Zomer-50% actie weer van start!

22 mei 2014;

Lieve mensen; het is weer zo ver. De jaarlijkse Zomeractie is weer begonnen! Voor degene die hiermee nog niet bekend zijn;

Ieder jaar rond Kerst en in mei houden we een zogenaamde 50% actie. Dat wil zeggen dat in deze periode iedere gift die op onze rekening wordt gestort met de vermelding "50% actie" wordt verhoogd met de helft! Dus van 20 euro wordt 30 euro gemaakt en 100 euro is ineens 150 euro waard. Ook nu hebben we weer een sponsor bereid gevonden om de 50% bij te schrijven, en ook deze keer worden de extra inkomsten gebruikt voor speciale doeleinden en projecten;

Met de opbrengsten van de afgelopen Kerstactie konden we het nieuwe broodnodige tweede binnenverblijf laten neerzetten, schilderen, het straatwerk bekostigen etc. Maar we hebben ons verkeken op de extra werkzaamheden en er is keihard geld nodig voor de aanleg van electra, een koudwaterleiding, sluizensysteem bij de toegangsdeuren en afvoer! Pas dan kunnen we daadwerkelijk het nieuwe verblijf en buitenterrein in gebruik gaan nemen. We hopen dat dit zo snel mogelijk gaat gebeuren; de opvangkatten hebben dit tweede verblijf hard nodig. Vooral omdat we de gezonde van de zwakkere broeders willen scheiden.
 

Een deel van het nieuwe verblijf, mét prachtige goten!

Van de huidige opvang wordt dan een quarantaine gemaakt. Een klus waar ook de nodige kosten aan verbonden zijn; er moet opnieuw geschilderd worden en er zal een nieuwe vloer boven de bestaande grindtegels gestort moeten worden. Alleen dan voldoet de ruimte aan de wettelijke eisen en is hij afdoende schoon te houden. En hebben we genoeg plek voor de patiëntjes want de quarantaine mogelijkheden die we nu hebben volstaan niet meer. En natuurlijk blijft er altijd geld nodig voor de kostbare diëetvoeding die sommige opvangkatten nodig hebben, en al die andere onvoorziene uitgave waar we soms voor staan. Een stofzuiger die kapot gaat (en geloof me, daar kunnen we echt niet zonder!), en onze computer die op hoogbejaarde leeftijd ineens de geest gaf. 

Maar, als de nood het hoogst is...zijn de oplossingen soms heel nabij. In ieder geval waar het de computer betreft. Enige tijd geleden was het Gotenbedrijf NAG uit West-Knollendam zo gul om gratis regengoten op het nieuwe verblijf aan te brengen en toen directeur Herman Visser over onze PC problemen las heeft hij spontaan aangeboden om voor vervanging te zorgen. We zijn sinds kort dan ook de trotse bezitter van een gloednieuwe PC, met beeldscherm en alles der op en der aan! Geleverd en geïnstalleerd door Ton Post van MERK PC uit Krommenie. Heren, jullie zijn geweldig; BEDANKT!

Ton installeert de nieuwe computer onder waakzaam oog van onze naaktkat LouLou

Terugkomend op de Zomeractie; we hopen van harte weer op jullie steun te mogen rekenen. Te meer we in augustus officieel 10 jaar bestaan! We zouden het fantastisch vinden om dit jubileum te kunnen vieren met de opening van het tweede binnen- en buitenverblijf. Helpen jullie mee? Zodat we door kunnen met het werk en alles op tijd af komt?

Je kunt een bijdrage overmaken op ons Ibannummer; 
NL 85 INGB 000 4761 772  tnv St. Zwerfkatten IJmuiden, te Velsen-Noord (!)
ovv zomeractie of 50% actie. Vanzelfsprekend worden jullie op de hoogte gehouden en wordt er na afloop een leuke verrassing verloot onder de donateurs.

De actie loopt van 22 mei tot en met 15 juni 2014, en is net als altijd in samenwerking met www.samenwerkende-dierenclubs.nl
Al deze organisaties werken uitsluitend met vrijwilligers die in binnen- en buitenland tientallen dieren redden van een vreselijk bestaan of gruwelijke dood. Wij steunen elkaar met advies en praktische zaken en we weten van elkaar dat we allen 24 uur per dag klaar staan voor slachtoffertjes in nood...

Wat een woensdag ...

