Weer even gered ...

28 - 09 - 2012, vrijdagnacht;

Weer veel later dan ik had gepland kan ik jullie eindelijk weer op de hoogte brengen. Een kort verslag van de afgelopen twee weken, die volgden op onze noodoproep. Wat hebben we daar een boel hartverwarmende reacties op gekregen! Op een rustiger moment komen we hier nog op terug want er zijn zo veel mensen die we willen bedanken, maar waar nu echt even de tijd niet voor is. Kleine en grotere donaties werden er gedaan en inmiddels zijn de ergste rekeningen betaald, konden de 150 (zwerf)katten die onder onze hoede zijn goed eten en is het ergste leed geleden. Wil niet zeggen dat we uit de zorgen zijn, want de dagelijkse kosten à 15 euro per dag gaan gewoon door. We zijn in ieder geval zo ontzettend dankbaar dat zo veel mensen met ons mee leven en ons hebben gesteund. Met geld, met voer en zelfs met een heel leuke actie. Maar daar straks meer over.

Ik wil eerst nog mijn excuses maken voor het feit dat ik te lang niets heb laten horen, zeker na al die lieve respons. Uiteraard heb ik daar mijn reden voor. Veel redenen. Zo is er iedere dag wel iets onverwachts dat roet in het eten gooit, waardoor ik geen tijd overhou voor dit blog, het schrijven van de nieuwe website (www.zwerfkatten-ijmuiden.nl) en de vele mail die dagelijks binnenstroomt. Het is iedere dag raak; een kitten van 10 weken dat door een buurtgenoot bij me wordt afgeleverd midden in de nacht, onder de vlooien. Hup...sta je met je vlooienkammetje tot 3 uur 's ochtends het arme ding van zijn kriebelende gasten te bevrijden. Of zoals vanochtend; één van de zwerfkatten uit de groep op de Bik & Arnoldkade is doodgebeten door een loslopende hond. De kat heeft de hele nacht dood in de regen gelegen en daarom moest zijn lijkje eerst worden gewassen om daarna gefotografeerd te worden. De bijtwonden dienen als bewijs bij de aangifte die is gedaan. Ik zal niet in details treden, maar een prettig werkje is dat niet.

Een ander minder leuk deel van onze werkzaamheden is het opruimen van de plas en poepongelukjes die onze incontinente opvangbewoners her en der deponeren. En dat werd ineens een mega-klus toen bleek dat nieuwkomer Skoot, een zeer schuwe zwerver die zijn heil in de voerschuur [foto] had gezocht, daar de hele boel had onder gepiest en gepoept. Het zat werkelijk overal! En helaas moest het ergste nog komen; meneer had de vele zakken voorraadbrokjes opengekrabt. Deels samen met onze andere boefjes opgegeten, deels onder gepiest. Meer dan de helft van de zakken voer konden zó de kliko in. En dat is niet zo erg als het gaat om de goedkope zakken brokjes, maar Skoot had een duidelijke voorkeur voor de zakken dieetvoer van 40 euro! Een flinke strop waar we niet blij mee waren....Juist nu we al zo krap zitten.

Een andere tegenvaller werd veroorzaakt door een pantoffeldiertje met de naam T-Foetus. Het klinkt heel schattig maar dit ééncellige beestje heeft heel veel ellende veroorzaakt en voor ontzettend veel schade gezorgt. Lichamelijk én financieel. Het is een zeer besmettelijke darmparasiet die voor vreselijke diarree zorgt. De behandeling tegen T-Foetus is echter een kostbare zaak; een flesje kost bijna 100 euro en daar kun je 3 katten mee behandelen. We moeten het nog afwachten, maar in het ergste geval zullen alle katten uit 1 van de drie groepen in de opvang behandeld moeten worden. Ik moet er nog even niet aan denken... Wordt vervolgd!

 Heb ik dan niets leuks te melden? Oja, zeker wel! Zo zijn we totaal onverwacht verblijd met gezinsuitbreiding; Dik twee maanden geleden kregen we een nieuwe bewoonster in de opvang. Een pinnige zwarte poes zonder ogen. Stekeblind dus, maar heel pittig en ze wist zich uitstekend aan te passen. We hadden een prachtig hok gekregen (Dirk en Ria, bedankt!) en dat had deze blinde mevrouw direct bij binnenkomst als haar domein ingepikt. De enigste die ze daarin toe liet waren Bange Triesje de lapjespoes en de even vinnige Sunny-Muis. Nu was Fiep, de oogloze poes, broodmager toen ze hier kwam. En we zagen haar natuurlijk wel dikker worden, maar we waren geheel in de veronderstelling dat dit kwam door het goede leven en de extraatjes die ze kreeg (en pikte). We hadden immers al te horen gekregen dat Fiep zeven jaar geleden als minkukkeltje geboren was en nog nooit een nestje had gekregen. En omdat ze lichamelijk meer mankementen vertoonde had men het nooit nodig gevonden haar te laten castreren.

Als je goed kijkt zie je op de foto dat Fiep lege oogkassen heeft. Ze laat je echter af en toe twijfelen door je heel wijs recht in je gezicht aan te kijken. Zou ze dan toch ...?

