Het is deze winter drukker dan ooit in de opvang en steeds weer worden we gebeld omdat er zwerfkatten rondlopen in woonwijken. Met name hier in Velsen-Noord. Nu is er een bepaalde buurt waar veel oude woningen zijn gesloopt en waar de eigenaars na verhuizing de katten hebben achtergelaten. Want geen van de door ons opgevangen dieren wordt ooit opgehaald. Kater Woody is daar één van. Eigenlijk zitten we (te) vol, maar toen vandaag het telefoontje kwam over deze bejaarde jongen, konden we niets anders dan hem meenemen. Het dier was overduidelijk aan het eind van zijn Latijn; broodmager en zichtbaar ziek. In deze winterse temperaturen zou hij het niet veel langer redden op straat. In de opvang laat hij zich heerlijk verwennen, ook al moet hij noodgedwongen zijn hok delen met poes Koret, die het gezelschap op prijs stelt. Woody is een lieverd en we gaan ons uiterste best doen om hem op te lappen!
Maar het kan altijd voller; 's avonds tijdens de voerronde in de haven, zetten we weer de vangkooi in de hoop Blanche en Biker te vangen. Deze twee zwervers willen we dolgraag herenigen met hun zieke maat Siempie, die in de opvang ongeduldig op hun wacht. De drie veteranen moeten van de één op de andere dag van hun vaste stek weg. Een rottige situatie, want de drie verwilderde katten laten zich niet zomaar oppakken. Het verhaal erachter is zo nodig nog rotter en is in een notendop al op dit blog verteld. Ik wil het zelf nog enigszins aanvullen omdat ik echt flink pissig ben:
Al jaren woonden er een groep zwerfkatten naast het OIG / IHD, een kringloopwinkel die de opbrengst schenkt aan hulpbehoevenden in de samenleving. Toen het stuk braakliggend grond waar onze jongens woonden, werd verkocht en bebouwd, mochten de dieren op uitnodiging van de beheerder op het terrein van het OIG komen leven. Er werd een tweede hok door hun bijgezet en de dieren hadden het er goed; ze werden extra bijgevoerd en mochten soms zelfs in de winkel slapen! De klanten en vrijwilligers van het OIG leefden met de katten mee en er werd allerlei lekkers voor ze meegebracht. Na een klein jaar hield de toenmalige beheerder er mee op en kwam er een ander. Klaarblijkelijk geen kattenvriend want in no-time werd de toegang tot de winkel onzegt met een bord 'verboden voor katten' (?). Nu had ik daar op zich geen moeite mee en zelfs nog enige begrip voor. Dat begrip verdween echter toen een maand later werd gesommeerd de hokken te verwijderen. Er zou een carpoort komen en er was geen plek voor de katten meer. Fijne organisatie die voor 'de zwakkeren in de samenleving' opkomt. Horen daar ook deze kansloze katten niet bij dan?
Je begrijpt natuurlijk wel dat die carpoort er nog immer niet is, maar de hokken werden dus buiten het hek gezet. Aan de straatkant, op de openbare weg. Veel keuze hadden we echter niet en toen ook het buurbedrijf van de OIG over deze situatie begon te klagen was de maat voor ons vol. Dit kon zo niet langer. En omdat Siempie toch al medische zorg kreeg en extra controle nodig had, besloten we de drie zwervers terug te vangen en voorlopig in de opvang te laten leven. Tegen alle verwachtingen in hadden we de schuwe Siem al snel kunnen vangen. En vandaag volgde dan zowaar nummer twee; de witte Blanche! We konden hem, net als Siem, in zijn schuilhok opsluiten. Met hok en al in de ambu gezet (wat zijn we toch blij met die auto!) en in de veilige laadruimte de kat overgezet in een kooitje. Hok weer terug en nu is het wachten op Biker. Maar dat is weer een ander verhaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten