Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

vrijdag 28 september 2012

Weer even gered ...

28 - 09 - 2012, vrijdagnacht;

Weer veel later dan ik had gepland kan ik jullie eindelijk weer op de hoogte brengen. Een kort verslag van de afgelopen twee weken, die volgden op onze noodoproep. Wat hebben we daar een boel hartverwarmende reacties op gekregen! Op een rustiger moment komen we hier nog op terug want er zijn zo veel mensen die we willen bedanken, maar waar nu echt even de tijd niet voor is. Kleine en grotere donaties werden er gedaan en inmiddels zijn de ergste rekeningen betaald, konden de 150 (zwerf)katten die onder onze hoede zijn goed eten en is het ergste leed geleden. Wil niet zeggen dat we uit de zorgen zijn, want de dagelijkse kosten à 15 euro per dag gaan gewoon door. We zijn in ieder geval zo ontzettend dankbaar dat zo veel mensen met ons mee leven en ons hebben gesteund. Met geld, met voer en zelfs met een heel leuke actie. Maar daar straks meer over.

Ik wil eerst nog mijn excuses maken voor het feit dat ik te lang niets heb laten horen, zeker na al die lieve respons. Uiteraard heb ik daar mijn reden voor. Veel redenen. Zo is er iedere dag wel iets onverwachts dat roet in het eten gooit, waardoor ik geen tijd overhou voor dit blog, het schrijven van de nieuwe website (www.zwerfkatten-ijmuiden.nl) en de vele mail die dagelijks binnenstroomt. Het is iedere dag raak; een kitten van 10 weken dat door een buurtgenoot bij me wordt afgeleverd midden in de nacht, onder de vlooien. Hup...sta je met je vlooienkammetje tot 3 uur 's ochtends het arme ding van zijn kriebelende gasten te bevrijden. Of zoals vanochtend; één van de zwerfkatten uit de groep op de Bik & Arnoldkade is doodgebeten door een loslopende hond. De kat heeft de hele nacht dood in de regen gelegen en daarom moest zijn lijkje eerst worden gewassen om daarna gefotografeerd te worden. De bijtwonden dienen als bewijs bij de aangifte die is gedaan. Ik zal niet in details treden, maar een prettig werkje is dat niet.

Een ander minder leuk deel van onze werkzaamheden is het opruimen van de plas en poepongelukjes die onze incontinente opvangbewoners her en der deponeren. En dat werd ineens een mega-klus toen bleek dat nieuwkomer Skoot, een zeer schuwe zwerver die zijn heil in de voerschuur [foto] had gezocht, daar de hele boel had onder gepiest en gepoept. Het zat werkelijk overal! En helaas moest het ergste nog komen; meneer had de vele zakken voorraadbrokjes opengekrabt. Deels samen met onze andere boefjes opgegeten, deels onder gepiest. Meer dan de helft van de zakken voer konden zó de kliko in. En dat is niet zo erg als het gaat om de goedkope zakken brokjes, maar Skoot had een duidelijke voorkeur voor de zakken dieetvoer van 40 euro! Een flinke strop waar we niet blij mee waren....Juist nu we al zo krap zitten.

Een andere tegenvaller werd veroorzaakt door een pantoffeldiertje met de naam T-Foetus. Het klinkt heel schattig maar dit ééncellige beestje heeft heel veel ellende veroorzaakt en voor ontzettend veel schade gezorgt. Lichamelijk én financieel. Het is een zeer besmettelijke darmparasiet die voor vreselijke diarree zorgt. De behandeling tegen T-Foetus is echter een kostbare zaak; een flesje kost bijna 100 euro en daar kun je 3 katten mee behandelen. We moeten het nog afwachten, maar in het ergste geval zullen alle katten uit 1 van de drie groepen in de opvang behandeld moeten worden. Ik moet er nog even niet aan denken... Wordt vervolgd!