21 mei 2014, woensdag;

Ze heeft het niet gered; de lieve Soraya. De Britse korthaar die maanden in een kast opgesloten heeft gezeten, express. Ondanks onze inzet en intensieve zorg is ze gister overleden. Veilig thuis, op mijn schoot. Omringd door liefde en warmte. Toch kan ik hier geen vrede mee hebben, al was de poes al op flinke leeftijd. Het was gewoon niet nodig. Ze had nog jaren kunnen leven als die idioot haar normaal had verzorgd! Mijn woede is groot, mijn verontwaardiging nog groter. Hoe is het mogelijk dat dit soort dingen gebeuren?
 

Soraya, onvergetelijk. Onvergefelijk ...

Als ik haar broodmagere lijfje bedek kan ik mijn tranen niet bedwingen. Ach meisje, ik had je nog zo veel willen geven...

Lieve Soraya

Het is moeilijk te hopen voor een zieke
van wie je weet, ze red het niet.
Je streelt haar wangen, ziet haar ogen
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor het einde
dat toch nog plotsklaps kwam
Omdat het niet alleen haar leven, maar ook haar lijden overnam...

Onbekend 

Ik kan niet te lang treuren. Het is immers woensdagochtend en de dierenarts wacht om de volgende groep opvangkatten in te enten tegen de dodelijke Kattenziekte. Deze keer is het gelukt om een aantal wilde opvangbewoners te vangen. Timber, zijn broer Toet, de mooie Ari en de rode Rosco zijn aan de beurt. Ook Buuv, onze voortuin-zwerver, mag mee om te worden beschermd tegen het gevreesde virus.

Toet en Timber toen ze net binnenkwamen. Twee verwilderde vondelingetjes van een maand of acht oud. Vermoedelijk als kitten gedumpt want ze zaten op een voerplek in de haven waar alleen onze bekende zwerfkatten leven...

Timber nu, in de tuin bij de opvang. Nog steeds onbenaderbaar maar o zo happy ...

Net als ik weg wil gaan zie ik de grote cyperse Mausser op een rare plek liggen. In één van de schuilhokken op het buitenterrein. Daar ligt hij normaal nooit. Mausser heeft een eigen mand in de opvang, dicht bij het eten waar hij altijd als eerste om vraagt. Maar niet de afgelopen twee dagen, dus ik hield hem al extra in de gaten. Als ik naar hem toe loop zie ik direct dat het foute boel is. Mausser ligt bewegingsloos en kreunt zachtjes. Als ik hem goed bekijk is de oorzaak zonder meer duidelijk. Hij is knalgeel. Geel oogwit, gele oren, en zelfs zijn tong is geelbruin verkleurd. Daarbij stinkt hij vreselijk uit zijn bek, een ander duidelijk teken van acuut lever- en nierfalen. Er zit maar één ding op. Ook Mausser gaat mee naar de dokter en ik weet dat we hem niet levend mee terug kunnen nemen.

Mausser, het toonbeeld van goed gedrag ...

Bij de dierenarts blijf ik bij Mausser tot hij zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Verdomme, dit is de vijfde kat in drie weken tijd. En juist onze Mausserwausser.... Ik ben gek op de grote kater die hier zo vreselijk zijn best heeft gedaan. Ooit als afstandskat bij ons gekomen; zijn vorige baasjes vonden hem onvoorspelbaar en hij kon ineens bijten. Gedrag wat hij bij ons nog nooit heeft vertoont. Daarom durfden we het twee jaar geleden aan om hem opnieuw te herplaatsen. Binnen een week was hij terug; hij was onvoorspelbaar en kon ineens bijten. Huh?

Mausser hoorde hier, en hij had het vreselijk naar zijn zin. Hij had zijn eigen plekje en zijn eigen ritueeltjes. Wat zullen we deze kanjer missen.... Dag MaussieWaussie, love you!

Nog geen maand geleden genoot Mausser nog volop van de eerste zonnestraaltjes ...

  Voor Mausser

Ik moet hem gaan begraven
mijn tranen druppelen op zijn vacht
Hij is nog warm, de ogen gesloten
zijn pels glanzend en heel zacht

Nog eenmaal streelt mijn hand zijn lijfje
zoals ik al zo vaak heb gedaan
En ik zie van alles uit zijn leven
in flitsen langs mijn ogen gaan
Zijn lichaam ligt slap in mijn handen
en overtuigd me van zijn dood

Vaarwel lief beest,
je was mijn vriendje
En ik huil
want mijn verdriet is groot

Toon Hermans

Meer schokkende belevenissen ...

