Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

maandag 18 november 2013

We zijn een DekaMarkt "GOED DOEL"

Een goed bericht:
We zijn uitgeloot bij de Dekamarkt goede doel aktie. Met jullie hulp hebben we vele inschrijfformulieren ingeleverd bij meerde filialen en zijn we bij het filiaal Zeewijkplein uitgeloot als 1 van hun 3 goede doelen


 

Hoe nu verder? Nu moeten we "gouden munten" gaan sparen. Binnenkort krijg je bij boodschappen boven de 15 euro een gouden munt van de Dekamarkt voor 1 van de goede doelen.
Die goede doelen strijden nu om de hoogte van de donatie. degene met de meeste munten krijgt de grootste donatie enzovoort.
Nu willen jullie vast die munten voor ons bewaren of in filiaal Zeewijkplein in onze doos doen.
Met jullie hulp gaan we voor de eerste prijs!

vrijdag 1 november 2013

Illucy ...



Onze twee nierpatiëntjes, de oude Bertje en de kleine Lucy, op hun favorietye laafplaats: de waterkraan!
28 - 10 - 2013 maandag

Het leven zit vol verrassingen, en helaas niet altijd even leuke. En altijd op de momenten dat je het eigenlijk niet (meer) verwacht....
Het leek zo goed te gaan met onze kleine Lucy. Het rode kitten was de enigste overlevende uit een nestje van vijf, en is door mij met de hand grootgebracht. Hoeveel avonden heb ik met het ukkie op schoot de nacht doorgebracht en het ochtend zien worden? Haar de fles gegeven, het eerste tandje zien doorbreken en haar het eerste vaste maaltijdje zien eten? Waarbij ze prompt met haar koppie in het voerbakje in slaap viel. Het schept een onvermijdelijke band.

Ik was dan ook als een ware moeder bezorgd toen na vier maanden bleek dat de kleine Lucy nauwelijks groeide en ze er nog immer uitzag als een kitten van slechts een paar weken oud. Daarbij dronk ze erg veel en leek het raadzaam haar urine te controleren. Al snel bleek dat Lucy een nierafwijking had, die haar waarschijnlijk op kort termijn fataal zou worden. Reden voor mij om nóg meer van mijn rode meisje te houden; ze was zo dapper en zo pittig! Mijn liefde werd dubbel en dwars beantwoord. Lucy liep me als een puppie achterna, en kroop boven op mijn schouder zodra ze daar ook maar even kans toe zag. En zo stond ik regelmatig af te wassen of te stofzuigen met een zielsgelukkig en dieptevreden kitten op mijn schouder vastgenageld.

Lucy, genoemd naar de roodharige commediènne Lucille Ball, deed haar pittige naamgenote eer aan! Ondanks al haar kwaaltjes behield ze haar lieve karaktertje maar o wee als je iets deed wat mevrouwtje niet zinde... Op de foto zie je nog de restanten van twee abcessen op haar koppie en wang. Het werd een hele toer om die dagelijks uit te spoelenLucy wurmde zich in alle bochtenmaar heeft me ondanks de piijnlijke behandelingen nooit gebeten of gekrabd!

Er volgden vaste rituelen; 's ochtends een rondje lopen, buiten op de oprit. Gewoon los, Lucy week immers niet van mijn zijde. En 's avonds een flesje melk voor het slapen gaan, waarbij ze steevast indommelde met het speentje in haar bekkie geklemd. Het zijn zulke dierbare en kostbare herinneringen geworden...

Tegen alle verwachtingen in begon Lucy zelfs te groeien, en kwam ze vorige week op het hoogtepunt; ze woog eindelijk iets boven de kilo en kon eindelijk haar eerste kittenenting krijgen. Normaal gesproken gebeurt dat al bij kittens van negen weken oud! Voor ons was het reden voor een klein feestje en zeker reden voor hoop. Zou onze Luus het dan toch gaan redden? Binnen een paar dagen werd deze hoop vermorzeld en bleek het een illucie ...

Zondagochtend in alle vroegte werd ik wakker met een onbestemd gevoel. Automatisch reikte mijn hand naar het voeteind waar mijn zorgenkindje altijd slaapte. Niets... maar in een flits werd ik klaarwakker en stond ik in de kamer waar de klein Luus als een bezetene aan het rondjes rennen was, onderwijl urine verliezend. Schuim op het bekkie, buiten adem maar schijnbaar niet in staat te stoppen. Met de nodige moeite kreeg ik haar te pakken en kwam ze gelukkig snel tot zichzelf. Nog geen minuut later lag ze weer te spinnen op mijn schoot alsof er niets aan de hand was. Alleen haar razende hartslag herinnerde nog aan het voorval van zojuist. Niet wetende wat te denken zijn we de dag begonnen, met één oog nauwlettend mijn meissie in de gaten houdend.

Niet ten onrechte, want net op het moment dat ik 's middags dacht dat het incident waarschijnlijk niets betekende, stuitert Lucy die net nog lekker lag te slapen, als een veer haar mandje uit. Een herhaling van vanochtend volgt. Nu ik voorbereid ben zie ik ook andere dingen, waaronder haar ogen die diep in de kassen vallen en alle kanten op lijken te zwemmen. Lucy heeft een epileptische aanval. Ik kan niets anders doen dan zorgen dat ze zich niet bezeerd, en haar geruststellen zodra ze weer bijkomt. Ik doe het met een kalmte die ik niet zo voel, want de tranen staan in mijnogen en het lijkt of een mes zich door mijn hart snijdt. Ik weet namelijk de uitkomst; jonge katjes ontwikkelen soms epilepsie als ze tussen de 4 en 8 maanden oud zijn. De aanvallen volgen elkaar steeds vaker op en zullen steeds langer duren en heviger zijn. Er is geen medicijn voor kittens (wel voor volwassen katten bij wie dit minder vaak voorkomt) en euthanasie is de enigste dierwaardige oplossing. Want hoewel Lucy zelf weinig van de aanvallen merkt, haar lichaam krijgt grote en pijnlijke klappen te verwerken door de hevige spiersamentrekkingen. Ik kan en wil mijn kleine meisje niet verder pijn aan doen.