 Heb ik dan niets leuks te melden? Oja, zeker wel! Zo zijn we totaal onverwacht verblijd met gezinsuitbreiding; Dik twee maanden geleden kregen we een nieuwe bewoonster in de opvang. Een pinnige zwarte poes zonder ogen. Stekeblind dus, maar heel pittig en ze wist zich uitstekend aan te passen. We hadden een prachtig hok gekregen (Dirk en Ria, bedankt!) en dat had deze blinde mevrouw direct bij binnenkomst als haar domein ingepikt. De enigste die ze daarin toe liet waren Bange Triesje de lapjespoes en de even vinnige Sunny-Muis. Nu was Fiep, de oogloze poes, broodmager toen ze hier kwam. En we zagen haar natuurlijk wel dikker worden, maar we waren geheel in de veronderstelling dat dit kwam door het goede leven en de extraatjes die ze kreeg (en pikte). We hadden immers al te horen gekregen dat Fiep zeven jaar geleden als minkukkeltje geboren was en nog nooit een nestje had gekregen. En omdat ze lichamelijk meer mankementen vertoonde had men het nooit nodig gevonden haar te laten castreren.

Als je goed kijkt zie je op de foto dat Fiep lege oogkassen heeft. Ze laat je echter af en toe twijfelen door je heel wijs recht in je gezicht aan te kijken. Zou ze dan toch ...?
En om haar niet te veel stress te laten doormaken na haar verhuizing naar ons toe besloten we haar op een later tijdstip te laten 'helpen'. Deze blinde dame moest zich eerst maar rustig aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. De rest zou dan nog wel komen. Niet wetende dat ze waarschijnlijk de dag voor ze bij ons kwam is bevrucht. Pas twee dagen geleden drong het tot me door dat ze zwanger moest zijn. Omdat haar dikke buik duidelijk aan het indalen was. De tekenen waren onmiskenbaar! Daarbij worden zwangere poezen vaak erg aanhankelijk naar vrouwen toe en ook Fiep was ineens niet bij me weg te slaan. Toen ik eenmaal tot de conclusie was gekomen, werd die bijna direct bevestigd; ik had nog nét tijd genoeg om in alle haast een bench als kraamkamer in te richten in de huiskamer (ik kan haar toch niet in een hondenhok buiten laten bevallen?!) toen het eerste kitten geboren werd. In de spannende uren daarna volgden er nog twee.

Tot mijn grote opluchting kon ik alle gemaakte zorgen laten varen; de blinde poes is een prima mama. Zelden heb ik een poes zó gelukkig met haar kroost zien zijn. De trots en liefde straalt van Fiep af als ze met haar oogloze koppie in haar mandje ligt met de drie kittens zogend aan haar buik. Ik kan er uren naar kijken. Wat is dit mooi! En wat doet ze het goed. Soms stapt ze zachtjes op een uk maar bij het geringste piepje wijkt mama opzij. Ze wast de kleintjes, heeft zelf de navelstrengetjes doorgebeten en wijkt geen seconde bij ze vandaan. Als ze ruikt dat er een vreemde kat op kraamvisite dreigt te komen, laat ze zacht grommend weten daar geen prijs op te stellen. Daarentegen mag ik de kittens oppakken, wegen en bewonderen. Het is nog afwachten of deze kleintjes oogjes zullen hebben, maar Fiep heeft bewezen dat het eigenlijk weinig verschil maakt en dat ook een blinde kat een volwaardig en dierwaardig leven kan leiden!

Poesje IJte kwam zwanger binnen, nadat ze door haar baasje op straat was geschopt. Het is afwachten of dit tengere beestje haar zwangerschap kan voldragen ...
Dit prille geluk is overigens niet iedere moederpoes gegunt. Nog geen uur geleden heeft IJte, een klein tenger zwerfpoesje waarvan we wél wisten dat ze zwanger was, een miskraam gekregen. Ze had al wat bloedverlies en we hielden haar scherp in de gaten. Toen we zojuist terug kwamen van de voerronde in de haven, lag er een dood kitten bij haar. Duidelijk 'on-af' en te vroeg geboren. Na een snelle controlle bij IJte blijkt dat ze nog wel drachtig is, en we kunnen alleen maar hopen dat ze deze zwangerschap verder goed zal voldragen. We zijn er geen voorstander van dat poezen nestjes krijgen, maar als ze dan toch al zwanger zijn, laat het dan asjeblieft gewoon goed gaan!

