Het is half vijf in de ochtend als ik dit schrijf. Ik ben klaar
wakker en probeer de afgelopen uren te verwerken. Want niets wees deze nacht op
het kleine drama wat zich zojuist heeft afgespeeld:
Het is al na middernacht als ik de laatste ronde in de opvang doe. De
kattenbakken uitschep, water en brokjes bijvul en medicijnen uitdeel. Als
laatste zijn de katten in het woonhuis aan de beurt. Hier wonen, naast mijn
eigen katten, de zwervertjes die intensieve zorg nodig hebben.
Een van hen is Robbie. Een wat sikkeneurige Main Coonkruising van 10 plus. Robbie is ooit tussen de havenkatten achtergelaten toen zijn baasje besloot te verhuizen uit de haven. Robbie was al bekend bij ons want hij at vaker met de zwervertjes mee. Robbies ex-buurman hield een oogje in het zeil omdat de halflangharige kat regelmatig vachtproblemen had. En hij kwam er achter dat de kater ook aan epilepsie leed. Een levensgevaarlijke aandoening voor een zwerfkat. We besloten daarop Robbie van straat te halen. Een beslissing waar we nooit spijt van kregen, ondanks zijn humeurige karakter.
Maar de kater bleek gemiddeld eens per maand een aanval te krijgen. Te weinig om iets met medicatie te kunnen doen, maar genoeg om de kat in problemen te brengen.
Katten liggen immers graag op hoogte; bovenop kasten bijvoorbeeld en Robbie was daar geen uitzondering op. Om te zorgen dat hij veilig was, moest hij bij mij in het woonhuis, met 24 / 7 toezicht. Iets wat hij zelf geweldig vond, want stiekem kon hij intens genieten van onze knuffelmomentjes. En van het extra lekkere eten wat de katten hier krijgen.
Een paar uur geleden zat hij nog heerlijk te smullen en kroop hij daarna op zijn vaste plekje bij de kachel. En ook ik maakte me klaar om te gaan slapen. Maar het gekke is dat ik inmiddels zo getraind ben om, ook in mijn slaap, de gewone geluiden van de foute weet te onderscheiden. Ik schoot dan ook wakker en wist meteen dat het geluid bij Robbie vandaan kwam. Hij kreeg een epileptische aanval. Nu schrik ik daar niet meer van omdat het meestal niet langer duurt dan een paar minuten.
Maar deze keer duurde het langer en leek hij er niet goed uit te komen. Net toen ik dacht dat het ergste voorbij was, kwam er een tweede aanval. En een derde, en vierde...
Je bent volkomen machteloos. Kunt alleen maar zorgen dat de kat zichzelf niet verwond met alle stuiptrekkingen. Ook blijft het goed oppassen dat je zelf niet per ongeluk gebeten wordt door de onbewuste bijtbewegingen. Rust, weinig prikkels als licht en geluid en hopen dat het snel over gaat....
Maar na 20 minuten lag Robbie nog onverminderd te schokken en wist ik dat hij er zelf niet meer uit zou komen. Zeker niet zonder hersenletsel. Dit is wat ze noemen 'Status Epilepticus'.
Er is maar een oplossing. Ik heb de nacht / weekenddierenarts gebeld en ben in pyjama en op sloffen naar de spoedkliniek in Amsterdam gereden. Van de heenweg kan ik me weinig herinneren behalve dat ik waarschijnlijk mijn eigen snelheidsrecord heb gebroken. Met een hand sturend, met de ander Robbie vasthoudend, die schuddend op de passagiersstoel lag.
De weg leek eindeloos lang. Het half uur rijden een marteling. Ik wilde maar een ding: Robbie zo snel mogelijk uit zijn lijden laten verlossen. Inmiddels lag hij al ruim drie kwartier in de zwaarste epileptische aanval die ik ooit had gezien. Wat een verschrikking...
Goddank stond de dierenarts al klaar en gaf ze Robbie eerst een kalmerend middel zodat ik in alle rust nog even afscheid kon nemen. Dag lieve Robbie-beest. Ouwe lieve mopperkont. Wat had ik je graag behoed voor zo'n vreselijk einde. Wat duurde jou lijden lang en wat weinig kon ik op dat moment voor je doen...
Aan de andere kant ben ik blij dat je veilig bij mij was. En niet buiten met deze aanvallen had moeten leven en uiteindelijk moeten sterven.
Het wordt nu al bijna licht, en ik kijk nog even naar je mooie koppie. Rustig en vredig nu. Het lijden is voorbij... Stil lig je weer even op je vaste plekje bij de kachel waar ik je heb neergelegd. Met een rond vol gegeten buikje. Het lijkt bijna of je glimlacht. Zo is het goed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten