Terug na zes jaar vermissing ...

De wonderen zijn werkelijk de wereld niet uit. Kleine staaltjes daarvan komen we geregeld tegen in ons werk. Maar onderstaand verhaal slaat toch wel alles en overtreft onze stoutste verwachtingen;

Het is 2008 als ons vanuit een asiel in Noord-Holland een noodkreet bereikt; een grote groep verwilderde zwerfkatten moet terstond weg van hun schuilplaats, een leegstaand restaurant wat gesloopt gaat worden. De onplaatsbare katten zijn niet op hun plek in een asiel, dus wordt met spoed gezocht naar een veilige buitenplaats met toezicht en verzorging. En die liggen niet voor het oprapen. Het is vreselijk moeilijk om dergelijke veilige buitenplaatsen te vinden waar wilde katten (gecastreerd) kunnen leven zonder verjaagd te worden. Boerderijen hebben vaak zelf al te veel katten en ook maneges zijn meestal ruimschoots voorzien van muizenvangers. Als blijkt dat het dan ook nog om een groep van 16 katten gaat, heb je een soort van probleem...

Op dat moment was er echter nog ruimte in de haven, en konden deze katten gelukkig in IJmuiden terecht in plaats van te worden geëuthanaseerd. We hebben de grote groep in kleinere gesplitst en de nieuwkomers voorzichtig geïntroduceerd bij onze 'eigen' zwervers. Dat dit goed ging blijkt wel uit het feit dat de meeste van deze katten nog steeds daar wonen waar wij ze toen hebben uitgezet, en we hen nog vrijwel dagelijks zien tijdens onze voerrondes. Door de regelmatige aandacht zijn in de loop der jaren een aantal zwervertjes zo lief en handzaam geworden dat we ze konden terugvangen en alsnog succesvol konden plaatsen bij heuse baasjes!

Bijou, 2008, op het plekje buiten wat we voor haar hadden uitgezocht. Na enige maanden bleek de verwilderde Bijou een schatje te zijn die een echt thuis verdiende;

Bijou bij haar nieuwe bazinnetje in 2009!

Het uitzetten van zwerfkatten in de haven is tegenwoordig echter meer uitzondering dan regel. Met de toenemende bouw- en sloopactiviteiten wordt het leefgebied van de zwervertjes steeds kleiner en gevaarlijker. De komst van een echte opvang in het havengebied wordt daarmee steeds dringerder, want in onze huidige noodopvang is de opnamecapaciteit gewoon te klein. Maar de vraag naar permanente opvangplaatsen voor kansloze katten en verwilderde zwerfkatten steeds groter...

Tussen de 16 verwilderde nieuwkomers zaten ook twee prachtige poezen; de jonge Hadassa en haar moeder Lap. Zij zijn samen uitgezet bij de grootste groep van onze zwervers, in de buurt van de Vuurtoren. We hebben Hadassa sindsdien nog één maal gezien, daarna nooit meer. In tegenstelling tot haar moeder Lap, die iedere dag trouw op haar maaltje wacht en helemaal geaccepteerd is door onze veteranen buiten; Melanie, Katai, Briss en Bas, Drietje, Zusje en de anderen. 

Kleine Hadassa schuilt hier achter haar mama Lap, deze foto werd genomen vlak na aankomst in IJmuiden in 2008

En ondanks goed zoeken en opletten werd er van Hadassa nooit meer iets vernomen. Tot vorige maand.... Na ruim zes jaar zagen we haar ineens weer exact op dezelfde plek waar we haar ooit hadden uitgezet. Bij de Vuurtoren. Bij moeder Lap. Alsof ze nooit is weggeweest....

Haar uiterlijk toonde echter een ander verhaal; zelfs op afstand zagen we dat ze erg vermagerd was en dat ze verwondingen had. De dagen daarop hebben we de vangkooi gezet en gelukkig konden we haar vrij snel vangen. In de opvang aangekomen bleek dat ze inderdaad broodmager was, koorts had en een aantal bijtwonden op haar rechterflank had, het zichtbare resultaat van een vechtpartij met een andere kat. Het gevolg; een pussig abces wat mogelijk de oorzaak is van haar slechte lichamelijke conditie.

Herfst 2014: Drie kleine tandafdrukken, waarvan de onderste was ontstoken en voor een pijnlijk abces zorgde. Dergelijke abcessen komen vaak voor bij (zwerf)katten en zijn bijna altijd het gevolg van vechtpartijtjes met soortgenootjes. Zonder medische hulp kunnen abcessen echter levensbedreigend zijn! Meestal komen ze voor bij wangen, oren en bips.

Inmiddels is ze flink opgeknapt en met veel spoelen en antibiotica kon het abces genezen. Ze heeft echter een flink jasje uitgedaan en heeft lange tijd nodig voor verder herstel. In de opvang laat ze zich van haar beste kant zien en blijkt dat ze een knuffel weet te waarderen. De vraag rijst wat we verder met Hadassa moeten doen? Terugzetten bij haar moeder bij de Vuurtoren? In de overvolle opvang houden en misschien zelfs later herplaatsen?

Het vervelende is dat we gewoon niet weten waar ze die zes jaar is geweest! We hadden haar notabene al in ons 'vermisten' boek gezet! Heeft ze al die tijd gewoon op dezelfde plek bij de Vuurtoren gezeten? Maar hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat we haar nooit  hebben gezien? Daar zitten zelfs veel schuwere zwervertjes die we weliswaar niet dagelijks, maar in ieder geval met enige regelmaat tegenkomen. Of is Hadassa aan de wandel gegaan en na vele omzwervingen uiteindelijk teruggekeerd op de plek die misschien nog in haar geheugen gegrift stond, bij haar moeder? Heeft haar zwakke gezondheid hier iets mee te maken? Een hoop vragen en we zullen het wel nooit weten... 
Al zijn we wel heel blij dat één van onze verloren 'schapen' weer veilig terug is!

Hadassa, nu in onze noodopvang. Nog net op tijd gevonden. De medische hulp was broodnodig! Waar heeft ze in hemelsnaam zes jaar gezeten?! Kon ze toch maar praten ....