Omdat we willen afsluiten met iets positiefs, wijs ik jullie nog even op het volgende;
Aanstaande zondag staan we, zoals ieder jaar, met een kraampje bij het Kerbert Dierentehuis. Dit asiel houdt dan Open Dag. Uiteraard kun je daar een geweldig nieuw huisgenootje ontmoeten (kat, hond of misschien zelfs mens, je weet het maar nooit), maar er staan dus ook diverse kraampjes bemant door de dierenorganisaties uit de regio. We verwachten dat het, zoals altijd, weer een gezellige boel wordt en dat het record van vorig jaar van het aantal geplaatste dieren gewoon dik wordt overtroffen!

En dan hebben we het leukst bewaard voor het laatst;
Morgen, zaterdag de 29ste, staat er een kraampje bij Ranzijn in Alkmaar. Wat blijkt; zonder enig medeweten van onze kant heeft Christa Zomerdijk van Ragdoll Cattery To-Ista de leidinggevende bij Ranzijn aangesproken toen ze over onze (financiële) problemen las. Of er niet iets te regelen was met de dierenafdeling? Misschien dat er voer over was? Of plek voor een collectebus? Manager Jeroen kwam met een leuker voorstel; Christa mag zaterdag van 10 tot 16 uur voor ons gaan lobbyen. En omdat Christa de zaken niet lullig aanpakt heeft ze direct de lokale kranten benaderd, een kraampje gemaakt en de nodige postertjes met de vraag of mensen spullen voor ons willen kopen bij Ranzijn Alkmaar en die bij haar kraam willen afgeven. Dus; wil je ons helpen, maar vind je het leuker om dat 'in natura' te doen; ga dan zaterdag bijtijds naar Ranzijn en voeg je bij die pittige kleine dame met de krullen. Zij kan je beslist uitleggen waar het meest behoefte aan is!
We vinden het geweldig dat Christa en echtgenoot Rens deze actie zo spontaan zijn opgestart en we hopen, ook voor hen, dat ze een leuke dag hebben waarin ze ruimschoots worden beloont voor alle genomen moeite .... Dit soort acties geven ons ook weer kracht om gewoon door te gaan. Bedankt!
Ranzijn Alkmaar heeft een eigen dierenarts. Ook die doet mee aan Christa's actie. We hebben namelijk vreselijk veel behoefte aan worm- en vlomiddelen. Maar natuurlijk ook aan gewoon blik- en droogvoer, of de specialere soorten voeding zoals Technical Urinary, Royal Canin Sensitivity, kittenvoer en kattensnoepjes. Maar denk gerust ook aan kattenbakkorrels etc.
Christa, op de foto is ze nog pleegmama van één van onze kittens, zal je met plezier vertellen waar je bij Ranzijn de gevraagde artikelen kunt vinden!

woensdag 5 september 2012

NOODOPROEP

donderdagochtend 6 september 2012, 02.47 uuur

Na heel lang twijfelen zet ik de volgende noodoproep toch maar op dit blog. Simpelweg omdat we geen keuze hebben, al vinden we het vreselijk om jullie om hulp te moeten vragen, wetende dat veel lezers al doen wat ze kunnen voor de zwervertjes en andere dieren in nood.
Maar we hebben hulp nodig. En wel op zeer kort termijn! De centjes zijn op, en met 150 katten te voeden, raakt mijn maag nu al van slag en heb ik letterlijk slapeloze nachten zoals je kunt zien aan het tijdstip waarop ik dit schrijf.

Natuurlijk doen we er zelf alles aan om de voorraadkast gevuld te houden en proberen we ook wat financiële buffertjes op te bouwen. Dus staan we een heel weekend in de regen op het Havenfestival, in de hoop toch nog wat spulletjes te verkopen. Helaas hebben we de laatste zeven jaar nog nooit zo weinig verdiend als dit jaar. Om precies te zijn hebben we aan het hele weekend 100 euro winst overgehouden. En dankzij twee extra giften van Tineke en de familie De Klerq hielden we in ieder geval genoeg over om de rekening van de groothandel te betalen.