16 t/m 18 mei 2014;

Deze twee dagen zijn in een stroomversnelling gegaan en vergeet ik het liefst weer zo snel mogelijk. De eerste schok kwam toen ik ineens een enorme plas bloed zag liggen in de kattenbak in huis. Het bleek duidelijk afkomstig te zijn van onze Billy. En het was ontlasting al leek het daar in de verste verte niet op. De ergste gedachten schieten direct door mijn hoofd. Heeft de 14-jarige kater kanker? We vinden wel vaker wat vers bloed bij de ontlasting van katten, maar dan hebben we het over druppeltjes. Een kwestie van te hard persen bijvoorbeeld. Te vergelijken als wij aambeien hebben. Daar maak ik me weinig zorgen over, maar dit is echt wat anders...

Billy the Boss ....

Billy is de leider van onze groep huiskatten en is deel van mijn gezin. Hij woont ook het langst bij me en heeft heel wat met mij meegemaakt. Iedere verhuizing, ieder deel van leven de afgelopen 14 jaar; Billy was er bij. ik moet er niet aan denken dat hij iets mankeert. Een telefoontje naar de dierenarts stelt me iets gerust. Het zou een simpele darmontsteking kunnen zijn en even later haal ik een kuurtje Metrobac antibiotica voor hem op. Voor de opvangkatten Timber (niesziekte) en Cato (open wonden door het krabben wegens voedselallergie) neem ik een verlengkuur Novadox mee. Zij zijn gelukkig al aan de beterende hand.

We hebben Wabbers en haar zusje Winnie als kittens gevangen in de Waarderpolder en we weten niets van hun voorgeschiedenis of ouders. Ze zijn als oudere kittens zelfs even geplaatst geweest in een socialisatietraject maar helaas bleken ze daarvoor niet geschikt.

Als ik thuis kom en eindelijk aan de dagelijkse schoonmaak in de opvang wil beginnen, krijg ik een tweede schok te verwerken. Poes Wabbers ligt dood in haar hok. Het lijfje nog warm, ze moet even daarvoor zijn overleden. Ik had haar gister apart gezet omdat ze al een paar dagen kwakkelde, maar dit had ik zeker niet verwacht. Haar zusje Winnie is een jaar geleden op exact dezelfde wijze overleden. Zonder duidelijke symptomen, binnen een paar dagen dood. Ik huil zachtjes en hou de poes nog even in mijn armen. Dag Wabbers, ik wou dat ik meer had kunnen doen... Ik vermoed dat de vier jaar oude poes nierfalen had maar met verwilderde katten als Winnie en Wabbers is het zeker niet altijd zichtbaar dat ze iets mankeren. Ik kan alleen maar hopen dat ze niet te veel en te lang in stilte heeft geleden. Het schuldgevoel knaagt desalniettemin....

Kast-katje ...

half mei 2014;

In ons werk komen we soms gruwelijke dingen tegen, helaas meestal door mensen ontstaan. En dan denk je wel eens dat je het ergste gezien hebt. Niet bevroedend dat er een dag komt waarop alles toch nog erger schijnt te kunnen. Vandaag was zo'n dag.

We krijgen een hulpoproep vanuit een andere organisatie. Of we plek hebben voor een tamme Britse Korthaar. Enigszins verbaasd vraag ik even verder. De desbetreffende organisatie is juist gespecialiseerd in raskatten, en wij zijn er meer voor de onplaatsbare katten met gedragsproblemen. 

Het blijkt om een zeer oude poes te gaan met vachtproblemen. Ze laat zich echter niet kammen en ze heeft direct meer medische zorg nodig dan zij kunnen bieden, mede door het gedrag van de poes. Nu dus wetende dat het dier medische hulp nodig heeft zeg ik ja, en een uur later wordt ze gebracht...

Shock. Ik ben in shock zodra ik poes Soraya uit haar reismand haal en haar voor het eerst zie. Haar verschijning en geschiedenis zijn een ware gruwel. Ze heeft naar verluid ooit een heerlijk leven gehad, met een baasje dat haar goed verzorgde. De problemen ontstonden nadat deze eigenaar overleed en de Britse Korthaar in handen viel van een neef die het niet zo goed met haar voor had. Soraya werd zonder pardon in een werkkast op zolder opgesloten en heeft daar ruim vijf maanden verbleven. Alleen, in het donker, met nauwelijks voedsel en water....

Soraya, onze Britse korthaar. Vergelijk dit met ...

... dit voorbeeld van een gezonde Britse Korthaar

Toen een ander familielid onraad rook en zich afvroeg waar de oude poes gebleven was, kwam de waarheid boven tafel. Soraya is weggehaald en is bij de bevriende organisatie terecht gekomen. Vervilt, zonder enig vet op het uitgemergelde lijfje en met ernstige gebitsproblemen. Uitgedroogd en ondervoed. Maar in haar koppie zie ik een tweetal blauwe en uiterst pientere oogjes die me recht in het hart raken. Ze wil nog! Ze heeft het zelf nog niet opgegeven, maar we hebben geen seconde te verliezen.

