Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

maandag 24 juli 2017

Ook onderweg

De verzorging en de hulp aan katten is voor ons een tweede natuur. Zo kan het zomaar gebeuren dat je onderweg van vrienden naar huis in de buitenwijken van Amstelveen wachtend voor een stoplicht iets vreemds ziet.
Een dier of zo dat als een soort bol over een parkeerplaats gaat. Eerst moet je verder rijden, er staan meer auto's achter je, maar keer dan toch maar om. Is dat gewoon nieuwsgierigheid, of een tweede natuur voor dierenleed die we ontwikkeld hebben?
Het bleek het laatste te zijn. Een kat die verwikkeld was in een net en er niet meer uit kon komen. Volledig in paniek had hij zichzelf geheel vastgezet en kon eigenlijk niks anders dan rondtollen op een parkeerplaats. Meteen maar helpen, ook in de privé auto altijd een handdoek en een zeiltje, altijd makkelijk, voor van alles. Met enige voorzichtigheid, misschien is het een echte wilde, en we weten wat die kunnen, het zeiltje over hem heen om hem rustig te krijgen. Dan pakken met de handdoek en voorzichtig het net verwijderen, gelukkig is er een buurvrouw bijgekomen en deze heeft een schaar voor me om het laatste deel net weg te knippen. De dame, Ellen, had de kat al gezien, wist niet hoe er mee om te gaan en probeerde een dierenambulance te bellen toen ik aankwam. Gelukkig heeft ze niet zelf geprobeerd de kat te pakken, slecht voor eigen gezondheid en rust bij het dier, als je niet weet wat te doen.
De vacht voelt zacht dus lijkt me een huiskat die verstrikt is geraakt, dus na hem even rustig te hebben vastgehouden en kijken of er geen verkeer in de buurt was hem maar weer losgelaten.
Iedereen blij, na even met Ellen en een tweede Engelstalige dame die erbij was gekomen uitgelegd waarom ik wel wist hoe te handelen kwam deze tweede dam aangelopen met een spontane donatie voor de IJmuidense zwerfkatten.
Daarom een dank in het Engels:
Kira, thank you for your beautiful donation for the IJmuidense stray-cats

zaterdag 15 juli 2017

Stichting helpt stichting ...

Helaas is er nogal wat haat en nijd onder alle organisaties in het 'dierenwelzijnwereldje'. Zo jammer, want daarmee wordt ons gezamenlijke doel, het helpen van kansarme dieren, vaak op de tweede plaats gezet. Gekibbel om banaliteiten komt vaak eerst...

Gelukkig is dit niet overal het geval en prijzen wij ons heel gelukkig dat we met een aantal asiels en opvangcentra door het hele land goede contacten hebben. Om een aantal organisaties te noemen: Stichting Zwerfdier Alkmaar, Stichting Herplaatsingsdienst Den-Haag, asiel Louter  Bloemen, asiel Rijpickerwaard, Stichting hondenopvang Bosnië, Dierenambulance Kennemerland en Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. We weten van elkaar dat we immer kunnen aankloppen. Voor advies maar ook voor praktische hulp. En dat gaat eigenlijk altijd met gesloten beurs.


foto internet


Omdat wij persoonlijk van mening zijn dat als je het zelf goed hebt (en in onze ogen is dat al heel snel in Nederland!) moet je zorgen dat anderen het óók goed hebben. Nu worden wij geregeld geholpen met geweldige donaties via www.dierendonatie.nl maar lezen we op deze site ook de nood-oproepen van andere organisaties. We bedachten ons dan ook geen moment toen we lazen dat sommige organisaties om spullen verlegen zaten die bij ons stonden te verstoffen.
Omdat al onze haven- en zwerfkatten gecastreerd zijn, hebben we steeds minder vaak nestjes. Dus geven we al ons overtollige voer liever een andere goede bestemming. Op de foto kittens uit ons laatste nest van vorige zomer ...
Wij proberen onze voorraad voer en medicatie op peil te houden. Je weet immers nooit wanneer er bijvoorbeeld ineens een paar nestjes kittens binnenkomen. Dus staat er altijd een flinke hoeveelheid kittenvoer paraat. Maar soms komen die nestjes niét en blijf je zitten met dieetvoer wat steeds meer tegen de datum begint te geraken. En met sommige artikelen nemen we het wat minder nauw wat betreft die datum, maar met andere spullen, zoals kittenvoer of medicijnen, nemen we geen enkel risico.
 