Want 150 katten kosten veel geld; dagelijks ongeveer 15 euro. Aan voedsel, grit, water en dieetvoeding. De kosten van elektra, vervoer en telefoon of huur zijn daarbij niet berekend. En kregen we voorgaande jaren vrij veel voeders van fabrikanten, ook daarin zien we een kentering; ook zij moeten de broekriem aantrekken én er staan meer organisaties voor de deur met dezelfde vraag als wij. Dus zitten we soms uren achter de computer of telefoon om te bedelen, op zoek naar left-overs. En dat kost tijd. Tijd die we veel liever gebruiken voor de verzorging van de beestjes, want wat hebben we een boel hulpbehoevende patiëntjes in de opvang momenteel! Daarnaast zijn we, zoals altijd in de zomermaanden, druk bezig met het vangen van kittens, gedumpte katten en andere zwervertjes in nood. En allang al niet meer alleen in het havengebied waar het juist nu redelijk rustig is....

Daantje is een goede leerling als het gaat om het vangen van 'moeilijke' katten en ook is zij niet te beroerd om een pootje uit te steken bij de verzorging van een lastpakje...
Zo zijn we momenteel op maar liefst vier plekken bezig met vangen! Dat kunnen wij niet alleen en goddank konden we rekenen op de hulp van bijvoorbeeld Daniëlle. Wat ons in jaren niet is gelukt uit tijdgebrek, lijkt zij nu wel voor elkaar te gaan krijgen; de groep zwerfkatten bij de Orionweg is bijna onder controle! Door Daans engelengeduld en de vele uren op wacht zitten, kon zij vijf wilde kittens wegvangen, de moederpoes, een verwilderde kater en is zij nu bezig met de laatste twee kandidaten! Zelf namen we de honeurs waar op de Bik & Arnoldkade waar drie kittens en hun mama rondzwierven. Probleem bij dit gezin was dat zij zich alleen om 4 uur 's ochtends lieten zien. Er zat niets anders op; de vangkooi en de wekker werd gezet. En zo kon je mij regelmatig tegen het ochtendgloren in Oud-IJmuiden aantreffen. Maar we hebben ook deze hele familie kunnen vangen! Alle kittens zijn overigens ondergebracht bij gastgezinnen en de lastigste twee bij mij thuis. De verwilderde moederpoezen zijn gecastreerd teruggezet in de groep en worden daar dagelijks bijgevoerd.

Kitten Ari was de laatste die we vingen op de Bik & Arnoldkade. Gelukkig waren daarmee mijn noodgedwongen  uitstapjes 's ochtends om 4 uur over, al was van uitslapen ook daarna geen sprake.

De andere vangplekken zijn in Velsen-Noord; na het overlijden van een oude dame moesten daar de schuwe zwervertjes uit haar tuin worden weggehaald die zij jarenlang had verzorgd. Een aantal zijn elders ondergebracht, sommige sociale katten zijn naar het asiel gegaan en drie zeer angstige poezen blijven permanent bij ons. Daarvan presteerde overigens één schildpadpoesje het om pal vóór onze deur uit de reisbox te ontsnappen. Dus ook daar zijn we vervolgens twee weken naar op zoek gegaan. Gelukkig vond zij óns en troffen we haar met het avondeten bij de twee zwerfkatten aan die in mijn voortuin bivakeren. Toen was het slechts een koud kunstje om haar weer binnen te krijgen. Weer een zorg minder!

En ook op de laatste vangplek lijkt het goed te gaan; het Volkstuincomplex in Velsen-Noord schijnt de ideale plaats te zijn om je kat te dumpen, want we komen daar bijna alleen maar sociale katten tegen, maar dan wel onder de meest erbarmelijke omstandigheden. We mogen gerust stellen dat dit voor ons de duurste vangplek is want hier hebben we de meeste kosten! Ook nu hebben we een schat van een kater kunnen vangen, die al twee weken op drie poten liep te hinken. Net altijd buiten ons bereik.... Na ettelijke pogingen is het ons toch gelukt om het beestje in zijn kraag te vatten en wat bleek; hij had een vreselijke verwonding onder zijn oksel. Duidelijk de wond van een hals- of vlooienbandje dat bekneld heeft gezeten.