Eerst een infuus, dan de tijdrovende klus om de vervilte vacht te verwijderen. Een werkje wat normaal al uren duurt, want je moet millimeter voor millimeter werken, anders haal je de huid open met de tondeuse. Een vervelende behandeling voor een kat maar een andere optie is er niet. Soms doen we het daarom terwijl de kat een roesje krijgt, maar Soraya is zo verzwakt dat dit niet mogelijk is. Ze zou er nooit meer uitkomen. Maar inderdaad laat ze mijn bezigheden nauwelijks toe en ze verzet zich uit alle macht. 

Wassen, knippen & scheren

Ik wil haar niet nog meer verzwakken en stressen, dus na anderhalf uur stop ik; de ergste plakkaten op haar rug zijn in ieder geval weg. De ergste pijn daarmee ook. Ik smeer het broze lijfje in met olie om de geïrriteerde huid wat te verzachten. En na een lekker maal valt ze tevreden naast me in slaap. Ook ik doe voor een paar uur mijn ogen dicht, maar blijf waakzaam. Ieder zuchtje en piepje alarmeert me, bang als ik ben dat ze de nacht niet zal doorkomen. 

De dag daarop leeft ze gelukkig nog en kijkt me monter aan; "Hallo wereld. Hallo lieve mevrouw. Wat gaan we doen?" Ik besluit haar toch even door de dierenarts te laten nakijken, al weet ik dat die in dit stadium ook niet veel kan doen. Soraya zal moeten aansterken. Rust, liefde en eten. Ze blijkt nog geen twee kilo te wegen....

 

Weer woensdag ...

14 mei 2014, woensdag;

Het is weer woensdag en wederom togen we naar IJmuiden, naar de dierenarts. We hebben weer een auto vol met opvangkatten; we nemen er iedere week een paar mee om te laten enten tegen de gevreesde Kattenziekte. Dit dodelijke virus is terug van weggeweest en komt met rasse schreden dichterbij. Vielen de eerste slachtoffers in Den-Helder, nu zijn er al gevallen in Alkmaar gemeld.

Tijdens de enting controleren we meteen de katten op zaken als gebit, hart en darmen. We kijken naar het gewicht, de luchtwegen en de algemene toestand. Het kan immers weer even duren voor we onze wildjes op de behandeltafel kunnen krijgen! Vandaag was onze Cato aan de beurt, daarna volgden een paar nieuwkomers uit de opvang. Bandit en Cheeta hadden beiden een smerig oor dat gezalfd dient te worden (o wat leuk bij een wilde kat!) en Block was veel te mager.

Block uit de blokhut; waarschijnlijk gedumpt ....

Deze cyperse poes liep al weken bij één van onze voerplekken in de haven rond maar kregen we niet eerder te pakken. De afgelopen dagen troffen we haar verzwakt aan in een mandje in de blokhut. Toen was het een koud kunstje om haar mee te kunnen nemen. We konden echter geen duidelijke oorzaak vinden voor haar achteruitgang, dus we kijken het nog even aan. Wellicht knapt ze nu ze in de opvang zit wel op; met voldoende rust, warmte en voedsel.

De andere twee patiëntjes hebben we alleen laten nakijken en zijn nog niet ingeënt omdat ze echt te verzwakt zijn. Daarbij gaat het om Bruintje van de Seinpostweg; ook zij moet eerst aansterken. En eerst dan gaan we haar urine nakijken want ze drinkt wel erg veel en het vermoeden bestaat dat ze het aan haar niertjes heeft. Voorlopig krijgt ze daarom Renal (nier) dieet en dat lijkt aan te slaan!

Nummer twee is het maatje van Bruintje, kater Zwartje. Helaas hebben we voor hem geen hoop meer. De vlooien hebben hem leeggezogen, en de kat is te ver heen. We hebben hem nog een paar mooie dagen kunnen geven, met een frisse vacht en een warm hok, maar onze hulp kwam te laat. Om hem verder lijden te besparen hebben we ter plekke afscheid genomen van Zwartje. Zo jammer, zo onnodig; een vlooienpipet van een paar knaken had hem een paar weken eerder het leven kunnen redden....

Klein drama op Seinpostweg ...