Dus dan geven we het liever tijdig weg aan een organisatie die ook fantastisch werk doet maar het net iets moeilijker heeft. Zoals anderen óns weer helpen in lastigere tijden! En wat is het dan leuk dat dit gewaardeerd wordt. Onderstaande tekst lazen we in het nieuwsbericht van dierendonatie.nl. Maar ook van Stichting Knarrekat, een opvang die oude katten met schildklierproblemen opvangt, kregen we een lieve dank-betuiging voor de doos van 17 kilo vol met schildkliervoer- en medicatie die we naar hen hadden opgestuurd. Wie goed doet...goed ontmoet! En ook voor degene die spullen aan ons geeft is het leuk te weten dat het áltijd terecht komt bij die dieren in nood die dit het hardst nodig hebben.

Dat donateurs er soms voor kiezen om geen geld, maar het gevraagde product zelf te geven maken we zo nu en dan mee. Maar het kan ook anders. Zo ontvingen we een e-mail van een van de stichtingen die we af en toe helpen met het realiseren van projecten. Zij hadden verschillende spullen staan die ze niet of nauwelijks gebruikten, en waarbij op een aantal ook nog een aankomende houdbaarheidsdatum zat. Hun vraag: hebben jullie stichtingen in het bestand aan wie we dit kunnen opsturen. Geweldig toch?! We hebben ze aan elkaar gekoppeld en de spullen zijn uitgewisseld. Zo zie je maar wat er allemaal mogelijk is.
Met diervriendelijke groeten,
Bianca, Danielle en Yvette, www.dierendonatie.nl


Dierenwinkels bedankt...

We krijgen geregeld spulletjes aangeboden waar we superblij mee zijn. Dit gebeurt te vaak om altijd iedereen op het blog te bedanken, maar soms maken we toch even een uitzondering. Dit maal omdat deze drie winkeliers trouw aan ons denken als er iets te verdelen valt. Bedankt daarom!

Via onze vrienden uit IJmuiden, Sander & Yvonne, kregen we ontzettend veel natvoer van Discus Bormann, ook uit IJmuiden. De kids smullen van alle zakjes Whiskas en Rocus!

Ook Dierenspeciaalzaak Meijer uit Beverwijk belde ons op omdat ze van een klant medicatie hadden gekregen van haar overleden huisdier. Of Meijer een goede oplossing wist voor de bruikbare medicijnen? Komt bij ons áltijd weer van pas! Top! De oude winkelpoes keek met een scheef oog toe.


En ook tuincentrum Welkoop wist ons te vinden met droogvoer dat tegen de datum aan zat. Met zoveel buiken te vullen als bij ons, gaan we die houdbaarheids-datum niet eens halen. Fijn!


Up-date kat in put ....

Even een heel kort bericht over de kat / kittens in de put. Met dank aan alle donateurs en www.dierendonatie.nl hebben we nu de beschikking over een inspectie-camera. Dus zijn we direct aan de slag gegaan. Annet en ik, in de regen, en op hoop van zegen....

De camera werkt uitstekend maar vooral in het donker, dus zijn we 's avonds terug gegaan. Helaas hebben we ontdekt dat het tweede tunneltje, op de bodem van de put, veel dieper door loopt dan we hadden verwacht, en waar we al een beetje bang voor waren. Dus we hebben gewoon geen zicht op wat er dieper in dit tunneltje verscholen zit....

Voordeel is wel dat we nu in ieder geval 100% zeker weten dat dit het enigste tunneltje in de put is. Er zit niets anders op dan opnieuw de Wild-life camera te plaatsen en te zien of die wederom katten of kittens registreert. Het verhaal is dus nog niet ten einde ...

