Na een zeer vermoeiende week waarin we zeer intensief bezig zijn geweest met het flessen van de vier kittens van poes Vilou, hebben we helaas toch van 3 kittens afscheid moeten nemen.
Het blijft zo verdrietig om de kleintjes te zien vechten en te weten dat de kans klein is dat je ze ooit ziet rennen en spelen. Het heeft dus niet zo mogen zijn. Gister is ook Vishnoe gestorven, zelfs ondanks de sondevoeding die we uiteindelijk genoodzaakt waren om te geven. Heel even leek het beter te gaan maar uiteindelijk bleek ook hij te zwak.
De enigste die het tot nu toe red is de kleine Vikas. Hij is nu dan ook onafscheidelijk bij me. Maar wat is het een kostbaar en griezelig bolletje wat je in je handen houdt! Wetende dat elk virusje of iedere bacterie ineens fataal kan zijn...
Dit nestje heeft nooit mogen bestaan door een combi van waarschijnlijk een veel te jonge mama, het gemis aan genoeg moedermelk met anti-stoffen, mogelijke inteelt en ook een moederpoes die waarschijnlijk als zwerver ook niet een geweldig gezond en veelzijdig voedingspatroon heeft gehad.
Maar het maakt het allemaal niet minder triest en persoonlijk word
ik dan ook wel eens boos als ik mensen hoor die zo graag "een keer zo'n
schattig nestje willen". Ik snap het hoor, want het kan zo vreselijk
vertederend zijn....als alles goed gaat.
Maar vaak gaat het niet goed en zit je met een doodzieke moederpoes die vecht
voor haar leven, hoge dierenartskosten en slapeloze nachten door het flessen
van kittens die meestal uiteindelijk sterven. En daar is echt niets schattigs
aan!
En natuurlijk denkt iedereen "dat overkomt een ander maar niet mij". Ik kan het alleen maar hopen maar weet inmiddels dat het iedere poes en in iedere situatie kan gebeuren.
En ook het flessen van de ukkies is niet iets wat je er even bij doet. Want geen enkel kitten volgt de regels uit het boekje en komt braaf om de 2 uur zijn flesje opeisen. Soms ben je ieder uur aan het flessen, en heb je mazzel als ze even drie uur door slapen. Maar meestal ben je gewoon met iedere voeding ruim een half uur bezig. Dus reken maar uit hoeveel vrije tijd je overhoudt als als je vier kittens hebt. Precies....geen!
Ik raad het dan ook iedereen af, zo'n schattig nestje. Tenzij je weet wat je doet, genoeg geld, genoeg tijd maar vooral genoeg reserves hebt om het emotioneel ook aan te kunnen!
En zelfs ik, word iedere keer tot diep in mijn ziel geraakt door het sterven van onschuldige kittens die met nog gesloten oogjes naar adem happend vechten voor hun leven. Tegen beter weten in probeer je nog van alles om hen het leven te redden maar meestal kun je niet meer doen dan het sterven zo vredig mogelijk te laten verlopen....
Ik wil over een kleine tien jaar met pensioen gaan. Maar als ik ooit voortijdig met dit werk zal stoppen, komt dat hoogstwaarschijnlijk door het rauwe verdriet om stervende kittens. Die kleine toetjes, die perfect uitziende lijfjes, en de oneerlijkheid van het leven....
Nestjes?
Gewoon niet doen!
In
loving memory Vishnoe, Vink en Vinn.
Liefs Marya
Geen opmerkingen:
Een reactie posten