11 mei 2014, zondag;

We zijn al eerder in contact geweest met een kunstenaarsechtpaar die twee zwerfkatten verzorgen op de Seinpostweg, vlakbij de derde haven in IJmuiden. Met alle liefde voeren zij het duo maar na enige tijd maakten zij zich toch enige zorgen. De twee katten waren al op leeftijd en met name de zwarte kater had duidelijk medische hulp nodig. Maar hoe pak je dat aan bij twee katten die toch enigszins verwilderd zijn?

Vorig jaar hebben wij ze gevangen en na laten kijken. Zwartje, de kater had inderdaad wat medische problemen, en Bruintje de schildpadpoes was verder in orde. We hebben ze terug gebracht naar de Seinpostweg in de wetenschap dat er goed op de dieren werd gelet en we ingeschakeld zouden worden mocht dat nodig zijn.

Het kunstenaarsechtpaar heeft gedaan wat zij konden, en Bruintje was er gelukkig veel beter aan toe

Vandaag werden we gebeld; Zwartje liep op zijn ellebogen en kon niet meer op zijn voorpootjes staan. Bang dat die gebroken waren werd ons gevraagd te komen kijken. In de middag kwamen we aan en konden we direct Bruintje in de kraag vatten, ze zat verkleumd tegen een loods aan, op zoek naar beschutting. Maar van Zwartje geen spoor, terwijl we daar nu juist zo ongerust over waren!

Na enige tijd hebben we de zoektocht opgegeven maar zou het echtpaar die voortzetten. En inderdaad, tegen de avond hoorden we dat de kat zich onder een grote keet had verborgen. Niet van plan daar nog onder vandaan te komen... In de stromende regen zijn we er toch maar heen gereden maar helaas. Wederom geen Zwartje. Maar net toen we op het punt stonden om het voor nu op te geven (en ons meegebrachte diner hadden opgegeten), kwam de kater aanstrompelen. Wankelend, op zijn elleboogjes door het natte gras kroop hij richting de vangkooi die we hadden neergezet. Hij liep er in, en dan staat je hart even stil in de verwachting de klep te horen dichtvallen. Maar nee, niets.

Ik besefte dat de kat waarschijnlijk nog zo weinig gewicht had dat de kooi daarom niet reageerde. Ik vloog de auto uit, maakte een snoekduik....en had de overrompelde Zwartje te pakken. Het was immers nu of nooit voor hij weer onder de keet en buiten ons bereik zou verdwijnen... Met de verwilderde kat in mijn hand gauw terug naar de auto. In een kooitje, eindelijk veilig en hup naar huis!

Daar aangekomen heb ik hem eerst onderzocht. Wat was hij mager! Hij heeft meteen een infuus gekregen, ook omdat hij duidelijk bloedarmoede had. Toen was zijn smerige vacht aan de beurt. Een kat is een zeer schoon dier en uit het feit dat hij zo vuil was, bleek ook hoe zwak hij was en geen energie meer had om zichzelf schoon te houden. De grootste schrik kreeg ik echter toen ik hem ging kammen.



Geen schoon plekje op zijn lijf ...

Duizenden vlooien, poepjes en eitjes vielen uit zijn haren. De handdoek waarop hij lag, de grond onder me, mijn kleding...alles zat onder. Zijn huid was één zwarte aangekoekte plak van vlooien, uitwerpselen en broedsel. Dit had ik nog nooit in deze mate gezien. En onder de viezigheid was zijn vel zwaar geïrriteerd en stuk. Ach arme man....Zwartje werd letterlijk levend opgegeten door de vlooien. Die hadden al het bloed en leven uit hem weggezogen. Ik ben drie uur bezig geweest, en de dag daarop nog eens drie uur, voor de het meeste vuil weg gekamd was.

En ik was me er terdege van bewust dat de kater het waarschijnlijk niet zou gaan redden, dus was dit verspilde tijd? Nee, want al zou Zwartje nog maar één dag schoon en vlo-vrij leven, dat was me heel veel waard! Hij liet het trouwens spinnend toe, en vond al dat zachte gefrunnik aan zijn uitgemergelde lijfje heerlijk. Uiteindelijk kon hij met een warme kruik naast zich, uitrusten in een schone mand, in het hok naast zijn levensgezellin Bruintje. De komende uren waren kritiek....

Zwartje ondergaat uitgeput de kamsessies. De handdoek onder hem is grijs van de vlooien-uitwerpselen. Als je de foto vergroot kun je dit duidelijk zien, maar ook zijn graatmagere toestand

Woensdag .. eh?

7 mei 2014, woensdag;

Vandaag weer met een volle auto naar de dierenarts gereden, dit keer met vijf kandidaten voor de inenting tegen de dodelijke kattenziekte, en een nummer zes voor een gebitssanatie.