 
Marya in 'het veld' en met de inspectie-camera aan de slag. De aanwezigheid van nog meer drolletjes en uitgebraakte haarballen bevestigen ons vermoeden dat er in ieder geval één kat regelmatig op deze plek komt ...

zondag 9 juli 2017

Verrassende up-date kat-in-put ....

Toeval bestaat niet, en alles heeft een reden. Uitspraken die waarschijnlijk waar zijn, zeker in het licht van ons verhaal over de (tevergeefse) zoektocht naar de aangereden en vermoedelijk zwaar gewonde kat. We stuitten toen echter wél op een levensgevaarlijke, diepe put. Zonder deze zoektocht hadden we die nooit gevonden!

Toen we de put nader inspecteerden werd ons vermoeden gesterkt dat er een dier in de put zat (opgesloten). Maar de put is te smal voor een mens en te diep om goed op de bodem te kunnen kijken. We zagen echter wel dat haaks op de bodem een tweede ingang was naar een verdere tunnel. Zonder hulpmiddelen is het echter onmogelijk om te zien wat daar eventueel in zit. Het leek echter of er tegen de stok die we er in poerden, werd geslagen en al het voer dat we in deze put gooiden werd schoon opgegeten...

Met behulp van een geleende Wild-life camera zijn onderstaande foto's gemaakt. Deze camera reageert op bewegingen en konden we onopgemerkt boven en naast de put plaatsen. Ondanks onze vermoedens werden we toch verrast door de beelden. Deze laat namelijk heel duidelijk een schildpadpoes zien die in én úit de put klimt! Waar ze vervolgens uren in blijft. Nu zijn schildpadpoezen altijd vrouwtjes en kunnen wij maar 1 reden bedenken wat deze poes in hemelsnaam in de put te zoeken heeft:..... kittens! 


Schildpadpoes inspecteert de put nadat ze wat heeft gegeten uit het door ons neergezette bakje voer ...
Om hier zeker van te zijn hebben we supersnel en keihard een inspectie-camera nodig (we zijn er al mee bezig!). Dergelijke 'kierenkijkers' hebben een mini-camera op een lange lijn die je door leidingen en pijpen kunt trekken, maar waar je ook haakse bochten mee kunt maken. Exact wat we nodig hebben om te kunnen bekijken of er kittens in de put zitten, hoeveel het er zijn en vooral ook als hulpmiddel om ze er uit te kunnen halen. Dan moeten we exact zien waar wat zit.... want mama-poes kan de put in en uit klimmen, dat kunnen kittens beslist niet! Wordt vervolgt ....

.... ze loopt iets verder de bosjes in, en verdwijnt dan in de put .....
 
Een klassiek voorbeeld van een plek waar een verwilderde poes haar kittens zal baren en verzorgen....
Verzoek: we hebben lang getwijfeld of we deze up-date zouden delen, maar zoveel mensen leven mee dat we toch besloten om het te publiceren. We willen echter met klem afraden dat goedbedoelende mensen gaan zoeken of proberen te helpen! Het laatste wat we willen is dat er te veel onrust in de buurt komt bij deze put en de moederpoes haar kittens zal verlaten of verder de put in sleept (als dat mogelijk is). Dus mocht je de omgeving herkennen, blijf asjeblieft uit de buurt! We letten heel goed op de poes en alles wat er gebeurt en ze wordt bijgevoerd. Zodra de tijd rijp is ondernemen we verdere actie.

donderdag 6 juli 2017

Vragen over Furmanitor ....

Geregeld krijgen wij vragen over de Furminator. Voor degene die daar niet mee bekend zijn; dit is een kam. En niet zo'n goedkope ook! Maar houdt dat in dat het ook een goede kam is? En waarom is er zo'n ophef over?