Die nacht slaap ik niet en hou Lucy dicht bij me. Het wordt onze laatste nacht samen. Ik kan dan ook niets anders dan de ogen uit mijn hoofd huilen terwijl ik naar kijk en haar mooie rode haartjes streel. Lucy slaapt en wordt alleen nog een paar keer wakker om een nieuwe aanval te krijgen. Als het maandagochtend wordt rijd ik met lood in mijn schoenen naar de dierenarts die al op de hoogte is. Met dikke betraande ogen neem ik afscheid van mijn Luus. Het heeft niet zo mogen zijn. Lucy is net vijf maanden oud geworden ....
Lucy is gestorven op exact dezelfde dag als mijn even speciale kattenmongooltje Romy, precies een jaar geleden. Beide poezen betekende zoveel voor mij, dat ik ze heb laten cremeren en een deel van hun as in een hanger om mijn nek draag.
Voor altijd dicht bij me!

Voor Lucy

Heel even
lijkt het
of de wereld niet meer draait
Dat enkel donkere wolken
zich samenpakken
en een ijzeren hand
mijn hart
aan stukken graait

Heel even
lig je nog in mijn armen
en kijkt me
vol vertrouwen aan
Voel je adem stokken
pijn is nu weldra gedaan
en laat ik je
voor altijd slapen gaan...

                       anoniem

Mijn God, wat mis ik je Lucy, en wat doet jouw sterven pijn! Maar ik dank je voor de mooie tijd samen, al was die veel te kort. Ik was met liefde en vol trots jouw MaMarya! XXX


Reddingsactie Happie....help mee svp!


Op de foto is duidelijk te zien dat het ene oog uitpuilt en bijna twee keer zo groot is, door al het pus dat er achter drukt. Happie lijdt enorme pijn en zal geopereerd moeten worden;
zijn oog valt niet meer te redden, maar zijn leven wel!

De zwerver heeft hulp nodig, zo snel mogelijk!

01 - 11 - 2013 vrijdag

Afgelopen woensdagmiddag werd onze hulp ingeroepen; of we met spoed naar het Volkstuincomplex in ons dorp konden komen. Eén van de zwerfkatten was ernstig gewond. Pus lekte uit één van zijn ogen en de kater leed duidelijk enorme pijn. Eenmaal ter plaatse bleek dat het om Happie ging. Deze cyperse kater is de lieveling van de tuinders, en woont al sinds mensheugenis op het complex waar hij dagelijks zijn ronde doet en exact weet bij wie hij wat lekkers kan verwachten. Happie hoort hier zó thuis en iedereen kent de kat met 'het happie uit zijn oor'.

We staan in dilemma; wat nu? Wil Happie deze verwonding overleven, dan zal het kapotte oog verwijderd moeten worden. Er zit een forse ontsteking achter en het oog is niet meer te redden. Een operatie is de enigste oplossing en de kater zal daarna met één oog door het leven moeten. Maar we weten dat ook zijn andere oog uit ouderdom verminderd zicht heeft. Nu kan een kat zich uitstekend redden met één oog, zelfs al ziet hij met dat oog weinig of niets. Zeker op bekend terrein hoeft dat geen enkel probleem te zijn. 

Maar de operatie zal minstens een paar honderd euro kosten, geld wat we op dit moment niet hebben. De kat is ook de jongste niet meer, al is hij verder in uitstekende conditie. De enigste andere optie is euthanasie. Maar Happie heeft nog zo veel plezier in het leven, en normaal gesproken nog een aantal mooie jaren te gaan. Moeten we daar voortijdig een eind aan maken? We hebben onderling ooit afgesproken dat we nooit een kat laten inslapen om financiële redenen, en daarbij leeft Happie in zo'n veilige, autovrije omgeving dat we het aandurven om hem uiteindelijk terug te zetten, ook met verminderd zicht. Er zijn meerdere mensen die beloven extra goed op hem te letten.

We besluiten Happie mee te nemen naar de dierenarts; niet voor euthanasie maar voor een levensreddende operatie. Gelukkig deelt zij onze mening en plant de operatie voor vrijdag 1 november, want langer uitstel is onwenselijk. De kater lijdt duidelijk pijn. Veel pijn... Zacht kermend ondanks de pijnstillers, brengt hij de komende twee nachten in de noodopvang door.

Vandaag is het vrijdag en wordt de operatie van Happie voorbereid. De kosten bedragen zo'n 350 euro, dat is inclusief de korting die de dierenarts ons altijd berekent. Ze weet dat we geen geld meer hebben, nadat we deze week al drie zwerfpoezen hebben laten steriliseren. Gelukkig is de gezondheid van Happie ook voor haar belangrijker, dus ze zal de operatie uitvoeren en geeft ons een tijdelijk uitstel van betaling. Zodat wij de tijd hebben om het benodigde geld in te zamelen....

Daarom deze noodkreet voor de liefste volkstuinzwerver. Onze Happie heeft alle hulp keihard nodig. Wil je meehelpen om Happie te redden?
Maak dan asjeblieft een bijdrage over op giro 4761 772
tnv St. Zwerfkatten havengebied IJmuiden ovv "Happie'"
of breng een envelopje naar onze opvang:
De Lethstraat 1 b  te Velsen-Noord
Onder alle donateurs die Happie helpen wordt een aardigheidje verloot!

Wordt vervolgd .......