We hebben niet de makkelijkste bij ons. Het zijn twijfelgevallen. Niet verwilderd, maar ook zeker niet tam. Eigenlijk zijn het gewoon bangerikjes en met de nodige omzichtigheid lukt het arts Ellie en onze Marya om de katten met zo min mogelijk stress te enten en te onderzoeken. De dierenarts is tevreden, en Marya zorgt er nog voor dat ze ontwormd en ontvlooid worden voor ze 'thuis' vrij worden gelaten. Hedi, Herriët, Blanche, Darcy en Tries zijn blij weer op vertrouwd gebied te zijn. Maar de zachtaardige Bosse trekt zich meteen terug. Hij is nog duf van de narcose en heeft pijn in zijn bekkie. Vandaag zijn bij hem vrijwel alle tanden en kiezen getrokken. Een paar weken geleden werd ook hij ingeënt en tijdens de daarop volgende algemene controle bleek dat hij veel last had van Stomortitus. Deze ontsteking aan het tandvlees zorgt soms voor zo veel pijn en ongemak dat katten niet meer willen eten. Ook bij Bosse was dit het geval en hij viel in rap tempo af.

Bange Triesje is als kansloze kat vanuit een asiel bij ons gekomen. Hier mag ze zijn wie ze is en heeft ze haar draai gevonden. Plaatsbaar zal ze nooit zijn, maar wat maakt dat uit als ze bij ons haar veilige haven heeft?

Stomortitus komt vaker voor bij katten, dus check regelmatig niet alleen het gebit van je kat maar ook het tandvlees. Dit hoort mooi roze en glanzend te zijn. Is het erg bleek of juist erg rood rondom de tandhalzen, trek dan aan de bel. Zeker als het direct begint te bloeden als je er voorzichtig aan zit... Nu we wisten dat Bosse dit probleem had, hebben we direct zijn broer Buddy en zus Bowien nagekeken. Het kan immers erfelijk zijn. En inderdaad hebben ook zij wat rood tandvlees, zij het in mindere mate. Overigens is Stomortitus te behandelen met medicatie, maar soms slaat het niet aan en is het trekken van alle tanden de enigste optie om je kat pijnloos door het leven te laten gaan.

Broer Bosse ...

Bosse en Buddy zijn onafscheidelijke broers. We hebben ze tot twee keer toe proberen te herplaatsen maar op de een of andere manier lukte dat nooit. Ze wonen nu in ons huis en zijn opgebloeid tot heerlijke kerels met een hoog knuffelgehalte. Niet alleen naar elkaar en naar mensen toe, maar ook alle andere katten in huis worden dagelijks getrakteerd op koppies, wasbeurten en gezellige sluimerpartijtjes. Hier houdt Bosse een opvangkitten beschermend bij zich...

Woensdag dierenartsdag ...

30 april 2014, woensdag;

Ook vandaag weer een aantal katten uit de opvang meegenomen naar onze dierenarts in het kader van de grote inentingsactie. Dit keer kregen Lientje, Poetz, temmy, Bram, Baron en Mausser de prik tegen het gevreesde en dodelijke kattenziekte-virus. Voorlopig zijn ook zij weer beschermd!
Tegelijk hebben we bij nieuwkomer Lientje een bloedonderzoek laten doen, daar ze veel drinkt en spuugt en ook enorm is afgevallen. Alles duidt op een ontsteking, dus gaat er medicatie mee terug. Ook voor opvangkat Timber nemen we Novadox antibiotica mee omdat hij al enige tijd flink last van nies heeft. Als laatste nemen we een injectie Vetracortyl in ontvangst; onze Cato krijgt ieder kwartaal een injectie tegen de vreselijke jeuk die gepaard gaat met voedselintolerantie. Een speciaal hypo-allergeen dieet alleen helpt niet en door het krabbel ontstaan open wondjes. We besluiten daarom ook Cato op de Novadox te zetten. En zowaar, binnen een paar dagen heeft ze haar prachtige vacht weer terug!

De staartloze Cato is de bazin in de opvang. Met ijzeren poot regeert ze over haar domein!

Blije buurvrouw ...

27 april 2014 Zondag;

Het zijn de leuke dingen die ons soms op de been houden. En vandaag kreeg ik weer zo'n kadootje, en wat kon ik die goed gebruiken na het plotse afscheid van Az gister!