De Furminator lijkt een goede kam, omdat je bergen haar van je kat af haalt. Helaas is het tegendeel waar; de kam is eigenlijk een soort bot scheerapperaat. Het haalt haren weg, maar schraapt ook de huidlaag kapot. Geen goed idee dus! Daarbij maakt deze kam geen onderscheidt tussen gezonde haren of oude, kapotte haren. Dat doet geen enkele kam overigens. Maar het feit dat hij min of meer álle haren wegtrékt, maakt hem totaal ongeschikt voor het kammen van een kat. 

Door de forse prijs van de Furminator (35 euro!) is er ook handel in neppers à 15 euro van nog slechtere kwaliteit....

Kattenharen zitten relatief los in de huid. Vandaar dat je er zoveel in je huis aantreft. Dit heeft echter een goede reden; de kat zal zo niet te snel verstrikt raken in bosjes, of als hij wordt aangevallen loopt hij meer kans daar ongeschonden vanaf te komen door het loslaten van de haren. Maar natuurlijk is het niet de bedoeling dat hij bijna kaal gekamd wordt. De Furminator haalt veel te veel haar weg, en dan met name de wollige ondervacht die juist voor bescherming dient! En de beschadigde huid is zo veel minder bestand tegen schadelijke invloeden van buitenaf, waaronder parasieten en allergenen. Daarbij kan het kammen met een Furminator simpelweg flink pijn doen...

In principe hoef je een gezonde kortharige kat niet te kammen. Hooguit om te controleren op vlooien. Beter kun je hem geregeld aaien met een zachte doek. Mocht het toch nodig zijn om je kat te kammen (vooral langharige soorten en oudere katten die zichzelf minder goed verzorgen), gebruik dan bij voorkeur een kam met 'roterende' tanden. Deze draaien enigszins mee en brengen daarom geen schade toe of raken verstrikt in klitten.

Voorbeelden van zeer betaalbare & uitstekende kammen. De blauwe kam heeft roterende tanden, de groene heeft ongelijke tanden en ook de rode is een gewone eenvoudige maar uitstekende kam


Wij hebben geregeld met vervilte vachten te maken. Scheren is dan meestal de enigste optie. Maar soms zijn we nog net op tijd en komen we met deze roterende kam nog heel ver. Of een kam met ongelijke tanden. De langere tanden glijden door de ondervacht, de korte alleen door de dekharen, en omdat er dus relatief veel tussenruimtes tussen de tanden zit, wordt er niets geforceerd losgetrokken. Dergelijke kammen kosten maar een paar euro... Welke keuze je ook maakt; check altijd of de tanden van een kam niet te scherp zijn!


De eigenaresse van deze berg haren was een oude lapjespoes die al enige tijd buiten rond zwierf. Gelukkig konden we bij haar volstaan met het wegknippen van de ergste klitten. Het leverde toch nog een aardige zak vol op! Ter vergelijking ligt er een theelepel naast....
Het verwijderen van een vervilte vacht bij een kat is een secuur klusje dat uren in beslag neemt. Het gevaar loert ónder de vervilte vacht; die ligt meestal zo dicht op de huid dat je er nauwelijks tussen komt. Slechts millimeter voor millimeter kom je vooruit, omdat je anders in de huid snijdt. In dit geval moest de gehele vacht van een Pers geschoren worden ...

Eindstand 50% Zomeractie ....

Nu onze nieuwsbrief Kattenbabbels nummer 16 bij alle donateurs en belangstellenden afgeleverd is (bij degene waar wij de adressen van hebben), kunnen we de 50% Zomeractie afsluiten. De eindstand is bekend en in totaal hebben we 3460 euro op onze rekening bijgeschreven gekregen. Dat is inclusief de 50%. En zelfs nu druppelen er nog bedragen binnen. Geen probleem. Want zoals onze sponsors ons geruststelden: "Die worden gewoon nog met de helft verhoogd zolang er maar bij staat dat het om de 50% actie, of de Zomeractie gaat! Wij vinden het veel te leuk dat mensen wat extra's geven op deze manier en ondersteunen dat graag!"