Foto boven: Teun kan nog maar op drie pootjes staan. Het vierde, verminkte pootje gaat er binnenkort af.
Foto daaronder: De open wond zit op een moeilijke plek waardoor hij nauwelijks heelt. Zonder medische hulp had dit in de warme zomerdagen een broedplaats voor maden kunnen worden.
Wij zijn geen voorstander van dergelijke bandjes want óf katten raken de halsbandjes kwijt, óf ze krijgen er de meest gruwelijke ongelukken mee (wat is een chip dan een heerlijk veilig identificatiemiddel!). We kennen de verhalen van katten die vast kwamen te zitten aan hun bandje en zich daaraan ophingen. En nu konden we met eigen ogen zien wat de schade is als het halsbandje per ongeluk om een voorpootje schiet en vervolgens klem komt te zitten. Het kan nog weken duren voor dergelijke pijnlijke open wonden genezen zijn, maar helaas is Teuntje er dan nog niet; zijn voorpoot heeft waarschijnlijk weken in een onmogelijke positie gezeten en is vergroeit. Ook is zijn voetje gebroken. Amputatie van de poot is de enigste oplossing. Maar dat kan pas als de open wond geheelt is, om infectie te voorkomen. Dus is Teun gedwongen om nog een paar weken met een lamme voorpoot rond te hinkepinken.... Mocht je nog persé een halsbandje bij je kat willen omdoen, haal dan in godsnaam bij een dierenspeciaalzaak een zogenaamd 'safety' bandje. Deze breekt als er te veel trekkracht op komt te staan. Maar koop asjeblieft nooit bandjes die je met een riempje sluit, en houd er bij kittens rekening mee dat ze nog groeien. En dat een halsbandje NIET vanzelf meegroeit!!!

Afin, een kleine blik in onze hectische weken de afgelopen tijd. maar nog geen verklaring voor het feit dat we zo op zwart zaad zitten; ik zei het al, het verwachte buffertje wat we met het Havenfestival hoopten op te bouwen viel letterlijk in het (regen)water. En al die extra kittens, extra ritjes met vangkooien maar vooral ook de dure medische ingrepen hakten er in (waaronder meerdere pootamputaties, abcessen die gespoeld moesten worden, infusen, nood-weekenddiensten, oogverwijderingen, bloedonderzoeken en gebroken ledematen etc.).
Nu is het ons beleid dat we geen dieren laten lijden of inslapen om financiële redenen, dus hebben deze patiëntjes gewoon de hulp gekregen die ze zo nodig hadden. Houdt wel in dat we andere rekeningen moesten laten liggen. Te lang laten liggen. Er zijn rekeningen van de dierenarts, van de dieetvoederleverancier, van de chipfabrikant, er is geen blikvoer meer en we hadden al zelf heel veel ingekocht (er gaan ongeveer 30 blikken natvoer en 4 kilo brokjes per dag doorheen!) maar ook de auto moet blijven rijden en met de huidige brandstofprijzen wordt dat een hele opgaaf.
Maar ook moesten alle katten weer ontwormd en ontvlooid worden. Dat gebeurd standaard bij binnenkomst, maar ook de zwervertjes in de haven en de vaste bewoners in de opvang moeten eens in het kwartaal van alle eventuele parasieten ontdaan worden. Een dure aangelegenheid als je bedenkt dat dit 7,50 per kat kost!

Het is een hele uitleg, maar we willen vooral duidelijk maken dat onze nood hoog is. We hebben nog maar twee euro op de rekening en nog voor een dag of vijf aan voer. We vragen echt niet zomaar om hulp, het is keihard nodig! Als iedere lezer nu maar 2 euro zou willen overmaken, dan zouden we in theorie een heel eind moeten komen...
Kun je nog iets missen; weet dat ieder dubbie, zelf óns eigen laatste dubbie, naar de beestjes gaat! We zijn je dankbaar...
     Giro 4761 772 tnv St. Zwerfkatten havengebied IJmuiden, te Velsen-Noord

Deze verwilderde kater liep al weken met een bloedend abces op straat. Zijn wonden konden genezen na de nodige spoelingen en antibiotica.