Vanochtend vroeg werd er aangebeld en stond er een buurvrouw voor de deur. Ze woont een paar straten verder, maar zoals de meeste in ons wijkje weet ook zij waar 'het kattenvrouwtje' woont. "Buuv, mijn kat is weggelopen. Is hij soms bij jou binnengebracht?"
Het blijkt om een oude rode kater te gaan die dagelijks medicatie nodig heeft. Loopt altijd met de buuv mee als ze de hond uitlaat maar vandaag is hij tijdens de wandeling verdwenen. Ik zie de ongerustheid in haar ogen en leef mee. Helaas, ik weet van niets maar beloof mijn ogen open te houden en geef haar tal van tips mee.

Als ik twee uur later een boodschap doe besluit ik op de terugweg toch even om te lopen. Tot mijn grote verbazing zie ik een rode kater in een tuin zitten, twee huizen naast de woning van de buuv. Ik pak het beestje op en bekijk hem goed. Hij is oud, hij is rood, het zal toch niet? Als ik bij buuv aanbel is het duidelijk. Poes is terecht! Ze sluit het beestje dolgelukkig in haar armen, onderwijl een bedankje stamelend. Ik zie de tranen van blijdschap in haar ogen en ook ik heb een brok in mijn keel; ik ken de angst en onzekerheid immers zo goed... De rest van de weg huppel ik naar huis. Dit zijn met recht kadootjes!

Ook onze eigen Donna is ooit 'weggelopen'. Ons in grote angst achterlatend. Na drie dagen zoeken zagen we haar in het huis van de overbuurman zitten. Via de brievenbus konden we haar voeren. Gelukkig duurde het niet lang meer voor de buurman eindelijk thuis kwam...

Afscheid Azraël; het begin van een reeks ...

26 april 2014, Koningsdag;

Sinds enige tijd vonden we bloed in de kattenbakken in de opvang. Maar met zoveel loslopende katten is het lastig raden van wie het bloed is. Dus, oogjes goed openhouden... We hadden echter al een vermoeden dat Kater Azraël last had van zijn blaas omdat we hem meerdere keren achter elkaar op de bak zagen gaan. Toen daar ook nog persdrang maar geen urine bij kwam, was het duidelijk. Azraël werd apart genomen, in een kennel gezet en op strikt Urinarydieet. 
Azraël had blaasgruis. Deze pijnlijke aandoening komt vaker voor bij oudere katers maar is prima te verhelpen met dieet, pijnstilling en soms blaasontspanners. Ook bij Az zagen we de tekenen van verbetering binnen een paar dagen.

Groot was dan ook de schok toen hij, schijnbaar uit het niets, half dood in zijn hok lag. Binnen 24 uur was hij vermagert, uitgedroogd en stervende. Hè?
Nu is zijn zusje het zelfde lot begaan, een jaar eerder. Ook bij Akita leek niets aan de hand tot ze ineens broodmager dood op de grond lag. Kort daarop hebben we bloedonderzoek laten doen bij Azraël omdat hij altijd al heeft lopen kwakkelen met zijn gezondheid. Uit dit onderzoek is toen nauwelijks iets bruikbaars gekomen. We hebben ook nog een broer (BramBram) en zus (Akelei) van Az in de opvang. Waarvan Bram het toonbeeld is van een gezonde kater maar zus Akelei ook duidelijk niet lekker in haar vel zit en veel te mager is naar onze zin. Ze eet echter goed en oogt verder niet ziek. Zij is eerder onderzocht door de dierenarts maar ook die staat voor raadsels. Deze kleine familie woont al bijna drie jaar bij ons, maar komt van de straat, dus we weten niets van hun voorgeschiedenis.

Met het verlies van Azraël lijkt een reeks in werking te zijn gezet en binnen een maand raakten we vijf katten kwijt, door verschillende oorzaken. Dat is de andere kant van het werken met dieren. Een kant die niet lijkt te wennen, en waarbij de tranen soms rijkelijk vloeien....

Abby, Bram en Azraël (helemaal achterin); drie jaar geleden bij aankomst in de opvang. Van doodsbange katten tot knuffelkonten. Azraël was zo lief en bescheiden. We gaan hem missen!

Voor Azraël

Mijn tranen vallen op je zwarte vacht,
ik zie je ogen breken
Ik zoek naar kracht,
naar een waarom
een antwoord of een teken.

Je dood lijkt zo wrang en zinloos
want je hoorde er hier zo helemaal bij
Nog éénmaal streel ik je koppie
het lijfje, nu al koud en broos
Onbegrijpelijk, het is voorbij....

Lieve jongen, je was zo welkom!
Goede reis, xxx MaMarya

Woensdag-entingsdag ....