Lieve donateurs, op de 50% acties wordt zó ontzettend gul en spontaan gereageerd. Er staan vaak hele lieve opmerkingen en bijzondere complimenten bij de overschrijvingen geschreven. Dat maakt de giften extra leuk! 
We willen jullie allen uiteraard weer uit het diepst van ons hart danken, en bij deze duidelijk maken dat we ontzettend trots zijn op zo'n trouwe achterban! Echt geweldig!!!
 

Rode Poes ... up-date

Even een berichtje over Rode Poes. Het kleine poesje met het verminkte voorpootje dat onder valse voorwendselen bij ons is 'gedropt'. In de ziekenboeg had ze het niet zo naar haar zin. Doordat ze raar loopt, omdat ze niet op het misvormde voorpootje kan staan, trekt ze nogal de aandacht van de andere katten. Nu zijn de meeste in de ziekenboeg oud of herstellende, en maken zich niet druk, er lopen ook wat jongere blagen rond. Niet omdat zij echt ziek zijn, maar omdat ze speciaal dieetvoer (Urinary) nodig hebben, wat in de grote opvang-groep niet te organiseren valt. 
En deze twee heren, Diesel en vooral Duvel, worden getrickerd door het gedrag van Rode Poes. Zij vinden het reuze interessant dat ze zo apart rond strompelt, waarop zij zich genoodzaakt voelen om dat nader te inspecteren. Aandacht waarvan Rode Poes niet gediend is. Dus verstopt zij zich en voelt ze zich zichtbaar opgejaagd.

Duvel is een geweldige 'maatje-plus' kater maar kan soms een bullebakje zijn naar de andere poezels toe ...

Tijd om te verhuizen dus. Sinds vandaag woont Rode Poes in het woonhuis bij Marya en haar kattenkids. Die zijn wel wat gewent en hebben al heel wat vreemde vogels voorbij zien komen. Die verblikken of verblozen niet van een 3 en een half- potige poes, een dove kater of een blind kitten. Met deze verhuizing, die redelijk permanent lijkt, werd het ook tijd om Rode Poes een echte naam te geven. De keuze is op Lelie gevallen. Niet alleen omdat de tengere, ranke poes inderdaad wat weg heeft van deze sierlijke bloem, maar vooral omdat ze gebracht is door een duo dat uit Lelystad zou zijn gekomen. 

Wij geven onze katten altijd een naam die associeert met de vindplaats; de straat, het bedrijf of desnoods de plaats waar ze vandaan komen. Zo krijgt een zwerver die vanuit een ander asiel komt een naam die met een A begint, een kat uit Beverwijk iets met de letter B, of een havenkat een naam die aan de havens doet denken, zoals Sailor. Alleen op die manier is het mogelijk dat we soms jaren na dato en honderden katten verder, aan de naam van een (geplaatste) kat vrij snel weten om wie het gaat en waar hij oorspronkelijk vandaan komt. Heel handig!

Nu Lelie langer dan twee weken bij ons is en niemand zich als eigenaar heeft gemeld, wordt het tijd om verdere stappen te ondernemen. Ze zal gecastreerd, gechipt en ingeënt worden. Maar ook gaan er röntgenfoto's gemaakt worden van alle pijnlijke gebieden op haar lijfje, om zo in kaart te brengen wat er medisch loos is met haar. Een projectje waar een fors prijskaartje aan hangt maar die absoluut noodzakelijk is voor haar welzijn ...

dinsdag 4 juli 2017

Reddingsactie 2 ...

Soms loopt een reddingsactie goed af, zoals met Duif. Soms ook minder goed, en dat blijft knagen. Het is lastig om dat soort acties uiteindelijk los te moeten laten...

Ik sta op het punt om vrijdagavond naar bed te gaan als ik een sms krijg van onze Annet. Deze dorpsgenote verzorgt het groepje zwerfkatten bij de papierfabriek en is al jaren verbonden met onze stichting. Ze houdt ook heel scherp allerlei facebook-oproepen in de gaten en als het echt nodig is, brengt ze ons op de hoogte. Zo ook deze gure nacht. Via de Dierenambulance Kennemerland (DAK) is er een melding binnengekomen van een zwarte poes met een rose of rood halsbandje die is aangereden in de buurt van TaTasteel. 

