Wat een verdrietig nieuws kregen we onlangs weer. Meerdere vrijwilligers hebben een traantje gelaten toen ze hoorden dat onze Bas plots zo ziek was geworden, dat euthanasie nog de enigste optie was. Bas was als verwaarloosde kat gered en uiteindelijk bij ons in de opvang gekomen. Daar volgden meerdere medische onderzoeken en oogoperaties. In de tussentijd was vrijwilligster Tamara voor Bas zijn charmes gevallen en mocht de seniorkat zijn laatste jaartjes bij haar in huis slijten. Dat was althans het plan. Het heeft niet zo mogen zijn. BasBeer, zoals hij liefkozend door zijn nieuwe bazinnetje werd genoemd, heeft maar een paar weken van zijn luilekker-leventje mogen genieten. Maar dan wel met volle teugen!
De kater wist niet wat hem overkwam en mocht zelfs bij Tamara op bed slapen (hij snurkt en boert en stinkt als een echte vent, vertelde ze trots). Ook met poes Stella kon BasBeer prima overweg. Na de eerste positieve berichten kwamen langzaam toch wat bezorgde vragen. Was het normaal dat hij zo langzaam ademde en zo languit op de grond lag? Dat hij zo weinig at? We vermoedden dat hij vocht achter zijn longen had, mogelijk door een hartprobleem. Hij was immers ook bekend met een hartruisje. We hadden al een bezoekje bij hen ingepland maar een paar dagen daarvoor ging BasBeer hard achteruit en heeft Tamara hem toch maar meegenomen naar haar dierarts. Geen seconde te laat want bij aankomst kreeg hij al verlammingsverschijnselen. De dierarts dacht dat er vocht in zijn buik zat, en dat bleek even later alleen bloed te zijn, waarschijnlijk van een tumor. Bas was al stervende... En dan kun je alleen maar doen wat het beste is, en dat laatste stukje lijden voorkomen. In Tamara's armen is Bas heen gegaan. Het verdriet is groot, maar we zijn dankbaar dat hij bij haar nog een echt thuis heeft gehad, met liefde in overvloed....Dag BasBeer, dag rode jongen....
 |
| BasBeer was zo blij met zijn huisje bij Stella en Tamara!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten