze Bik. Deze zwarte poes is 13 jaar geleden als kitten in de haven gevonden. Tezamen met twee zusjes, die toentertijd naar het asiel zijn gegaan voor herplaatsing. Bik hebben we bij ons gehouden omdat er medisch duidelijk iets niet in orde was. Veel tevergeefse onderzoeken en röntgenfoto's later bracht Bik ons zelf de oplossing van haar eeuwige buikpijn en diarree: ze braakte na drie maanden een hele berg houtsnippers op, inmiddels bijna versteend door de maagsappen. Van die houtsnippers die ze buiten gebruiken om een pad te leggen. En inderdaad lag er een dergelijk pad in de omgeving waar ze leefde. Nadat ze deze last kwijt was ging het aanzienlijk beter met haar al heeft ze immer een gevoelig maag/darmstelsel gehad. Bik woonde daarom in het woonhuis en was een gezellige huisgenoot, model theemuts. Na 12 jaar werd de forse dame echter steeds magerder en bleek ze een schildklierprobleem te hebben. Een jaar lang konden we dat onder controle houden met medicatie maar de laatste maand weigerde ze nog langer haar pilletjes in te nemen en werd het dagelijks een gevecht om ze er alsnog bij haar in te krijgen. We hebben al onze trics and trucs toegepast maar ze was ons steeds vaker te slim af. Door het te kort aan medicijnen ging haar lichamelijke toestand steeds verder achteruit en Bik was uiteindelijk nog een schim van zichzelf. Een kat met schildklierprobleem is meestal graatmager, maar zolang ze nog goed eten en vrolijk zijn, kun je dat voor lief nemen. Maar Bik was niet vrolijk meer, en wij wilden niet lijdzaam toekijken hoe ze steeds verder wegkwijnde. De afspraak voor euthanasie werd voor dinsdag gepland maar in de loop van de maandag daarvoor werd duidelijk dat we zo lang niet meer konden wachten. Gelukkig konden we tussendoor bij de dierenarts terecht. Op weg daarheen zat Bik nog bij me op schoot, te genieten van het uitzicht. Hoe moeilijk zijn deze laatste ritjes. Te weten dat dit de laatste keer is dat ze de buitenlucht zien, dat je ze knuffelen kunt, en je gezicht in hun vacht kunt vleien. Hun geurtje ruikt en het vertrouwen in hun ogen ziet. Je hart scheurt uiteen en de brok in je keel doet zeer. O Bik, ik zou er zoveel voor willen geven om de auto om te keren en naar huis te gaan. Ik wil je nog lang niet missen! Maar we doen wat het beste is voor jou en veel te snel zijn we bij de dierenarts. De laatste etappe van jouw avontuur eindigt hier. Dag lieve Bikkebeest....

Bik, van doodziek zwerfkitten naar gezellige huiskat maatje Plus.