9 april 2014, woensdag;

Het is weer woensdag, dus dierenartsdag. Of, de laatste tijd; inentingdag. Voorlopig gaan we iedere week met een wisselend groepje opvangkatten naar onze Ellie om ze daar te laten inenten tegen Kattenziekte. Dit dodelijke virus is opnieuw uitgebroken en inenten is de enige remedie.

Vandaag konden Donna, eenogige Pommetje, Summer, MoJo, Poedekkie en de wilde Violien hun prikje krijgen.
MoJo kreeg ook nog een kuurtje Stomorgyl mee tegen zijn aanhoudende diarree en voor de Heilige Birmaan Suus namen we een kuur Doxoral mee tegen haar niesziekte.

Eénoog Pommetje is de populairste kater in de opvang. Altijd heeft hij meerdere dames om zich heen die ijverig hun best doen om zijn attenties te mogen ontvangen. De tengere Texelse poes Temmy blijft echter zijn nummer één en is immer aan zijn zijde...

Notaris komt ter hulp ...

april 2014

Al een poosje geleden bedacht ons bestuur dat onze statuten ontzettend verouderd waren (het boekwerk waarin staat beschreven hoe onze stichting werkt en wat onze doelstellingen zijn) en dat de beschrijvingen beslist niet meer volledig waren. Nu mag je zelf de statuten niet aanpassen; dat moet een notaris doen. Een kostbare zaak waaraan een flink prijskaartje van ettelijke honderden euries hangt.

Nu waren we een half jaar geleden op de Beursvloer IJmond. Deze avond werd in Beverwijk georganiseerd om goedwillende bedrijven en armlastige organisaties bijéén te krijgen en te zien of deze iets voor elkaar kunnen betekenen. Maar, met gesloten beurs. Een soort ruilhandel. Deze druk bezochte avond werd een groot succes. Vele bedrijven ontmoette nog meer vrijwilligers met uitéénlopende hulpvragen.

Ook wij hadden van te voren ons huiswerk gedaan en we wisten dat er een notaris zou rondlopen. Na enig zoeken onder het genot van heerlijke hapjes, botsten we uiteindelijk op notaris Ross van Notarishuis IJmond, uit IJmuiden. Na een korte uitleg nodigde hij ons uit om op een later tijdstip langs te komen, en dan alles zou in orde gemaakt worden. Op ons aanbod; een eigen afstandsadoptiekat werd vriendelijk lachend nee gezegd.

En het is in orde gemaakt! De statuten zijn aangepast en omvatten onze werkzaamheden weer volledig. We zijn dik tevreden en dolblij met de hulp van notarishuis IJmond! Bedankt!

Notaris Eric Ross, onze voorzitter Marya en de onvergetelijke Clementine ondertekenen de nieuwe statuten

Grote entingactie begonnen ...

2 april 2014, woensdag;

Nu de dodelijke kattenziekte is uitgebroken is het zaak te voorkomen dat er slachtoffers gaan vallen binnen onze opvang; het risico op besmetting is natuurlijk aanwezig binnen een grote groep katten, vooral als daar geregeld nieuwe opvangkatten bij komen; je weet van te voren natuurlijk nooit of ze iets onder de leden hebben. En ondanks dat we de nieuwkomers altijd eerst twee weken in quarantaine houden, kan het veel langer duren eer je merkt dat ze toch een ziekte bij zich dragen.

Dus gaan we nu iedere woensdag met een aantal van onze opvangkatten naar de dokter voor een inenting. Een flinke klus daar de meeste van onze katten niet zo maar op te pakken zijn. Daar moet een vangkooi en heel wat slimmigheid van onze kant aan te pas komen. Maar ook bij de dierenarts moeten we soms improviseren, omdat sommige exemplaren letterlijk van zich af bijten.

Buiten de inenting proberen we ze ook allemaal meteen na te kijken op de meest zichtbare of hoorbare gebreken aan gebitjes, hartslag en luchtwegen. Dat dit bij een verwilderde kat niet kan lijkt duidelijk. Deze houden we in een speciale opdrukkooi en op het moment dat ze bijvoorbeeld naar ons blazen hebben we direct goed zicht op het gebit!
Ook worden ze ontvlooid en ontwormd en zo hopen we binnen twee maanden alle opvangkatten keurig geënt en parasietvrij te hebben!

Vandaag waren Johan (die bijna ontplofte van woede over deze oneerbiedige behandeling), Maybe, Bowien, Sonny, de oogloze Fibi en wildjes Kerrie en Inouk aan de beurt.  Allen zagen er verder uitstekend uit en tevreden konden we na een uur huiswaarts.

Onze Bowien probeerde de struisvogeltactiek om te voorkomen dat ze mee moest voor een prikje....