Tegenover het oorlogsmonument, vlakbij de hoofdingang van TaTasteel, is de zwarte poes overreden. Er wordt daar geregeld veel te hard gereden, maar dit lijkt op een ongelukkig ongeluk. De bestuurder heeft alle moeite gedaan om de kat te helpen...

Een auto schijnt vol over haar heen gereden te zijn, waarop de kat de bosjes is ingevlucht. De bestuurder is, samen met onze collega's van het DAK, ruim anderhalf uur aan het zoeken geweest. In de hoop de vermoedelijk zwaar gewonde kat te vinden. Tevergeefs...
Ik kijk op de klok en naar buiten. Het is bijna half één middennacht, pikkedonker en het regent pijpestelen. In deze condities ga je een zwarte kat nooit vinden. Ik vind het vreselijk om me daar bij neer te moeten leggen, maar na een rusteloze nacht besluiten Annet en ik een tweede zoekactie te starten.

Als we zaterdags op de aangegeven plek arriveren zoekt de moed ons in de schoenen. In dit geval rubberlaarzen. De vegetatie is ondoorkoombaar en alles is zeiknat en glibberig. Manshoge brandnetels, dicht struikgewas en kreupelhout. De kat zou een meter voor je kunnen liggen zonder dat je haar ziet. Met de moed der wanhoop begeven we ons aan de loodzware taak. Minutieus hebben we de bosschages onderzocht. Met lange stokken de onbereikbare plekken doorwoeld, en op handen en voeten het struikgewas door gekropen. Tevergeefs ....

Het idee dat het beestje ergens verlamd of zwaar gewond verscholen ligt vreet aan ons. De kans dat deze kat inmiddels is overleden lijkt groot. Maar dan hadden we zeker een dode kat moeten aantreffen. Of heeft ze mazzel gehad en is ze op wonderbaarlijke wijze door het oog van de naald gekropen? Is de bestuurder alleen over haar staart gereden? Met een dergelijke verwonding kan ze makkelijk al kilometers verder op zijn. Maar dan red ze zich verder ook. Het blijft een raadsel. Het lijkt onwaarschijnlijk dat ze heel ver heeft kunnen komen. Maar waar is de kat in vredesnaam?

Het gebied is groot. Te groot om geheel te doorzoeken. Tegen de avond besluiten we het echter nog één maal te proberen. Maar ook nu levert het niets op. Ook is er geen melding gemaakt van een vermiste zwarte kat. Tot ik ineens in mijn achterhoofd een belletje hoor rinkelen. Bijna twee jaar geleden is de zwarte poes van kennissen weggelopen en nooit meer teruggevonden. Zij droeg een rood halsbandje. Zou dit Lucy zijn? Het zou verklaren waarom niemand zich als mogelijke eigenaar meld. Het zou ook verklaren waarom we geen gewonde kat hebben gevonden. Lucy zou inmiddels (deels) verwilderd zijn, en een verwilderde kat laat zich moeilijker vinden dan een tamme!

Annet stelde direct voor om te helpen zoeken ondanks haar drukke schema. Samen met vrijwilligers van het DAK en de bestuurder van de auto is er meer dan 5 uur gezocht naar het slachtoffertje, in de meest lastige en ongunstigste omstandigheden...

Ontmoedigd en teleurgesteld staan we op het punt om in de auto te stappen als ik ineens wat kattendrollen vind. Ze zijn opgedroogd en zeker niet vers, maar het blijft vreemd op op die plek een paar drollen tegen te komen. Ik ga verder op onderzoek uit en vind op de rand van dicht struikgewas ineens een diepe put. Als daar een kat per ongeluk in zou vallen, kan hij er nooit zelf uitkomen. Ik steek een lange stok in de put en het lijkt of er tegen aan getikt wordt. Precies wat een verwilderde, angstige kat zou doen. Is dit mijn hersenschim? Zie ik spoken?

