Jamilla zonder oor ...

Bijna twee jaar geleden wisten we al dat de 12-hoog flat op de Orionweg gesloopt zou worden. Dat hield in dat we de groep zwerfkatten die daar al sinds de jaren '80 woonden, moesten vangen en herplaatsen. Het zou een hele klus worden. Het ging toen nog om zo'n 8 tot 10 volwassen verwilderde katten. Ze werden dagelijks verzorgd en er stonden meerdere schuilhokken rond de flat, in de bosschages.
 

De Orionwegflat is inmiddels verleden tijd. Bij de pijl was de voerplek waar we al jaren zwerfkatten verzorgden....

De vangactie werd plotsklap urgenter; na de vreselijke dood van zwerfkat Milo, die door twee honden was opgejaagd en doodgebeten, bleek dat we meerdere zwervertjes misten. Katten die dagelijks op de voerplek zaten, waren ineens spoorloos. Omdat we sterk het vermoeden hadden dat ook zij hetzelfde lot hadden ondergaan als Milo, besloten we dat we de resterende katten eerder moesten verplaatsen.

Met name verzorgster Daniëlle heeft maanden lang met de vangkooien in aanslag op wacht gezeten en wist in korte tijd vrijwel de hele groep zwerfkatten te vangen. Enkele van hen zijn voor herplaatsing naar het asiel gegaan, het merendeel woont nu veilig in onze opvang omdat ze te verwilderd zijn om nog elders een thuis te vinden. Uitzetten in de haven is geen optie; het risico dat ze teruglopen naar hun vertrouwde stekkie is te groot.
 

Jamilla in de 'goede oude tijd', op haar stekkie die er inmiddels niet meer is ...

Helaas waren er drie katten die we niet te pakken kregen omdat ze slechts heel af en toe op de voerplek kwamen. De vangkooien hebben tevergeefs nog weken na de grote vangactie klaar gestaan voor dit trio, in de hoop dat we ze toch nog konden meenemen. Ze hebben zich echter nooit meer laten zien. We moesten ons erbij neerleggen: Diego, Snoet en Jamilla waren hun eigen weg gegaan....

Tot we afgelopen vrijdag een telefoontje van het Kerbert asiel kregen. Er was daar een 'valse' kat binnengebracht en één van de medewerkers herkende daarin onze Jamilla. We kregen per mail een foto en er was geen twijfel mogelijk. Dit was ons heksje! En hoewel ze zwaargewond was, had ze nog zoveel vuur in haar dat de behandelende dierenarts het al snel moest opgeven. Hij kon niet veel voor haar betekenen. De meegegeven medicatie kon ook in het asiel niet aan haar toegebracht worden, want Jamilla is onbenaderbaar. 

De meiden van het asiel waren minstens net zo opgelucht als wij dat ik Jamilla kwam ophalen, al was het om andere redenen. Wat zijn we blij dat we onze oude zwerfster weer veilig terug hebben! We zijn de asielmedewerkers dankbaar dat ze de link tussen de zwerfkat en ons snel hadden gelegd en contact zochten.

We hebben een klein beeld gekregen van Jamilla's verhaal na de sloop van haar leefgebied. Het blijkt nu dat ze haar heil had gevonden in de achtertuin van dierenvrienden, een kilometer verderop. Een jaar lang is ze door die mensen gevoed en mocht ze in hun tuin wonen. Tot ze haar donderdagsavond met een bloedende kop vonden. Haar rechteroor was geheel verdwenen, op een klein randje na. Wat overbleef was één bloedrode massa. Niemand weet wat er precies is gebeurd. Misschien heeft ze klem gezeten, of wellicht heeft een hond haar te pakken gehad, maar ze heeft haar vrijheid moeten bekopen met het verlies van een oor.

Inmiddels is ze gister geopereerd. Haar oor, of wat daar van over is, is gehecht en ze krijgt om de dag injecties pijnstilling en antibiotica. Jamilla komt er wel weer boven op, dankzij tijdig ingrijpen van haar tijdelijke pleegouders. Die ook nog zo dapper waren om de gewonde en verwilderde poes in een reismand te stoppen, iets wat de gealarmeerde dierenambulance niet lukte (!). Lieve mensen, dank voor de goede zorgen! Jamilla is veilig en we hopen dat ze haar draai in onze opvang gauw zal vinden, in gezelschap van haar oude groepsgenootjes Blondy & Ricardo.... 

Jamilla zoals we haar vrijdag aantroffen: bang, gewond en met pijn. Foto's maken blijft moeilijk bij een verwilderde kat maar duidelijk zichtbaar is haar afgerukte oor. Althans, de gevolgen daarvan....