En om haar niet te veel stress te laten doormaken na haar verhuizing naar ons toe besloten we haar op een later tijdstip te laten 'helpen'. Deze blinde dame moest zich eerst maar rustig aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. De rest zou dan nog wel komen. Niet wetende dat ze waarschijnlijk de dag voor ze bij ons kwam is bevrucht. Pas twee dagen geleden drong het tot me door dat ze zwanger moest zijn. Omdat haar dikke buik duidelijk aan het indalen was. De tekenen waren onmiskenbaar! Daarbij worden zwangere poezen vaak erg aanhankelijk naar vrouwen toe en ook Fiep was ineens niet bij me weg te slaan. Toen ik eenmaal tot de conclusie was gekomen, werd die bijna direct bevestigd; ik had nog nét tijd genoeg om in alle haast een bench als kraamkamer in te richten in de huiskamer (ik kan haar toch niet in een hondenhok buiten laten bevallen?!) toen het eerste kitten geboren werd. In de spannende uren daarna volgden er nog twee.

Tot mijn grote opluchting kon ik alle gemaakte zorgen laten varen; de blinde poes is een prima mama. Zelden heb ik een poes zó gelukkig met haar kroost zien zijn. De trots en liefde straalt van Fiep af als ze met haar oogloze koppie in haar mandje ligt met de drie kittens zogend aan haar buik. Ik kan er uren naar kijken. Wat is dit mooi! En wat doet ze het goed. Soms stapt ze zachtjes op een uk maar bij het geringste piepje wijkt mama opzij. Ze wast de kleintjes, heeft zelf de navelstrengetjes doorgebeten en wijkt geen seconde bij ze vandaan. Als ze ruikt dat er een vreemde kat op kraamvisite dreigt te komen, laat ze zacht grommend weten daar geen prijs op te stellen. Daarentegen mag ik de kittens oppakken, wegen en bewonderen. Het is nog afwachten of deze kleintjes oogjes zullen hebben, maar Fiep heeft bewezen dat het eigenlijk weinig verschil maakt en dat ook een blinde kat een volwaardig en dierwaardig leven kan leiden!

Poesje IJte kwam zwanger binnen, nadat ze door haar baasje op straat was geschopt. Het is afwachten of dit tengere beestje haar zwangerschap kan voldragen ...

Dit prille geluk is overigens niet iedere moederpoes gegunt. Nog geen uur geleden heeft IJte, een klein tenger zwerfpoesje waarvan we wél wisten dat ze zwanger was, een miskraam gekregen. Ze had al wat bloedverlies en we hielden haar scherp in de gaten. Toen we zojuist terug kwamen van de voerronde in de haven, lag er een dood kitten bij haar. Duidelijk 'on-af' en te vroeg geboren. Na een snelle controlle bij IJte blijkt dat ze nog wel drachtig is, en we kunnen alleen maar hopen dat ze deze zwangerschap verder goed zal voldragen. We zijn er geen voorstander van dat poezen nestjes krijgen, maar als ze dan toch al zwanger zijn, laat het dan asjeblieft gewoon goed gaan!

Omdat we willen afsluiten met iets positiefs, wijs ik jullie nog even op het volgende;
Aanstaande zondag staan we, zoals ieder jaar, met een kraampje bij het Kerbert Dierentehuis. Dit asiel houdt dan Open Dag. Uiteraard kun je daar een geweldig nieuw huisgenootje ontmoeten (kat, hond of misschien zelfs mens, je weet het maar nooit), maar er staan dus ook diverse kraampjes bemant door de dierenorganisaties uit de regio. We verwachten dat het, zoals altijd, weer een gezellige boel wordt en dat het record van vorig jaar van het aantal geplaatste dieren gewoon dik wordt overtroffen!

En dan hebben we het leukst bewaard voor het laatst;
Morgen, zaterdag de 29ste, staat er een kraampje bij Ranzijn in Alkmaar. Wat blijkt; zonder enig medeweten van onze kant heeft Christa Zomerdijk van Ragdoll Cattery To-Ista de leidinggevende bij Ranzijn aangesproken toen ze over onze (financiële) problemen las. Of er niet iets te regelen was met de dierenafdeling? Misschien dat er voer over was? Of plek voor een collectebus? Manager Jeroen kwam met een leuker voorstel; Christa mag zaterdag van 10 tot 16 uur voor ons gaan lobbyen. En omdat Christa de zaken niet lullig aanpakt heeft ze direct de lokale kranten benaderd, een kraampje gemaakt en de nodige postertjes met de vraag of mensen spullen voor ons willen kopen bij Ranzijn Alkmaar en die bij haar kraam willen afgeven. Dus; wil je ons helpen, maar vind je het leuker om dat 'in natura' te doen; ga dan zaterdag bijtijds naar Ranzijn en voeg je bij die pittige kleine dame met de krullen. Zij kan je beslist uitleggen waar het meest behoefte aan is!
We vinden het geweldig dat Christa en echtgenoot Rens deze actie zo spontaan zijn opgestart en we hopen, ook voor hen, dat ze een leuke dag hebben waarin ze ruimschoots worden beloont voor alle genomen moeite .... Dit soort acties geven ons ook weer kracht om gewoon door te gaan. Bedankt!

Ranzijn Alkmaar heeft een eigen dierenarts. Ook die doet mee aan Christa's actie. We hebben namelijk vreselijk veel behoefte aan worm- en vlomiddelen. Maar natuurlijk ook aan gewoon blik- en droogvoer, of de specialere soorten voeding zoals Technical Urinary, Royal Canin Sensitivity, kittenvoer en kattensnoepjes. Maar denk gerust ook aan kattenbakkorrels etc.

Christa, op de foto is ze nog pleegmama van één van onze kittens, zal je met plezier vertellen waar je bij Ranzijn de gevraagde artikelen kunt vinden!