Maar ook Annet lijkt hetzelfde te voelen. Met het licht van onze mobieltjes zien we te weinig, al is het wel duidelijk dat er onder op de bodem een opening is naar een andere gang. Een dier zou zich hier kunnen verschuilen. We gooien wat brokjes in de put en besluiten later terug te komen. Verder zal deze put afgesloten moeten worden, hij is levensgevaarlijk! Maar niet voordat we honderd procent zeker weten of er iets in opgesloten zit...

De dag daarop controleert Annet de diepe put, waar ik uren daarvoor nog een lange plank in heb gezet. Het moet mogelijk zijn voor een kat om er zo uit te klimmen. Annet stuurt me meteen een berichtje; alle brokjes zijn weg! Maar wie heeft ze opgegeten? Zit er echt een kat of hebben de ratten een feestmaal gehad? Omdat ze nu verder even niets kan doen, laat ze meer brokjes achter in de put en vertrekt.

Gelukkig heeft Annet een 'wildlife-camera' en hebben we daar vaker met succes gebruik van gemaakt. Het is een prima middel om 's avonds te zien welke dieren of zwerfkatten er rondlopen in een bepaald gebied. Vanavond gaan we de camera installeren bij de put en hopen we uit de onzekerheid te zijn. En vooral op een goed resultaat. Hoe vervelend ook voor het dier, maar ergens duimen we dat de kat inderdaad in deze put zit, want dan maakt ze een goede kans om nog gered te worden. En anders zien we het heel somber voor haar in. Wordt vervolgt....
Als we verder niets aantreffen in de put, houdt de zoekactie op. Al kost het ons veel moeite om dat te accepteren ...

Reddingsactie 1 ...

We zijn donderdags toevallig bij de Gamo in Beverwijk om een zekeringetje te kopen als ik naast het pand twee duiven zie rondscharrelen. "Gezellig" denk ik nog. Tot ik zie dat één van de duifjes raar loopt en moeite heeft om over een stoeptegel heen te komen. Als ik hem verder in de gaten hou zie ik al snel dat er meer loos is en dat het beestje niet vliegen kan. Hij is gewond en ik kan hem daar niet achterlaten. Zolang hij niet kan vliegen is zijn voedsel-aanbod zeer beperkt óf hij komt te snel op de menu-kaart van een passerende vos of kat.

Ik kijk naar de tijd; heb nog een hele to-do-lijst af te werken, ben als gewoonlijk al weer aan de late kant, en nee, dit akkefietje komt helemaal niet uit op dit moment. Maar als ik weer naar Duif kijk en hem zie rond strompelen weet ik dat er maar één ding op zit: ik zet de achtervolging in, maar Duif maakt het me niet makkelijk. Nog net voor hij onder een hek uit mijn bereik kan verdwijnen, loopt hij zichzelf dood in een struik. Kip, ik heb je... Het beestje is erg mager, hoe lang heeft hij het al zonder voedsel moeten doen?

Met excuses naar zijn maatje toe (het blijft lullig om twee dieren te moeten scheiden, maar ik heb geen keuze. Anders is deze duif sowieso kansloos), stop ik Duif in een mand. Wat ben ik toch blij met de ambulance waar werkelijk alles in klaar ligt! Terwijl we ons haasten naar de volgende afspraak bel ik mijn collega's van de Dierenambulance Beverwijk. We spreken af op het volgende adres waar op me gewacht wordt. Goddank is de chauffeur van het DAK daar prachtig op tijd en geef ik Duif over aan zijn bekwame handen. Missie volbracht....
Beetje vage foto met mobiel genomen, maar Duif is nu in goede handen!

filmpje Simba...

Zomaar een grappig filmpje van onze senior-opvangkater Simba. Deze Britse Korthaar vind het heeerlijk om gestofzuigd te worden! We doen hem geen groter plezier en hij gaat al helemaal klaarliggen als de stofzuiger te voorschijn wordt gehaald!